Vertaling van "vorlegenden richter wäre " (Duits → Nederlands) :

In der Auslegung durch den vorlegenden Richter wäre der vorerwähnte Artikel 10 auch in diesem Fall anwendbar.
In de interpretatie van de verwijzende rechter zou het vermelde artikel 10 ook in dat geval van toepassing zijn.

In der Auslegung durch den vorlegenden Richter beinhaltet die fragliche Bestimmung, dass das Vertrauen des Oberhauptes des Kultes, das er bei dem Vorschlag zur Ernennung ausdrückt, während der gesamten Ausübung des Amtes fortbestehen muss und dass die Gemeinschaft im Falle des Entzugs dieses Vertrauens verpflichtet wäre, das Amt des betreffenden Religionsinspektors zu beenden.
Zoals geïnterpreteerd door de verwijzende rechter impliceert de in het geding zijnde bepaling dat het vertrouwen van het hoofd van de eredienst, waarvan de voordracht voor de benoeming getuigt, moet blijven bestaan tijdens de hele uitoefening van het ambt en dat, wanneer dat vertrouwen wordt ingetrokken, de Gemeenschap ertoe gehouden zou zijn het ambt van de inspecteur van de betrokken godsdienst te beëindigen.

Das sofortige Inkrafttreten des neuen Gesetzes hat zwar in dem vom vorlegenden Richter erwähnten Fall zur Folge, dass die Berufung ratione summae nicht zulässig ist, obwohl sie es gewesen wäre, wenn das Urteil, gegen das Berufung eingelegt wurde, vor dem Inkrafttreten der neuen Mindestberufungssumme verkündet worden wäre.
Weliswaar heeft de onmiddellijke inwerkingtreding van de nieuwe wet, in de hypothese die de verwijzende rechter beoogt, tot gevolg dat het hoger beroep niet ontvankelijk is ratione summae, terwijl het dat wel zou zijn geweest indien het vonnis waartegen hoger beroep is ingesteld, was uitgesproken vóór de inwerkingtreding van het nieuwe bedrag van de aanleg.

Wie aus B.3.3 und B.3.4 hervorgeht, besteht der vor dem vorlegenden Richter angeprangerte Behandlungsunterschied infolge der Änderungen der fraglichen Bestimmung durch Artikel 31 des Gesetzes vom 19. Juni 2009 und durch Artikel 3 des Programmgesetzes vom 4. Juli 2011. Somit ist nicht ersichtlich, dass die Antwort auf die Vorabentscheidungsfragen der Lösung des Streitfalls im Ausgangsverfahren offensichtlich nicht dienlich wäre.
Zoals blijkt uit B.3.3 en B.3.4, is het ingevolge de wijzigingen van de in het geding zijnde bepaling, bij artikel 31 van de wet van 19 juni 2009 en bij artikel 3 van de programmawet van 4 juli 2011, dat het door de verwijzende rechter aangeklaagde verschil in behandeling bestaat.

Der Umstand, dass die im früheren Artikel 380 Absatz 1 des EStGB 1992 erwähnten Schriftstücke nach Darlegung der Berufungsklägerin vor dem vorlegenden Richter bei der Kanzlei des Appellationshofes hinterlegt worden seien, beinhaltet nicht, dass es nicht sachdienlich wäre, darüber zu urteilen, ob die fraglichen Bestimmungen in der in B.3 angeführten Auslegung diskriminierend sind oder nicht; die fragliche Verpflichtung zur Zustellung ist nämlich eine Formalität, die vorgesehen wurde, um die Rechtmäßigkeit der Steuer zu gewährleisten, sodass der Verfall, zu dem deren Nichteinhaltung führt, die öffentliche Ordnung betrifft (Kass., 21. April 1988, Pas., 1988, Nr. 506).
Het feit dat de in het vroegere artikel 380, eerste lid, van het WIB 1992 bedoelde stukken volgens de appellante voor de verwijzende rechter ter griffie van het hof van beroep werden neergelegd, impliceert niet dat het niet nuttig zou zijn dat uitspraak wordt gedaan over de vraag of de in het geding zijnde bepalingen, in de in B.3 vermelde interpretatie, al dan niet discriminerend zijn : de in het geding zijnde verplichting tot betekening is immers een vorm die is voorgeschreven om de wettigheid van de belasting te verzekeren, zodat het verval waartoe de niet-inachtneming ervan leidt, de openbare orde raakt (Cass., 21 april 1988, Arr. Cass., 1987-1988, nr. 506).

Die klagenden Parteien vor dem vorlegenden Richter haben jedoch nicht angegeben, dass sie vor dem vorlegenden Richter den Antrag auf Rücknahme eingereicht hätten, der in dem Fall, dass er vom Rechtsprechungsorgan, das die Vorabentscheidungsfrage gestellt hat, angenommen oder gestattet worden wäre, gemäß Artikel 99 des Sondergesetzes über den Verfassungsgerichtshof das Verfahren vor dem Gerichtshof beenden würde.
De verzoekende partijen voor de verwijzende rechter hebben echter niet vermeld dat zij voor de verwijzende rechter het verzoek tot afstand hebben ingediend dat, indien het werd aanvaard of toegelaten door het rechtscollege dat de prejudiciële vraag heeft gesteld, een einde zou maken aan de rechtspleging voor het Hof, overeenkomstig artikel 99 van de bijzondere wet op het Grondwettelijk Hof.

Weder aus dem eigentlichen Text des Dekrets, noch aus den Vorarbeiten dazu ist ersichtlich, dass die Auslegung von Artikel 109 des Dekrets vom 30. April 2009 durch den vorlegenden Richter offensichtlich falsch wäre.
Noch de tekst van het decreet zelf, noch de parlementaire voorbereiding ervan doen blijken dat de interpretatie die de verwijzende rechter aan artikel 109 van het decreet van 30 april 2009 geeft, kennelijk verkeerd zou zijn.

Der erste Angeklagte vor dem vorlegenden Richter ist der Meinung, dass die Vorabentscheidungsfrage keiner Antwort bedürfe, da die Antwort für den vorlegenden Richter offensichtlich nicht zweckmäßig wäre; in Ermangelung einer expliziten Unterstrafestellung könnte nur ein Freispruch erfolgen; außerdem könnte auch dann, wenn die gestellte Vorabentscheidungsfrage bejahend zu beantworten wäre, dies kraft Artikel 14 der Verfassung, Artikel 7 der Europäischen Menschenrechtskonvention und Artikel 2 des Strafgesetzbuches nicht zur Bestrafung einer zum Zeitpunkt ihrer Vornahme nicht strafbaren Handlung führen.
De eerste beklaagde voor de verwijzende rechter is van mening dat de prejudiciële vraag geen antwoord behoeft aangezien het antwoord klaarblijkelijk voor de verwijzende rechter niet nuttig zou zijn : bij ontstentenis van een expliciete strafbaarstelling, zou enkel een vrijspraak kunnen volgen; bovendien, zelfs indien de gestelde prejudiciële vraag bevestigend zou moeten worden beantwoord, zou dat, krachtens artikel 14 van de Grondwet, artikel 7 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en artikel 2 van het Strafwetboek, niet kunnen leiden tot een bestraffing van een handeling die niet strafbaar was op het ogenblik dat die werd gesteld.

In der Auslegung durch die vorlegenden Richter wäre der Vorteil der Zusammenlegung der Subrogationsklage und der Klage aufgrund von Artikel 1382 des Zivilgesetzbuches nur öffentlichen Arbeitgebern möglich, während private Arbeitgeber nur die Subrogationsklage einreichen könnten.
In de interpretatie van de verwijzende rechters zou het voordeel van de cumulatie van de subrogatoire vordering en van de vordering op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek alleen openstaan voor de publieke werkgever, aangezien de privéwerkgever alleen over de subrogatoire vordering beschikt.