Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "compte la récompense au lieu de nous dire " (Frans → Nederlands) :
Ce qui arrive c'est que au moment où nous prenons en compte la récompense au lieu de nous dire Quelle est ma responsabilité? tout ce que nous nous demandons c'est Où sont mes intérêts? Quand les récompenses ne marchent pas, quand les patrons négligent la santé à long terme de leurs firmes pour poursuivre des gains à court terme qui se traduiront en bonus massifs la réponse est toujours la même.
Wat er gebeurt is dat bij de introductie van de tweede prikkel men zich niet meer afvraagt, Wat is mijn verantwoordelijkheid ? maar, Wat levert het mij op? Als prikkels niet werken, als CEO's de lange termijn gezondheid van hun bedrijf verwaarlozen ten faveure van kort termijn verdiensten die tot enorme bonussen leiden, dan is de reactie altijd hetzelfde.
A
u lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéqu
ates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le
général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livre
...[+++]r, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belet
te generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar
. Of in 2007, Espen Eide ...[+++], de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Au lieu d'être dans une situation où seule la police détient l'information sur quels crimes sont commis où, et où nous devons employer des personnes au gouvernement pour exiger de la police qu'elle rende des comptes, soudain, nous avons cette vaste opportunité d'un pouvoir individuel, où nous, en tant que citoyens, pouvons voir quels crimes sont commis, où, quand et par qui, et où nous pouvons demander des comptes à la police.
Dus in plaats van de situatie waarin alleen de politie over de informatie beschikt over welke misdaad is gepleegd en waar, waarbij we als overheid mensen in dienst hebben om de politie in de gaten te houden, hebben we plotseling deze enorme gelegenheid voor macht bij het volk, waar we als burgers, zelf kunnen zien welke misdaden gepleegd zijn, waar, wat en door wie, en we kunnen de politie erop afrekenen.
Mes collégues d'Independent Diplomat et moi sommes allés voir le Conseil de
Sécurité de l'ONU. Nous sommes allés rencontrés quelques 70 Etats membres -- les Kazakhes, les Ethiopiens, les Israeliens -- tous ceux que vous voulez, nous sommes allés les voir -- le Secrétaire général, tous, et nous avons dit : ça ne va pas du tout. C'est vraiment dommage de ne pas consulter ces peuples qui sont les premiers concernés. Vous devez mettre en place un système dans lequel vous invitez effectivement les Kosovars à
venir s'exprimer et dire ce qu'ils pensent. ...[+++]Cela vous permettra de me dire -- vous pourrez leur dire ce que vous pensez. Ce sera bien. Vous pourrez échanger. Vous pourrez tenir compte des points de vue de ces peuples dans vos décisions, ce qui rendra vos décisions plus efficaces et durables. Hyper-logique, pensez vous. Je veux dire, une logique implacable. Si évidente, n'importe qui peut comprendre ça. Et bien sûr, tout le monde l'a compris. Tout le monde a dit Oui, bien sûr, vous avez raison.
Mijn collega's en ik bij Independent Diplomat gingen rond bij de VN-Veiligheidsraad. We gingen langs 70 VN-lidstaten -- De Kazakken, de Ethiopiërs
, de Israëlieten -- noem maar op, we gingen bij hen langs -- de secretaris-generaal, iedereen, en zeiden: Dit is helemaal verkeerd. Het is verschrikkelijk dat je de mensen di
e worden beïnvloed, niet raadpleegt. Je moet een systeem institutionaliseren waarin je je de Kosovaren uitnodigt om je te vertellen wat ze erover denken. Dit geeft je de mogelijkheid om me te vertellen -- je kan hen vert
...[+++]ellen wat je denkt. Dat wordt fantastisch. Je kan een uitwisseling hebben. Je kan de meningen van deze mensen in je beslissingen verwerken, hetgeen betekent dat je beslissingen doeltreffender en duurzamer zullen zijn. Superlogisch zou je denken. Ongelofelijk logisch bedoel ik. Zo voor de hand liggend, iedereen zou het kunnen. En natuurlijk snapte iedereen het. Iedereen zei: Ja natuurlijk, je hebt helemaal gelijk.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je su
is allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » E
t il a dit ...[+++] : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby m
eer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We
...[+++]kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Imaginez qu'au lieu de lutter contre notre cerveau, ou d'essayer de nous forcer à être attentif, nous profitions de cet apprentissage naturel basé sur la récompense...
Wat als we, in plaats van ons brein te bevechten of te proberen onszelf te forceren om op te letten, gebruik maakten van dit aangeboren, op beloning gebaseerde leerproces ...
De dire, au lieu de : nous devons avoir un plan d'avancement, nous devons avoir une projection à cinq ans pour savoir ou va Wikipedia ou quoi que ce soit de ce genre, - il vous suffit de dire : coordonnons cet effort de groupe, et traitons avec lui au fur et à mesure que nous avançons, car nous sommes maintenant suffisamment coordonnés pour ne pas devoir décider à l'avance ce qu'on doit faire.
We kunnen, in plaats van we moeten vooraf een plan maken , we moeten een vijfjarenplan hebben van waar Wikipedia dan staat , of zo gewoon zeggen: laten we de bijdrage van de groep coördineren en het bij de hoorns grijpen als we bezig zijn , omdat onze coördinatie nu zo goed is dat we niet meer vooraf moeten beslissen wat we gaan doen. Dat is geen probleem meer.
Ou l
à. Mais là. Je veux dire la Terre. Et par « nous », je ne veux pas dire nous qui sommes dans l'auditorium, mais la vie, toute la vie su
r Terre, (Rires) Du complexe au monocellulaire, de la moisissure aux champignons aux ours volants. (Rires) Ce qui est intéressant, c'est que l
a Terre est le seul lieu connu capable d'accueillir la vie. 8,7 millions d'espèces. On a re
...[+++]gardé ailleurs, peut-être pas autant que l'on aurait pu mais on a regardé et on a rien trouvé ; Nous ne connaissons que la vie terrestre.
Of hier. Maar hier. Ik bedoel Aarde. En met 'we' bedoel
ik niet wij hier in deze zaal, maar het leven, al het leven op aa
rde -- (Gelach) van complex tot eencellig, van schimmels tot paddestoelen tot vliegende beren. (Gelach) Het interessante is dat Aarde de enige plek is waarvan we weten dat er leven is -- 8,7 miljoen soorten. We keken elders, misschien niet zo goed als we hadden gekund, maar we keken en vonden er geen. Aarde is de
...[+++] enige plaats waarvan we weten dat er leven is. Alors, faites attention avec le
mot hacker. Je veux dire, il y a une méthode qui peut être mise en oeuvre pour plein de choses. Malheureusement, en ce moment, elle est surtout mise en oeuvre par la maffia russe dans l
e but de piller les comptes en banque de votre grand-mère. Alors, cette expression n'est pas... pas aussi sympa qu'elle l'était
autrefois. CA : Hé bien, je ne pense certainement pas que vous voliez le compte en banque
...[+++]de la grand-mère de qui que ce soit. Mais qu'en est-il de vos valeurs centrales ? Pouvez-vous nous donner une idée de ce qu'elles sont et peut-être nous raconter une anecdote de votre vie qui a contribué à les déterminer ?
Dus je moet heel voorzichtig zijn met hacken. Ik bedoel er is -- er is een methode die kan worden toegepast
voor verschillende dingen. Helaas, op het moment, wordt het het meest ingezet door de Russische maffia met als doel diefstal van je grootmoeders bankrekenin
g. Dus deze term is niet -- niet zo aardig meer als vroeger. CA: Ja, nou, ik denk zeker niet dat je iemands grootmoeder van haar bankrekening berooft. Maar hoe zit het met je kernwaarden? Kun je ons een idee geven van wat ze zijn en misschien een gebeurtenis in je leven die h
...[+++]eeft geholpen om ze te vormen?Elizabeth Gilbert traite des attentes impossibles que nous avons envers les artistes et les génies. Elle avance une idée radicale : au lieu de dire que quelques rares individus « sont » des génies, on pourrait dire que nous « avons » tous un génie. Il s'agit d'une intervention drôle, personnelle et étonnamment émouvante.
Elizabeth Gilbert houdt een beschouwing over de ondoenlijke grootsheid die we van artiesten en genieën verwachten — en poneert in een grappige, persoonlijke en verrassend ontroerende talk de radicale stelling dat mensen niet zozeer een genie 'zijn' maar een genie 'hebben'.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
compte la récompense au lieu de nous dire ->
Date index: 2024-05-25