Vertaling van "après avoir mis en orbite un million " (Frans → Nederlands) :

... dollars serait rentable après avoir mis en orbite un million de tonnes de cargaison, l'équivalent d'environ deux stations spatiales internationales Alors, à quoi ressemblerait un ascenseur spatial dans la vraie vie ? ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Parce que ce qui semble une simple stalactite, n'y est pas fait de carbonate de calcium mais est fait d'opale, et chacune d'entre elles peut avoir mis des dizaines de millions d'années à se former.
Want wat hier op een eenvoudige stalactiet lijkt bestaat niet uit calcium- carbonaat, maar uit opaal, en één stalactiet heeft tientallen miljoenen jaren nodig om te vormen.

Et alors avec beaucoup d'effort, après le marquage, après avoir mis l'ordinateur dans son corps, et s'être assurer que la tige dépasse pour capter l'environnement, nous renvoyons le poisson dans la mer.
Vervolgens wordt na het taggen met veel moeite de computer geplaatst. We zorgen ervoor dat de steel eruit steekt zodat hij het milieu kan waarnemen. Dan laten wij deze vis terug in zee los.

Elle ne ressemble pas du tout à Marilyn. Mais après l'avoir déguisée, maquillée et lui avoir mis une perruque elle ressemble parfaitement à Marilyn, au point que son mari ne pouvait la reconnaître, ou reconnaître ce sosie, sur ces photos, ce que je trouve plutôt intéressant. Tout ce travail est montré dans des galeries d'art.
Ze lijkt in niets op Marilyn. Maar tegen de tijd dat we haar gegrimeerd hebben en pruiken op hebben gedaan, ziet ze er exact uit als Marilyn, zozeer dat haar echtgenoot haar niet meer herkende, of de dubbelganger herkende, in deze foto's, wat ik nogal interessant vind. Dus al dit werk wordt vertoond in galeries.

Au bout d'un certain temps, après y avoir mis le feu, on le ferme hermétiquement afin de limiter la quantité d'oxygène qui pénètre dans le four, et on finit par obtenir ce matériau calciné.
Na een tijdje branden, sluit je de oven af om de toevoer van zuurstof te verminderen en dat geeft dit verkoold materiaal.

Après avoir mis en perspective les différents réseaux sociaux compliqués de l'homme, Nicholas Christakis et son collègue James Fowler ont commencé à regarder comment cette information pouvait améliorer nos vies. Il révèle ici ses récentes conclusions : ces réseaux peuvent être utilisés pour détecter des épidémies de manière plus précoce que jamais, depuis la diffusion d'idées innovantes aux comportements à risque en passant par les virus (comme le H1N1).
Nadat Nicholas Christakis en zijn collega James Fowler de ingewikkelde sociale netwerken van mensen in kaart hadden gebracht, begonnen zij uit te zoeken hoe deze informatie onze levens zou kunnen verbeteren. Nu laat hij zijn kersverse bevindingen zien: Deze netwerken kunnen gebruikt worden om epidemieën sneller dan ooit op te sporen, van vernieuwende ideeën tot de gevaarlijke gedragingen van virussen (zoals H1N1), .

Le plus dur lors de l'étiquetage est que après avoir mis l'étiquette, il faut attendre des mois.
Dus het moeilijkste deel van labelen is dat nadat je de zender bevestigt, je maanden moet wachten.

Un jour, 16 ans après avoir mis ce poster sur le mur, j'étais couchée dans mon lit et je la regardais, et soudain j'ai pensé, je me demande ce que le peintre lui a fait pour lui donner cet air-là.
Op een dag, 16 jaar nadat ik de poster had opgehangen, lag ik in bed en keek naar haar. Plots dacht ik: ik vraag me af wat de schilder heeft gedaan om haar zo te doen kijken.

Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...

Et ce qui est tellement frustrant, c'est que ce n'est pas un cas unique ; ça se produit dans tout le monde en développement. 35 millions d'opérations sont tentées chaque année sans anesthésie sûre. Mon collègue, le docteur Paul Fenton, vivait cette réalité. Il était le responsable de l'anesthésiologie dans un hôpital au Malawi, un CHU. Il allait travailler tous les jours dans une salle d'opération comme celle-ci, et essayait d'administrer une anesthésie et d'enseigner à d'autres comment le faire en employant le même équipement qui devenait si peu fiable, et absolument pas sûr, dans son hôpital. Et après une énième opération, et vous pouvez imaginer, une tragédie vraiment indicible, il a dit simplement, « C'est bon, j'abandonne. Ça suffit. Il doit y avoir mieux que ça. » Alors il s'est rendu au bout du couloir jusqu'à l'endroit où on jetait toutes ces machines qui les avaient lâchés, je pense que c'est le terme scientifique exact, et il s'est mis à bricoler. Il a pris une pièce d'ici et une autre de là, et il a essayé de fabriquer une machine qui travaillerait dans la réalité à laquelle il était confronté.
Wat zo frustrerend is: dit is geen unieke gebeurtenis. In de ontwikkelingslanden gebeuren elk jaar 35 miljoen operaties zonder veilige anesthesie. Mijn collega, Dr Paul Fenton, maakte dat mee. Hij was hoofdanesthesioloog in een ziekenhuis in Malawi, een academisch ziekenhuis. Hij werkte elke dag in een operatiekamer als deze. Hij probeerde anesthesie te leveren, en anderen te leren dit te doen met diezelfde machine die in dit ziekenhuis zo onbetrouwbaar en, eerlijk gezegd, onveilig was. Na talloze operaties en zoals je je kan voorstellen, onuitsprekelijke tragedies, zei hij: Genoeg geweest. Ik ben het zat. Er moet iets beters komen. Hij ging kijken tussen al die machines die er de brui aan hadden gegeven - ik denk dat dat de wetenschappelijke term is - en hij begon daar wat te knutselen. Hij verzamelde wat onderdelen en probeerde een machine te bedenken die zou werken in de realiteit waarmee hij werd geconfronteerd.