Für den zweiten Fall hingegen, nämlich den eines Antrags auf Anerkennung oder Nichtanerkennung einer in einem anderen Mitgliedstaat ergangenen Entscheidung, überläßt Absatz 3 die Frage den innerstaatlichen Rechtsvorschriften des Staats, in dem der Antrag gestellt wird.
Daarentegen wordt in lid 3 voor het tweede geval, dat wil zeggen die van handelingen die erop gericht zijn om de erkenning of niet-erkenning van de in een andere lidstaat gegeven beslissing te verkrijgen, de kwestie overgelaten aan het nationale rechtsstelsel van de lidstaat waarin hierom wordt verzocht.