Traduction de «keine echte grenze gegeben hatte » (Allemand → Néerlandais) :

Zum ersten Mal mussten Kontrollen dort eingeführt werden, wo es seit 100 Jahren keine echte Grenze gegeben hatte.
Voor de eerste keer was het nodig controles op te zetten op een plaats waar er honderd jaar lang geen echte grens was.

Da Liechtenstein dem Schengen-Raum nicht beitrat und es eine sehr aktive Politik des freien Personenverkehrs zwischen der Schweiz und Liechtenstein gab, mussten zum ersten Mal Kontrollen dort eingeführt werden, wo es seit 100 Jahren keine echte Grenze gegeben hatte.
Aangezien Liechtenstein niet toetrad en er tussen beide landen een zeer intens opengrenzenbeleid voor het verkeer van personen bestond, was het voor de eerste keer nodig controles op te zetten op een plaats waar er honderd jaar lang geen echte grens was.

Dieser Beitritt machte es notwendig, Kontrollen zwischen Liechtenstein und der Schweiz einzuführen, wo es seit 100 Jahren keine echte Grenze gegeben hatte.
De toetreding van Zwitserland maakte het voor de eerste keer nodig controles op te zetten op een plaats waar er honderd jaar lang geen echte grens was.

Der alleinige Beitritt der Schweiz machte es notwendig, Kontrollen dort einzuführen, wo es seit über 100 Jahren keine echte Grenze gegeben hatte, und die 41 Kilometer, die die beiden Staaten trennen, wurden zu einer Schengen-Außengrenze.
Vanwege de toetreding van Zwitserland was het nodig controles op te zetten op een plaats waar er honderd jaar lang geen echte grens was en de 41 kilometer die Zwitserland en Liechtenstein scheidt, werd een buitengrens.

Dadurch mussten schließlich Kontrollen dort eingeführt werden, wo es seit 100 Jahren keine echte Grenze gegeben hatte.
Daarom was het nodig controles op te zetten op een plaats waar er honderd jaar lang geen echte grens was.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2015 in Sachen K.F. gegen P.P. und D.H., dessen Ausfertigung am 18. Mai 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 318 des Zivilgesetzbuches dadurch, dass er bestimmt, dass die Klage desjenigen, der die Vaterschaft für sich in Anspruch nimmt, binnen einem Jahr nach der Entdeckung der Tatsache, dass er der Vater des Kindes ist, eingereicht werden muss, gegen die Artikel 10, 11 und 22bis der Verfassung, oder gar gegen andere, überstaatliche Gesetzesbestimmungen wie die Europäische Menschenrechtskonvention (Artikel 8), indem er die nicht innerhalb der gesetzlich festgelegten Frist eingereichte Vaterschaftsanfechtungsklage zum absoluten Unzulässigkeitsgrund erhebt, ohne dass es dem mit einer solchen Klage befassten Richter möglich ist, zu beurteilen, ob unter Berücksichtigung der vorliegenden Interessen - und insbesondere des höheren und vorrangigen Interesses des Kindes - sowie des Verhaltens der Parteien die biologische Wahrheit nicht mit der vom betreffenden Kind erlebten sozialaffektiven Wirklichkeit zusammentreffen muss, wenn es nie irgendeine Bindung zwischen dem Kind und seinem gesetzlichen Vater gegeben hat und auch jetzt keine solche Bindung gibt - das Kind wurde geboren und großgezogen in einem Familienkern, der sich insbesondere aus seiner Mutter und seinem biologischen Vater zusammensetzte, bevor sie sich getrennt haben -, was dazu führt, dass eigentlich eine falsche und rein artifizielle Abstammung bestätigt und dem biologischen Vater beschränkte Rechte zuerkannt werden, wobei dieser lediglich ein Recht auf persönlichen Umgang b ...
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2015 in zake K.F. tegen P.P. en D.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 318 van het Burgerlijk Wetboek, in zoverre het bepaalt dat de vordering van de man die het vaderschap van het kind opeist, moet worden ingesteld binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is, de artikelen 10, 11 en 22bis van de Grondwet, en zelfs andere supranationale wettelijke bepalingen zoals met name het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (artikel 8 ervan), doordat het de niet binnen de wettelijke termijn ingestelde vordering tot betwisting van het vaderschap als absolute grond van niet-ontvankelijkheid instelt, zonder dat de rechter bij wie een dergelijke vordering aanhangig is gemaakt, de mogelijkheid heeft om te beoordelen of de biologische waarheid, rekening houdend met de aanwezige belangen (en in het bijzonder het hogere en primordiale belang van het kind) en met het gedrag van de partijen, niet moet samenvallen met de door het betrokken kind beleefde socioaffectieve werkelijkheid, in een casus waarin nooit enige band, welke dan ook, tussen het kind en zijn wettelijke vader heeft bestaan, noch thans bestaat (het kind is geboren en werd opgevoed binnen een gezinskern die meer bepaald uit zijn moeder en zijn biologische vader bestond voordat die uit elkaar gingen), waardoor in feite een verkeerde en volkomen onnatuurlijke afstamming wordt bekrachtigd en beperkte rechten worden toegekend aan de biologische vader, die alleen een recht op persoonlijk contact kan eisen terwijl hij in werkelijkheid vrijwe ...

Nach Darlegung der Flämischen Regierung hätte es daher eine Gesetzeslücke gegeben bis zu dem Zeitpunkt des Inkrafttretens des Dekrets vom 13. Juli 2012, wenn der Dekretgeber den betreffenden Bestimmungen dieses Dekrets keine Rückwirkung verliehen hätte.
Volgens de Vlaamse Regering zou er bijgevolg een wettelijk vacuüm zijn geweest, tot op het ogenblik van de inwerkingtreding van het decreet van 13 juli 2012, indien de decreetgever aan de betrokken bepalingen van dat decreet geen terugwerkende kracht had verleend.

In Bezug auf das Rechtsmittel der Niederlande in der Rechtssache C‑550/10 P stellt der Gerichtshof sodann fest, dass dem Gericht ein Rechtsfehler unterlaufen ist, indem es angenommen hat, dass es nach der Aufhebung der Sanctieregeling im nationalen Recht kein „Substrat“ mehr gegeben habe, das den Verbleib von Al-Aqsa auf der Liste gerechtfertigt hätte, dabei jedoch den Grund für diese Aufhebung nicht angemessen berücksichtigt hat.
Vervolgens stelt het Hof met betrekking tot de hogere voorziening van Nederland in zaak C‑550/10 P vast dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat er na de intrekking van de Sanctieregeling geen „grondslag” meer bestond in het nationale recht die de handhaving van Al‑Aqsa op de lijst rechtvaardigde, zonder naar behoren rekening te houden met de reden voor die intrekking.

Nachdem es 6 Wochen lang keine schwerwiegenden terroristischen Zwischenfälle mehr gegeben hatte, bestand Hoffnung auf Wiederaufnahme politischer Verhandlungen zwischen den Parteien.
Na een periode van zes weken zonder belangrijke terroristische incidenten bestond er hoop op hernieuwde politieke onderhandelingen tussen de partijen.

Er wäre höher, hätte es keinen Anstieg der Postgebühren, keine hohen Treibhausgasemissionen und keine Effizienzmängel im Bankensystem der Union gegeben.
Deze zou hoger zijn geweest indien er geen sprake was geweest van hogere portokosten en grote emissies van broeikasgassen en indien het banksysteem in de Unie efficiënter had gewerkt.