Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «autres mais quand vous visualisez vraiment » (Français → Néerlandais) :
Il possède ses propres appareils prothétiques, et ces appareils nous aident tous à communiquer et à interagir les uns avec les autres. Mais quand vous visualisez vraiment la chose, tous les liens que nous établissons maintenant -- voici une cartographie d'Internet -- ça n'a pas l'air technologique ; ça a l'air organique, en réalité. C'est la première fois dans toute l'histoire de l'humanité que nous sommes reliés de cette manière.
Het heeft zijn eigen uitwendige aangekoppelde apparaten, en deze apparaten helpen ons allemaal te communiceren en the interageren met elkaar. Maar moest je deze connecties je visueel voorstellen, de connecties die we op dit ogenblik leggen -- dit een beeld van de connecties van het internet -- het ziet er niet technologisch uit, het ziet er eigenlijk heel organisch uit. Dit is de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid dat we op zo'n manier verbonden zijn met elkaar.
Q
uand vous êtes vraiment près, tout s'écoule vers l'extérie
ur dans votre champ visuel, s'écoulan
t vers l'extérieur, mais quand vous êtes vraiment près, imaginez que les côtés de la porte sont ici et ici mais si vous levez les yeux sur cette porte de cathédrale et vous faites ça avec vos doigts, les montants de la porte s'élèvent comme une voie ferrée dans le ciel. Ce qui a commencé comme deux lignes parallèles s'incline en fait ver
...[+++]s l'extérieur au niveau des yeux et ne va pas autant vers l'extérieur au-dessus.
heel di
chtbij, dan stroomt alles in je gezichtsveld naar buiten. heel di
chtbij, dan stroomt alles in je gezichtsveld naar buiten. heel di
chtbij, dan stroomt alles in je gezichtsveld n
aar buiten. Maar als je heel dichtbij bent, stel de zijkanten van de deur zitten hier en hier, maar als je ze naar boven volgt en nawijst, maar als
...[+++] je ze naar boven volgt en nawijst, dan gaan de zijkanten boven als spoorrails de hemel in. dan gaan de zijkanten boven als spoorrails de hemel in. Wat begon als 2 parallelle lijnen buigt op ooghoogte naar buiten en daarboven veel minder. buigt op ooghoogte naar buiten en daarboven veel minder.L'autre est un objet en mouvement. Et la troisième est un moment. Donc
voici des exemples. Quand je demande aux gens -- je pose cette question aux gens depuis 10 ans -- je leur demande : « Où allez-vo
us quand vous devez vraiment obtenir un résultat ? » J'entends des choses comme le porche, le pont, la cuisine. J'entends des choses comme une pièce sup
plémentaire dans la maison, la cave, ...[+++] le café, la bibliothèque.
Een andere is een bewegend voorwerp. As derde een tijdstip. Hier zijn enkele voorbeelden. Als ik mensen vraag -- en ik vraag dit al bijna 10 jaar aan mensen -- Ik vraag ze: Waar ga je naar toe als je echt iets af wilt krijgen? Ik hoor dan dingen als de veranda, het dek, de keuken. Ik hoor dan dingen als de extra kamer in het huis, de kelder, een koffiehuis, de bibliotheek.
Mais comme toute recherche fondamentale, quand vous êtes vraiment obligés de faire des choses qui vont bien au-delà des technologies existantes, vous pouvez y arriver avec de la micro-technologie, nanotechnologie.
Maar zoals bij elk fundamenteel onderzoek, als je echt gedwongen wordt om dingen te doen die boven de bestaande technologie uitstijgen, kan je er komen met microtechnologie, nanotechnologie.
Il n'y a pas d
e lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk l
icht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een
vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurli
jk niet door dat ze maar naar schaduwen kijk ...[+++]en. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dan
s les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. E
t elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser
...[+++]pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevange
nis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei
: “We kunnen erover praten, maar kij ...[+++]k naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...D
onc quand vous parlez d'apprentissage à rythme individuel, tout le monde comprend -- en termes d'éducation, d'apprentis
sage différencié -- mais c'est plutôt impressionnant de voir ça survenir dans une salle de classe. Parce qu'à chaque fois qu'on a fait cela, dans chaque classe, encore et encore, si vous y passez cinq jours, il y a un groupe d'enfants qui prend vite la tête et il y a un groupe d'enfants un peu plus lent. Et dans un modèle traditionnel, si vous faites une évaluation à un instant donné, vous diriez : « Voici les enfants doués, voici les en
...[+++]fants lents. Peut-être devraient-ils être suivis différemment. Peut-être devrions-nous les mettre dans des classes séparées. » Mais quand vous laissez chaque élève travailler à son propre rythme -- et nous l'avons vu maintes et maintes fois -- vous voyez que les étudiants qui ont mis un peu plus de temps sur un concept ou un autre, une fois ce concept acquis, font directement la course en tête. Donc les mêmes enfants que vous pensiez êtres lents six semaines plus tôt, vous penseriez qu'ils sont désormais doués. Et nous le voyons sans arrêt, encore et encore. Cela vous fait vraiment songer que toutes les distinctions dont peut-être beaucoup d'entre nous ont profité n'étaient en fait que dues à une coïncidence temporelle.
Als je praat over leren op je eigen tempo, dan is dat zinvol voor iedereen -- in onderwijsjargon: gediff
erentieerd leren -- maar het is nogal gek als je het in een klas ziet. Elke keer als we dit deden, in elke klas waarin we het deden, telkens opnieuw, zie je dat na vijf dagen een groep kinderen pijlsnel vooruitgaan en een groep kinderen een beetje trager zijn. Als je in een traditioneel model een momentopname zou maken, zou je zeggen: Dat zijn de getalenteerde kinderen. Dat zijn de trage kinderen. Misschien moeten we ze anders opvolgen. Misschien moeten we ze in afzonderlijke klassen stoppen. Maar als je elke leerling op zijn eigen tem
...[+++]po laat werken -- we zien dat keer op keer -- dan zie je leerlingen die wat meer tijd besteedden aan het ene of het andere concept, maar als ze dat doorhebben, gaan ze pijlsnel vooruit. Dezelfde kinderen waarvan je 6 weken geleden dacht dat ze traag waren, zou je nu als begaafd beschouwen. We zien dat keer op keer. Het doet je echt bedenken hoezeer alle etiketten waarvan velen van ons hebben geprofiteerd, eigenlijk gewoon aan een toevallige momentopname te danken waren.Vous voyez, quand j'ai dit au début que c'est à propos de pourquoi, plutôt que de comment? Le pourquoi voulait en fait dire, Quelles conséquences y a-t-il quand je fais un pas? Pourquoi est-ce important? Est-ce important que je sois dans le monde ou pas? Et est-ce important si le genre d'actions que je prends laisse passer un sens des responsabilités? Est-ce que l'art est à propos de cela? Et je dirais que oui. Ce n'est évidement pas simplement à propos de décorer le monde et de lui donner une apparence encore meilleure. Ou encore pire, si vous me demandez. C'est manifestement aussi à propos de prise de responsabilité, comme je l'ai fait
...[+++] ici, en jetant du colorant vert dans la rivière à Los Angeles, Stockholm, en Norvège, et à Tokyo, parmi d'autres endroits. Le colorant vert n'est pas écologiquement dangereux, mais il a clairement l'air assez effrayant. Et c'est, dans un sens, dans l'autre aussi, je pense, plutôt beau. Cela montre d'une certaine manière, la turbulence dans ces zones urbaines, dans ces différents endroits du monde. La Green River (rivière verte), comme une sorte d'idée activiste, pas comme une partie d'exposition, avait vraiment pour but de montrer aux gens, dans cette ville, quand ils marchent à côté, qu'un espace a des dimensions. Un espace a un temps.
Begrijp je wat ik zei in het begin: het gaat meer om waarom dan hoe. Die waarom betekent eigenlijk: welke gevolgen heeft het wanneer ik een stap neem? Wat doet het ertoe? Doet het ertoe of ik op de wereld ben of niet?
Maakt het uit of de acties die ik neem, resulteren in een gevoel van verantwoordelijkheid? Gaat kunst daarover? Ik zou ja zeggen. Het gaat duidelijk over... niet alleen over de wereld aankleden en deze nog mooier maken, of nog er
ger, als je het mij vraagt. Het gaat duidelijk ook over verantwoordelijkheid nemen, zoals hie
...[+++]r door groene verf in de rivier te gooien in L.A., Stockholm, Noorwegen en Tokio, onder andere. De verf is niet giftig maar het oogt echt nogal eng. Aan de andere kant is ze ook behoorlijk mooi. Op de een of andere manier toont ze de turbulentie in dit soort stadscentra, op deze verschillende plekken op aarde. De 'Groene rivier' als een soort activistisch idee, geen deel van een tentoonstelling. Het ging echt om mensen in deze stad in het voorbijgaan te laten zien dat ruimte dimensies heeft. Een ruimte heeft tijd.Ça a été ton grand eurêka. Comme tu ne pouvais pas voir, il a bien sûr fallu que tu apprennes par toi-même. Derek Paravicini : J'ai appris à jouer par moi-même. AO : Tu as appris à jouer par toi-même, et par conséquent, jouer du piano consistait pour toi, Derek, à donner des tas de coups de poing et de karaté, parfois tu avais même recours à ton nez. La nourrice a aussi pensé à enregistrer ta musique sur un de ces anciens magnétophones de l'époque, et voici ce merveilleux enregistrement de Dere
k en train de jouer quand tu avais quatre ans. DP : « Molly Malone (Coques et Moules) ». AO : En fait, ce n'est pas « Coques et Moules ». C'est «
...[+++]Jardin de Campagne en Angleterre ». DP : « Jardin de Campagne en Angleterre ». (Musique : « Jardin de Campagne en Angleterre » ) AO : Et voilà. (Applaudissements) Je trouve ça vraiment fantastique. Vous voyez, ce petit enfant ne pouvait pas voir, ni vraiment comprendre le monde autour de lui, il n'avait personne dans sa famille qui jouait d'un instrument, et pourtant il a trouvé le moyen d'apprendre à jouer ça. Comme vous pouvez le voir sur la photo, ton corps s’agitait beaucoup lorsque tu jouais, Derek. J'ai rencontré Derek quand il avait quatre ans et demi, et pour être honnête, Derek, au début j'ai cru que tu étais fou, parce que, quand tu jouais du piano, tu semblais vouloir jouer toutes les touches du clavier en même temps, et tu avais aussi la manie de me taper pour m'écarter. Dès que j'essayais de m'approcher du piano, tu me repoussais fermement. Comme j'avais dit à ton père, Nick, que j'essaierais de t'enseigner le piano, je ne voyais pas bien comment j'allais m’y prendre si je ne pouvais pas m'en approcher. Mais au bout d'un moment, le seul moyen que j’ai trouvé a été de te prendre dans mes bras, de déposer Derek de l'autre côté de la pièce, et, pendant les 10 secondes que j'avais avant qu'il ne revienne, de lui jouer très vite quelque chose, pour le lui apprendre. Finalement, je pense que tu as été d'accord avec moi, Derek, ...
Dat was het grote eureka-moment. Dat je niet kunt zien, betekende natuurlijk dat je het jezelf moest leren. DP: Ik leerde mezelf spelen. AO: Dat deed je inderdaad en dat hield in dat je bij jouw pianospel, Derek, veel knokkels, karateslagen en zelfs af en toe je neus gebruikte. Het kindermeisje nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. Dit is een prachtige opname van jou, Derek, toen je 4 jaar was. DP: 'Molly Malone (Cockles and Mussels).' AO: Eigenlijk is het 'English country garden'. DP: 'English country garden'. (Muziek: 'English country garden') AO: Kijk eens aan. (Applaus) Volgens mij is dit gewoon fantastisch. Daar is dat kleine kind dat niet kan zien, eigenlijk niet veel v
...[+++]an de wereld begrijpt, niemand van zijn familie bespeelt een instrument en toch leert hij het zichzelf aan. Zoals op de foto's te zien is, speelde je met je hele lichaam, Derek. speelde je met je hele lichaam, Derek. Derek en ik maakten kennis met elkaar toen hij vierenhalf was. Eerlijk gezegd dacht ik eerst dat je gek was, Derek, want als je pianospeelde, leek je iedere noot op je keyboard te willen spelen. Ook had je de gewoonte om me uit de weg te slaan. Zo gauw ik in de buurt van de piano kwam, werd ik stevig weggeduwd. Omdat ik je vader - Nick - had beloofd dat ik zou proberen om je les te geven, wist ik even niet hoe ik dat moest aanpakken, als ik niet bij de piano mocht komen. De enige manier die ik kon bedenken, was om je op te pakken en aan de andere kant van de kamer neer te zetten. In de 10 seconden die ik had voordat Derek terug was, kon ik net iets heel korts spelen, wat hij kon naspelen. Uiteindelijk denk ik dat je inzag, Derek, dat het best leuk kon zijn om samen piano te spelen.Ce n'est pas une idée réjouissante, mais vos gosses pourraient être impliqués dans des gangs ou des mauvais plans. Votre mère pourrait avoir un cancer, votre père pourrait devenir méchant. Et il y des moments dans la vie où vous aussi vous pourriez vous retrouver au fond du puits, avec l'estomac qui se tord et des trous dans le coeur. Et quand la mauvaise nouvelle vous tombe dessus, et quand la douleur vous envahit, j'espère vraiment que vous aurez toujours l'impression d'avoir deux choix. Un, vous pouvez vous tordre et vous tortiller et vous lamenter ad vitam eternam, ou deux, vous pouvez faire votre deuil et regarder l'avenir en face, avec des yeux redevenus sobres. Avoir une super attitude revient à choisir l'option numéro 2, et choisir,
...[+++] quelle que soit la difficulté, quelle que soit la douleur qui vous frappe, choisir d'aller de l'avant et passer à autre chose et avancer vers l'avenir avec des pas de bébé.
Het is geen leuke gedachte, maar je kinderen kunnen in bendes verstrikt geraken of andere criminele activiteiten. Je moeder kan kanker krijgen, of je vader kan agressief worden. Er zijn momenten in het leven dat je heen en weer gegooid wordt met steken in je buik en gaten in je hart. Wanneer dat slecht nieuws door je heen gaat, en wanneer de pijn echt begint door te dringen, hoop ik echt dat je het gevoel hebt dat je twee keuzes hebt. Of je kan je miserabel voelen, vol zelfmedelijden, of je kan rouwen en je dan richten op de toekomst met een nieuwe, nuchtere kijk. Een goede attitude hebben, is de tweede keuze nemen en hoe moeilijk het ook is, hoeveel pijn het ook doet, kiezen om voorwaarts te gaan en verder te gaan met je leven en met klein
...[+++]e stapjes vooruitgaan. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
autres mais quand vous visualisez vraiment ->
Date index: 2022-08-30