Der Grundgedanke wäre dabei, die Zahlungsdienstleistungsanbieter ihren Risiken entsprechend unterschiedlichen Kategorien zuzuordnen und diese Kategorisierung bei den Zulassungen zugrunde zu legen: damit wäre je nach Art der Tätigkeit eine richtiggehende Zulassung als Kreditinstitut (Verwendung der Kundenmittel nicht nur für Zahlungen), eine Zulassung als E-Geld-Institut (Verwendung von E-Geld anstelle von Münzen und Banknoten) oder eine Zulassung als Zahlungsinstitut (Verwendung der Kundenmittel ausschließlich für Zahlungsdienstleistungen/Überweisungen) erforderlich.
Tussen aanbieders van betalingsdiensten zou een hiërarchie van risico's worden opgesteld: uitoefening van activiteiten met een volwaardige vergunning als kredietinstelling (gelden van het publiek die niet uitsluitend voor betalingsactiviteiten worden gebruikt), met een vergunning als e-geldinstelling (e-geld gebruikt als vervangingsmiddel voor muntstukken en bankbiljetten) en met een vergunning als betalingsinstelling (gelden van het publiek die uitsluitend voor betalingsdiensten/overdrachten worden gebruikt).
