Traduction de «zugunsten des klägers » (Allemand → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Urteil zugunsten des Klägers
verzoek in het gelijk gesteld

dem Kläger die Klageforderung zusprechen | den Kläger nach dem Antrag erkennen
de eis toewijzen

steuerliche Vorteile zugunsten von langfristigen Anleihen | Steuervergünstigungen zugunsten von langfristigen Anleihen
fiscaal stelsel dat beleggingen op lange termijn bevordert

gerichtliche Schritte unternehmen als Kläger oder als Beklagter
in rechte optreden als eiser of als verweerder

Kläger
klager

Landesamt für Familienbeihilfen zugunsten von Lohnempfängern
Rijksdienst voor kinderbijslag voor werknemers

Beschluss zu Massnahmen zugunsten der am wenigsten entwickelten Länder [ DLDC ]
Besluit inzake maatregelen ten behoeve van de minstontwikkelde landen [ DLDC | BMOL ]

Verbraucherschutz [ Maßnahmen zugunsten der Verbraucher ]
bescherming van de consument [ actieplan ten behoeve van de consumenten | consumentenbescherming | consumentisme | EBCU | recht van de consument ]

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Denn es besteht zwar die Möglichkeit einer Beteiligung des Richters an der Suche nach Beweisen zugunsten des Klägers, diese Beteiligung muss sich jedoch auf Ausnahmefälle beschränken, in denen der Kläger, um sein Vorbringen zu belegen, insbesondere bestimmte Beweise benötigt, die sich im Besitz des Beklagten befinden und bei deren Beschaffung er auf Schwierigkeiten oder gar eine Verweigerungshaltung des Beklagten stößt.
Er bestaat weliswaar de mogelijkheid van een inmenging van de rechter bij het zoeken naar bewijzen ten gunste van de verzoeker, doch deze inmenging moet zich beperken tot uitzonderlijke gevallen waarin de verzoeker tot staving van zijn betoog met name bepaalde elementen nodig heeft die in het bezit zijn van de verwerende partij en hij moeilijkheden ondervindt om die bewijzen te krijgen of die partij zelfs weigert om deze te verstrekken.

Insbesondere ließ das Bezirksgericht Riga die Anwendbarkeit des Artikels 8 des Protokolls vollständig außer Acht und verpflichtete Alexander Mirsky mit Urteil vom 3. April 2013 – wie im Wesentlichen von den Klägern beantragt – die vorgenannten Äußerungen zu widerrufen, den Widerruf auf der Website des Europäischen Parlaments zu veröffentlichen und 1 000 LVL (d. h. 500 LVL zugunsten jedes Klägers) als Entschädigung für einen immateriellen Schaden zu zahlen.
Het gerechtshof ging volledig voorbij aan de toepasselijkheid van artikel 8 van het Protocol en gelastte de heer Mirsky bij arrest van 3 april 2013, conform de eis, zijn uitlatingen in te trekken en deze intrekking te publiceren op de website van het Europees Parlement, en veroordeelde hem tot betaling van LVL 1000 (nl. LVL 500 voor elk van beide eisers) als immateriële schadevergoeding.

6. stellt fest, dass in einem der in Ziffer 5 genannten Fälle das Gericht für den öffentlichen Dienst der Europäischen Union zugunsten des Klägers entschied (Urteil vom 18. September 2012 in der Rechtssache F-58/10) und die Entscheidung der Agentur vom 16. Oktober 2009 aufhob, kein Disziplinarverfahren gegen zwei Mitglieder des Personals wegen behaupteten Mobbings aufgrund der fehlenden Unparteilichkeit des Ermittlers und seiner Weigerung, die Anonymität der Zeugen zu garantieren, einzuleiten, sowie die Agentur zur Zahlung von Schadensersatz an den Kläger sowie zur Übernahme der Kosten verurteilte; stellt fest, dass in der Rechtssache F-112/10 das Gericht für den öffentlichen Dienst zugunsten der Agentur entschied, der Kläger jedoch beim Gericht Rechtsmittel gegen das Urteil eingelegt hat und in der Rechtssache F-38/12 das Urteil noch aussteht;
6. wijst erop dat het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie in een van de in paragraaf 5 genoemde zaken ten gunste van de verzoeker heeft geoordeeld (zaak F-58/10, arrest van 18 september 2012), het besluit van het Bureau van 16 oktober 2009 om tegen twee personeelsleden geen tuchtprocedure wegens een klacht over pesterijen in te leiden heeft vernietigd vanwege partijdigheid van de onderzoeker en zijn weigering om de anonimiteit van de getuigen te waarborgen, en het Bureau heeft gelast schadevergoeding aan de verzoeker en de proceskosten te betalen; wijst erop dat het Gerecht in zaak F-112/10 ten gunste van het Bureau heeft geoordeeld maar dat de verzoeker bij het Gerecht hoger beroep tegen het arrest heeft ingesteld; merkt op dat zaak F-38/12 nog hangende is;

Im vorliegenden Fall hat der Kläger vor dem Staatsrat am 13. Januar 1988 ein Nichtigkeitsurteil erwirkt, so dass die fünfjährige Verjährungsfrist seiner Schadenersatzforderung im Sinne von Artikel 1 des Gesetzes vom 6. Februar 1970 über die Verjährung der Schuldforderungen zu Lasten oder zugunsten des Staates oder der Provinzen (nunmehr Artikel 100 der koordinierten Gesetze vom 17. Juli 1991 über die Staatsbuchführung) am 31. Dezember 1989 ablief; der Kläger hat seine Zivilklage am 30. Januar 1990 eingereicht.
Te dezen heeft de verzoeker voor de Raad van State op 13 januari 1988 een vernietigingsarrest verkregen, zodat de vijfjarige verjaringstermijn van zijn schuldvordering tot schadevergoeding, bedoeld in artikel 1 van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de provinciën (thans artikel 100 van de gecoördineerde wetten van 17 juli 1991 op de Rijkscomptabiliteit), verstreek op 31 december 1989; de verzoeker heeft zijn burgerlijke vordering ingediend op 30 januari 1990.

In der Rechtssache Nr. 2095 habe die Gewährung einer ZALU-(Z) zugunsten des Klägers - obwohl dies unter Verletzung einer der vorgeschriebenen Bedingungen geschehen sei - Endgültigkeit erlangt, da keine Klage beim Staatsrat eingereicht worden sei; folglich habe er kein Interesse an der vorliegenden Klage.
In de zaak nr. 2095 is de TALO-(T) van de verzoeker - hoewel die is toegekend terwijl niet was voldaan aan een van de voorgeschreven voorwaarden - definitief geworden omdat bij de Raad van State geen beroep werd ingesteld; de verzoeker heeft dan ook geen belang bij dit beroep.

Die Kläger bemängeln, dass diese Bestimmungen einen nicht gerechtfertigten Behandlungsunterschied einführten, indem sie eine persönliche Rente gewährten zugunsten von Waisen, deren Eltern während des Zweiten Weltkriegs als Folge von Massnahmen der Rassenverfolgung deportiert worden seien, und nicht zugunsten der Waisen von Kriegsopfern, die aus anderen Gründen deportiert worden seien.
De verzoekers verwijten die bepalingen dat zij een niet gerechtvaardigd verschil in behandeling invoeren, door een persoonlijke rente toe te kennen aan wezen van wie de ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gedeporteerd als gevolg van maatregelen van rassenvervolging en niet ten voordele van de wezen van oorlogsslachtoffers die om andere redenen werden gedeporteerd.

Der Ministerrat vertritt auch den Standpunkt, dass der Hof nicht zuständig sei, die präjudizielle Frage zu beantworten, weil die eventuelle Verfassungswidrigkeit nicht zu Ungunsten derjenigen, wie des Klägers vor dem Verweisungsrichter, festgestellt werden könnte, denen die günstigste Regelung zugute komme (die Opfer aufeinanderfolgender Arbeitsunfälle, die - der Interpretation zufolge, die der Ministerrat dem Verweisungsrichter zuschreibe - weder der beanstandeten Bestimmung noch dem darin festgelegten Höchstbetrag von 25 Prozent unterlägen), und nur zugunsten der von der ungünstigen Regelung betroffenen Kategorie von Personen festgestellt werden könnte (die Opfer eines einzigen Unfalls, für die dieser Interpretation zufolge der angegebene Höchstbetrag in Frage komme), auf die die beanstandete Bestimmung anwendbar sei.
De Ministerraad beweert ook dat het Hof niet bevoegd zou zijn om de prejudiciële vraag te beantwoorden omdat de eventuele ongrondwettigheid niet zou kunnen worden vastgesteld ten nadele van degenen, zoals de eiser voor de verwijzende rechter, die de gunstigste regeling genieten (de slachtoffers van opeenvolgende arbeidsongevallen die, volgens de interpretatie die de Ministerraad aan de verwijzende rechter toeschrijft, niet onderworpen zijn aan de in het geding zijnde bepaling, noch aan het maximum van 25 pct. dat daarin wordt bepaald), en enkel zou kunnen worden vastgesteld ten voordele van de categorie van personen die aan de ongunstigste regeling zijn onderworpen (de slachtoffers van één enkel ongeval, die volgens die interpretatie aan het vermelde maximum zijn onderworpen), op wie de in het geding zijnde bepaling van toepassing is.

Zu den möglichen wichtigen Merkmalen eines Gemeinschaftssystems, die im folgenden beschrieben werden, gehören: keine Rückwirkung (Anwendung nur auf künftige Umweltschäden); Abdeckung sowohl von Umweltschäden (Altlasten und Schädigung der biologischen Vielfalt) und Schäden im herkömmlichen Sinne (gesundheitliche und Sachschädigungen); ein begrenzter, mit den EG-Umweltschutzvorschriften verknüpfter Anwendungsbereich: Altlasten und Schäden im herkömmlichen Sinne sind lediglich eingeschlossen, wenn diese von einer in einer gemeinschaftlichen Regelung erfaßten gefährlichen bzw. potentiell gefährlichen Tätigkeit verursacht wurden; Schädigungen der biologischen Vielfalt nur in durch Natura 2000 geschützten Gebieten; verschuldensunabhängige Haftung für von inhärent gefährlichen Tätigkeiten verursachte Schäden, verschuldensabhängige Haftung für Vergehen, die zu Schädigungen der biologischen Vielfalt durch eine ungefährliche Tätigkeit geführt haben; [1] allgemein anerkannte Rechtfertigungsgründe, eine gewisse Erleichterung der Beweislast zugunsten des Klägers sowie in angemessener Weise zugunsten des Beklagten, Haftung vornehmlich durch den für die schadenverursachende Tätigkeit verantwortlichen Betreiber; Kriterien für die Bewertung und Vorgehensweise bei den einzelnen Schadensarten; Verpflichtung, die vom Verursacher geleisteten Entschädigungszahlungen zur Sanierung des Umweltschadens einzusetzen; verbesserter Zugang zu den Gerichten in Umweltschadensfällen; Gewährleistung der Vereinbarkeit mit internationalen Übereinkommen; Sicherstellung der Deckungsvorsorge für potentielle Haftungsansprüche; Arbeit mit den Märkten.
De eventuele hoofdkenmerken van een communautaire regeling worden beschreven: geen terugwerkende kracht (uitsluitend van toepassing op toekomstige schade); dekken van zowel milieuschade (verontreiniging van de locaties en schade aan de biodiversiteit) als van traditionele schade (schade aan gezondheid en eigendom); een gesloten toepassingsgebied, verbonden met de EG-milieuwetgeving: verontreiniging van locaties en traditionele schade vallen uitsluitend onder de regeling indien veroorzaakt door een schadelijke of potentieel schadelijke activiteit die door de EG is gereguleerd; schade aan de biodiversiteit wordt alleen gedekt wanneer die beschermd is in het kader van het Natura 2000-netwerk; risicoaansprakelijkheid voor schade die door inherent gevaarlijke activiteiten wordt veroorzaakt, schuldaansprakelijkheid voor schade aan de biodiversiteit die wordt veroorzaakt door een niet-gevaarlijke activiteit [1]; in het gemeen recht aanvaarde verweermiddelen, een zekere verlichting van de bewijslast voor de eisende partij en een eventuele verzachting van de aansprakelijkheid voor de verweerder op billijkheidsgronden; aansprakelijkheid toegespitst op de exploitant die de controle uitoefent op de activiteit die de schade heeft veroorzaakt; criteria voor de beoordeling en behandeling van de verschillende types schade; een verplichting om de door de vervuiler betaalde compensatie te besteden voor herstel van de natuur; een vergemakkelijkte toegang tot de rechter in gevallen van milieuschade; een coördinatie met internationale overeenkomsten; financiële zekerheid voor potentiële aansprakelijkheid en samenwerking met de markten.