Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «avait besoin était vraiment celle que tout le monde avait » (Français → Néerlandais) :
Et puis j'ai pensé : « Non, ce ne serait pas très sympa. » (Rires) Cette attitude de ne pre
ndre que ce dont on avait besoin était vraiment celle que tout le monde avait sur le réseau à l'époque, en fait, ce n'était pas que les gens sur le réseau, mais ça faisait en fait partie des protocoles d'Internet lui-même. L'idée de base de l'I.P. ou Internet Protocol, et la façon dont -- l'algorithme de routage qui l'utilisait était en gros « de chacun selon ses capacités, à chacun selon ses besoins.» Donc, si vous aviez de la bande passante disponible, vous envoyiez un message pour quelqu'un. Si il avait de la bande passante disponible, il envoya
...[+++]it un message pour vous.
Toen dacht ik: Nee, dat is niet erg aardig. (Gelach) De houding van alleen nemen wat je nodig hebt had iedereen op dat moment, niet alleen de mensen op het net, maar het was ook ingebouwd in de protocollen van het internet zelf. Het basisidee van IP of Internet Protocol en de manier waarop de routeringsalgoritmes het gebruikten, waren fundamenteel van elk volgens hun mogelijkheden, naar elk volgens hun behoefte . Als je dan meer bandbreedte had, dan leverde je iemands bericht af. Als zij wat extra bandbreedte hadden, dan leverden zij een bericht voor jou af.
Au Burundi je suis entrée dans
une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dan
s les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est t
ellement mignon. » Ce n'étai
t pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je sui
...[+++]s ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei
: “We kunnen erover praten, maar kij ...[+++]k naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... Qui va prendre soin de moi si j'ai un cancer ? » Et à ce moment-là, il m'a fallu toute ma volonté pour ne pas dire, « Moi je le ferai » Mais ce dont Emma avait besoin, ce n'était pas d'une psy qui se sentait vraiment vraiment concernée. Emma avait besoin d'une meilleure vie, et je savais que là c'était sa chance.
Wie zal er voor me zorgen als ik kanker krijg? Op dat moment moest ik me bedwingen om te zeggen: Ik . Emma had geen therapeut nodig die echt om haar gaf. Emma had een beter leven nodig, en ik wist dat dit haar kans was.
certaines sortes d'universités. Je ne veux pas dire qu'il ne fau
t pas y aller, mais tout le monde n'en a pas besoin, et tout le monde n'a pas besoin d'y aller maintenant. Peut-être qu'ils y iront plus tard, pas tout de suite. Et j'étais à San Francisco il y a un certain temps à une séance
de dédicaces. Il y avait ce type qui achetait un livre, la tr
...[+++]entaine. Et je lui ai dit, Vous faites quoi? Et il a répondu, Je suis pompier. Et j'ai dit, Depuis combien de temps êtes-vous pompier? Il dit, Toujours, j'ai toujours été pompier. Et j'ai dit, Eh bien, quand avez vous choisi? Il a dit, Tout gamin , et ajouta, En fait, c'était un problème pour moi à l'école, parce qu'à l'école, tout le monde voulait être pompier. Il a dit, Mais je voulais être pompier. Et il a dit, Quand je suis arrivé en Terminale, mes profs ne m'ont pas pris au sérieux.
bepaalde soorten universiteiten. Ik zeg niet dat je niet n
aar de universiteit moet gaan, maar niet iedereen hoeft er heen te gaan. en niet iedereen hoeft er nu heen te gaan. Misschien gaan ze later, niet meteen. Ik was een tijd geleden in San Fransisco voor een signeerse
ssie. Daar was deze jongen die een boek kocht, hij was een dertiger. En ik zei, Wat doe je voor werk? En hij zei, Ik ben brandweerman. En ik zei, Hoe lang ben je al brandweerman? Hij zei, Altijd, ik ben altijd al een brandweerman geweest. En i
k zei, Wel ...[+++], wanneer besloot je het te worden? Hij zei: Toen ik een kind was. Hij zei, Eigenlijk was het een probleem voor me op school, omdat iedereen op school brandweerman wilde worden. Hij zei, Maar ik wilde écht brandweerman worden. En hij zei, Toen ik in het laatste schooljaar zat, namen mijn docenten het niet serieus.Alors, Louis XVI a répondu en envoyant des troupes à Paris principalement pour faire taire les protestes sur la pénurie alimentaire, mais les révolutionnaires l'ont pris comme une provocation, et ils ont répondu par la prise de la Bastille, le 14 juillet, qui, par hasard, est aussi connu comme le jour de la Bastille. La Bas
tille a été envahie notamment pour libérer les prisonniers
- même si il n'y en avait que sept au moment - mais principalement, pour se procurer des armes. Mais alors, l'action la plus radicale de l'Assemblée Nationa
...[+++]le s'est passé le 4 août, quand ils ont aboli la plupart de l'ancien regime -des droits féodaux, des titres, des privilèges pour la noblesse, la fiscalité inégale, ils ont été tous abolis- au nom d'instaurer une nouvelle constitution. Et ensuite, le 26 août, l'Assemblée Nationale a adopté la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen, qui délimitait un système des droits qui s’appliquaient à tous et qui ont fait ces droits une pièce fondamentale de la nouvelle constitution. C'est très différent de la déclaration américaine, qui a été, genre, écrit à contre-cœur à la fin, et ne pouvait être appliqué pour ceux qui n'étaient pas des esclaves. La DoRoMaC, comme je l'ai appelé au lycée, a déclaré que tout le monde avait le droit à la liberté, à la propriété, et à la sécurité, des droits que la Révolution française ne protégerait guère, mais, comme on a dit la semaine dernière, la même chose peut être arguée pour beaucoup d'autres révolutions dites réussites. D'accord, allons au Thought Bubble (La Bulle des Pensées). Pendant ce temps, à Versailles, Louis XVI était encore le Roi des Français, et il paraissait que la France pourrait être une monarchie constitutionnelle. Ce qui voulait dire que peut être, la famille royale pourrait demeurer dans son palais magnifique, mais, en octobre de 1789, une rumeur courait que Marie Antoinette avait un stock de céréales quelque part dans le palais. Et, dans ce qui a été plus tard connu comme la Marche ...
Lodewijk de 16e stuurde troepen naar P
arijs, eigenlijk om rellen over voedseltekorten te sussen maar de revolutionairen zagen dit als een uitdaging, en bestormden de Bastille gevangenis op 14 juli, wat, toevallig Bastille dag is. De Bastille werd kennelijk bestormd om gevangenen te bevrijd
en, ook al waren er toen maar 7 gevangenen, maar grotendeels om wapens te krijgen. Maar de ingrijpendste actie van de Nationale Vergadering kwam op 4 augustus, toen ze de meeste regels van het ancien regime afschaften. Feodale rechten, voordelen voor
...[+++] edelen, oneerlijke belasting, werden afgeschaft voor het opstellen van een nieuwe grondwet. Op 26 Augustus riep de Nationale Vergadering de Verklaring van de Rechten van de Mens uit. - die rechten voorlegden die golden voor iedereen, en integreerden deze rechten in de nieuwe grondwet. Dat is verschillend van de Amerikaanse grondwet, die, met tegenzin werd omgebogen en alleen van toepassing was op niet-slaven. - verklaarde dat iedereen recht had op vrijheid, bezit en veiligheid - rechten die de Franse Revolutie zeer slecht beschermde. - - Oké, naar de denktank. Ondertussen in Versailles, was Lodewijk de 16e nog steeds koning van Frankrijk, en het leek erop dat Frankrijk een constitutionele monarchie was. Wat betekende dat de koninklijke familie kon blijven wonen in hun gigantische huis, maar in oktober 1789 begon de roddel dat Marie Antoinette graan verzamelde, ergens in het paleis. En wat bekend werd als de Vrouwenmars, een hoop gewapende arme vrouwen, bestormden het paleis en eisten dat Lodewijk en Marie Antoinette verhuisden van Versailles naar Parijs. Dat deden ze, want iedereen was natuurlijk bang voor gewapende arme vrouwen En dit is een teken voor velen dat de Franse Revolutie niet alleen ging om Verlichte ideeën, maar vooral over honger en een politiek systeem dat economisch gezien het ergste was voor de armen. Eigenlijk was deze eerste face van de revolutie helemaal niet zo revolutionair. De Nationale Vergadering wilde een cons ...Il
s disaient : « Si c'était vraiment dangereux, quelqu'un nous l'aurait dit. » « Si c'est
vraiment la
cause de la mort de tout le monde, les médecins nous l'auraient dit. » Des hommes habitués à exercer des métiers difficiles disaient : « Je ne veux pas être une victime. Je ne peux pas du tout être une victime, et de toute façon, toutes les industries connaissent des accidents. » Et pourtant G
ayla a con ...[+++]tinué, et elle a finalement réussi à faire venir une agence fédérale en ville et à faire dépister les habitants -- 15 000 personnes -- et ils ont découvert que la ville avait un taux de mortalité 80 fois plus élevé que le reste des États-Unis.
Ze zeiden dingen als: Als het echt gevaarlijk zou zijn, zou iemand het ons hebben gezegd. Als dat de reden van al d
ie overlijdens was, zouden de dokters het ons hebben gezegd. Eén van de mannen die zwaar werk deed, zei: Ik wil geen slachtoffer zijn. Ik kan echt geen slachtoffer zijn. Trouwens, iedere bedrijfstak heeft zijn ongevallen. Maar Gayla bleef doorgaan. Uite
indelijk slaagde ze erin om een federale overheidsdienst de bewoners van de stad te doen screenen -- om een federale overheidsdienst de bewoners van de stad te doen screene
...[+++]n -- 15.000 mensen -- en ze ontdekten dat de sterftecijfers in de stad 80 keer hoger waren dan elders in de VS.Il n'y a pas de lum
ière naturelle dans cette caverne, les murs sont
humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een
vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de v
rije wereld. Op het ...[+++]begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Ce qu'ils font de mieux, c'est
de synthétiser les besoins humains, les conditions économiques actuelles, les matières premières, les problèmes de développement durable. Ce qu'ils en font, à la fin - s'ils sont bons - c'est bien plus que la somme de
toutes ces parties. Hella Jongerius est capable de faire cett
e synthèse et c'est vraiment incroyable et assez drôle a
ussi. L'id ...[+++]ée de son travail était de - à l'époque tout le monde disait qu'il fallait vraiment diviser sa vie.
Ze maken een synthese van menselijke behoeften; actuele voorwaarden in de economie, in materialen, kwesties over duurzaamheid. En wat ze doen, uiteindelijk -- als ze goed zijn -- is veel meer dan de som der delen. En Hella Jongerius is in staat een synthese te maken die echt verbazingwekkend is en ook nogal grappig is. Het idee van haar werk was -- weet u, toen zei iedereen dat je echt je leven moest verdelen.
La plupart des mu
nicipalités, lorsqu'elles élaborent des plans pour les 5, 10, 15 ou 20 prochaines années, partent encore du principe qu'il y aura davantage d'énergie, davantage de voitures, davantage de logements, davantage d'emplois, davantage de
croissance, etc. De quoi ça a l'air si ce n'est pas le cas? Et comment y faire face et trouver une solution mieux à m
ême de subvenir aux besoins de tout le monde ...[+++]? Comme le dit un de mes amis: La vie est une série de choses pour lesquelles on n'est pas vraime
nt préparé. J'en ai fait l'expérience avec la transition, qui n'était qu'une idée il y a 3 ans et qui a connu une diffusion virale dans le
monde entier.
Wanneer de meeste lokale overheden plannen maken voor de komende 10, 15, 20 jaar van de gemeenschap, nemen ze nog steeds aan dat er meer energie zal zijn, meer auto's, meer huizen, meer werk, meer groei, enzovoort. Wat gebeurt er als dat niet het geval is? En hoe kunnen we ermee omgaan en iets verzinnen dat wellicht beter helpt om iedereen te ond
erhouden? Zoals een vriend van me zegt: Het leven is een reeks gebeurtenissen waar je niet klaar voor bent. En dat is zeker mijn ervaring met transitie sinds
drie jaar geleden, toen slechts een idee, i ...[+++]s het iets geworden wat viraal de wereld rond is gegaan.Et ce qui est tellement frustrant, c'est que ce n'est pas un cas unique ; ça se produit dans tout le monde en développement. 35 millions d'opérations sont tentées chaque année sans anesthésie sûre. Mon collègue, le docteur Paul Fenton, vivait cette réalité. Il était le responsable de l'anesthésiologie dans un hôpital au Malawi, un CHU. Il allait travailler tous les jours dans une salle d'opération comme celle-ci, et essayait d'administrer une anesthésie et d'enseigner à d'autres comment le faire en employant le même équipement qui devenait si peu fiable, et absolument pas sûr, dans son hôpital. Et après une énième opération, et vous pouvez imaginer, une tragédie vraiment indicible, il a dit simplement, « C'est bon, j'abandonne. Ça suffit.
...[+++]Il doit y avoir mieux que ça. » Alors il s'est rendu au bout du couloir jusqu'à l'endroit où on jetait toutes ces machines qui les avaient lâchés, je pense que c'est le terme scientifique exact, et il s'est mis à bricoler. Il a pris une pièce d'ici et une autre de là, et il a essayé de fabriquer une machine qui travaillerait dans la réalité à laquelle il était confronté.
Wat zo frustrerend is: dit is geen unieke gebeurtenis. In de ontwikkelingslanden gebeuren elk jaar 35 miljoen operaties zonder veilige anesthesie. Mijn collega, Dr Paul Fenton, maakte dat mee. Hij was hoofdanesthesioloog in een ziekenhuis in Malawi, een academisch ziekenhuis. Hij werkte elke dag in een operatiekamer als deze. Hij probeerde anesthesie te leveren, en anderen te leren dit te doen met diezelfde machine die in dit ziekenhuis zo onbetrouwbaar en, eerlijk gezegd, onveilig was. Na talloze operaties en zoals je je kan voorstellen, onuitsprekelijke tragedies, zei hij: Genoeg geweest. Ik ben het zat. Er moet iets beters komen. Hij ging kijken tussen al die machines die er de brui aan hadden gegeven - ik denk dat dat de wetenschappelij
...[+++]ke term is - en hij begon daar wat te knutselen. Hij verzamelde wat onderdelen en probeerde een machine te bedenken die zou werken in de realiteit waarmee hij werd geconfronteerd. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
avait besoin était vraiment celle que tout le monde avait ->
Date index: 2023-07-13