Vertaling van "zijnde straf vijf " (Nederlands → Frans) :

5. - Wijziging van de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis Art. 6. Artikel 16, § 1, vierde lid, van de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis, wordt aangevuld met de volgende zin : "Bij misdrijven bedoeld in boek II, titel Iter, van het Strafwetboek waarop het maximum van de van toepassing zijnde straf vijf jaar gevangenisstraf te boven gaat, moeten deze redenen niet vervuld zijn".
5. - Modification de la loi du 20 juillet 1990 relative à la détention préventive Art. 6. L'article 16, § 1, alinéa 4, de la loi du 20 juillet 1990 relative à la détention préventive, est complété par la phrase suivante : "Lors d'infractions visées au livre II, titre Iter, du Code pénal pour lesquelles le maximum de la peine applicable dépasse cinq ans d'emprisonnement, ces raisons ne doivent pas être remplies".

In zijn verwijzingsbeslissing stelt de verwijzende rechter vast dat uit de in het geding zijnde bepaling voortvloeit dat « de verweerder, die is veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijf jaar wegens een met opsluiting van vijftien tot twintig jaar strafbare misdaad die is gepleegd in staat van herhaling en die is gecorrectionaliseerd, voor de voorwaardelijke invrijheidstelling [...] in aanmerking komt nadat hij twee derden van die gevangenisstraf heeft ondergaan », terwijl « de persoon die door het hof van assisen tot een straf van opsluiting van vijf jaar wordt veroordeeld wegens een dergelijke misdaad die in dezelfde omstandigheden is gepleegd, nadat dat hof verzachtende omstandigheden heeft aanvaard, voor de voorwaardelijke invrijheidstelling [...] in aanmerking komt nadat hij één derde van die straf van opsluiting heeft ondergaan ».
Dans sa décision de renvoi, le juge a quo constate qu'il résulte de la disposition en cause que « condamné à une peine d'emprisonnement de cinq ans du chef d'un crime punissable de la réclusion de quinze à vingt ans, commis en état de récidive et qui a été correctionnalisé, le défendeur est admissible à la libération conditionnelle [...] après avoir subi les deux tiers de cette peine d'emprisonnement », alors que « la personne qui est condamnée par la cour d'assises du chef d'un tel crime commis dans la même circonstance, après admission de circonstances atténuantes par cette cour, à une peine de réclusion de cinq ans, est admissible à la libération conditionnelle [...] après avoir subi un tiers de cette peine de réclusion ».

Het Hof van Cassatie vraagt of het discriminerend is dat de in het geding zijnde bepaling het mogelijk maakt ten aanzien van de beklaagde die, op basis van verzachtende omstandigheden of een reden van verschoning, naar de correctionele rechtbank is verwezen wegens een gecorrectionaliseerde misdaad die is gepleegd minder dan vijf jaar nadat hij een gevangenisstraf van minstens één jaar heeft ondergaan of nadat die straf is verjaard, een wettelijke staat van herhaling vast te stellen, wat zijn invloed heeft op het toepasselijke stelsel van strafuitvoering, terwijl dat niet mogelijk is ten aanzien van de beschuldigde die, bij gebrek aan verzachtende omstandigheden of een reden van verschoning, wegens dezelfde misdaad naar het hof van assisen is verwezen.
La Cour de cassation demande s'il est discriminatoire que la disposition en cause permette de constater un état de récidive légale à l'égard du prévenu renvoyé, sur la base de circonstances atténuantes ou d'une cause d'excuse, devant le tribunal correctionnel pour un crime correctionnalisé commis moins de cinq ans après qu'il a subi une peine d'emprisonnement d'un an au moins ou après la prescription de celle-ci, ce qui a une incidence sur le régime d'exécution des peines applicable, alors qu'il est impossible de constater un état de récidive légale à l'égard de l'accusé qui, faute de circonstances atténuantes ou d'une cause d'excuse, est renvoyé devant la cour d'assises pour le même crime.

Gelet op de hoogdringendheid gemotiveerd door het feit dat het ministerieel besluit betreffende de belasting van energieproducten en elektriciteit, dat zou moeten genomen worden ter uitvoering van dit besluit, voorschriften bevat die de fiscale bepalingen van toepassing laten worden van wijzigingen, verricht door de Staatssecretaris bevoegd voor Mobiliteit, betreffende de verplichting tot het zich aanbieden voor de technische controle van bepaalde landbouwtractoren; dat deze wijzigingen een invloed zullen hebben op de van toepassing zijnde fiscaliteit op de motorbrandstof gebruikt door landbouwtractoren; dat de wijzigingen beoogd door de Staatssecretaris bevoegd voor Mobiliteit voorzien zijn om in werking te treden op 1 mei 2014; dat door deze wijzigingen landbouwtractoren gebruikt voor andere werkzaamheden dan in de landbouw, tuinbouw, visteelt en bosbouw geen gebruik meer kunnen maken van gemerkte rode gasolie (met betaling van accijnzen aan een tarief van 22,68 EUR/1 000 liter), maar dat deze landbouwtractoren voortaan gebruik moeten maken van niet gemerkte witte gasolie (met betaling van accijnzen aan een tarief van 406,3036 EUR/1 000 liter); dat bij het ontbreken van een inwerkingtreding op dezelfde datum, van de fiscale bepalingen opgenomen in dit besluit, de landbouwtractoren gebruikt voor landbouw, tuinbouw, visteelt en bosbouwwerkzaamheden (vrijstelling), bij het gebruik voor andere doeleinden aangedreven moeten worden met niet gemerkte witte gasolie; dat het mengsel van gemerkte rode gasolie en niet gemerkte witte gasolie voor problemen van contaminatie zorgt; dat deze contaminatie een overtreding inhoudt van artikel 1 van het ministerieel besluit van 22 augustus 2013 betreffende de controlemaatregelen van toepassing op de vloeibare motorbrandstoffen die voorhanden zijn, verkocht of gebruikt worden voor de aandrijving van explosie- of verbrandingsmotoren, waarvoor in artikel 438 van de programmawet van 27 december 2004 de straf wordt vastgesteld op e ...
Vu l'extrême urgence motivée par le fait que l'arrêté ministériel concernant la taxation des produits énergétiques et de l'électricité, devant être pris en exécution du présent arrêté, contient des dispositions permettant la mise en application fiscale des changements opérés par le Secrétaire d'Etat en charge de la Mobilité en matière d'obligation de présentation au contrôle technique de certains tracteurs agricoles; que ces changements auront une influence sur la fiscalité à appliquer aux carburants utilisés par les tracteurs agricoles; qu'il est prévu que les changements envisagés par le Secrétaire d'Etat en charge de la Mobilité entrent en vigueur le 1 mai 2014; que suite à ces changements les tracteurs agricoles utilisés à d'autres fins que les travaux agricoles et horticoles, et dans la pisciculture et la sylviculture, ne pourront plus être alimentés par du gasoil rouge marqué (avec paiement de l'accise au taux de 22,68 EUR/1 000 litres), mais devront dorénavant être alimentés par du gasoil blanc non marqué (avec paiement de l'accise au taux de 406,3036 EUR/1 000 litres) ; qu'en l'absence d'entrée en vigueur à cette même date, des dispositions fiscales contenues dans le présent arrêté, les tracteurs agricoles utilisés pour des travaux agricoles et horticoles, et dans la pisciculture et la sylviculture, devront lorsqu'ils sont utilisés pour d'autres fins, être alimentés avec du gasoil blanc non marqué; que le mélange de diesel rouge marqué (exonération) et gasoil blanc non marqué, provoquera des problèmes de contamination ; qu'une contamination constitue une infraction à l'article 1 de l'arrêté ministériel du 22 août 2013 relatif aux mesures de contrôle à appliquer aux carburants liquides détenus, vendus ou utilisés pour l'alimentation des moteurs à explosion ou des moteurs à combustion, pour laquelle l'article 438 de la loi-programme du 27 décembre 2004, prévoit une amende de 500 EUR à 5 000 EUR, cette amende étant doublée en cas de récidive ; qu'une tel ...

Teneinde « tegemoet te komen aan een aantal arresten van het Grondwettelijk Hof » (Parl. St., Kamer, 2009-2010, DOC 52-2310/001, p. 13) heeft de wetgever bij artikel 26, 1°, van de wet van 21 december 2009 houdende fiscale en diverse bepalingen het vaste bedrag van « tienmaal de ontdoken rechten » in de in het geding zijnde bepaling vervangen door een geldboete van « vijf- tot tienmaal de ontdoken rechten », hetgeen de mogelijkheid biedt van een spreiding tussen de vroeger vastgestelde straf als maximumstraf en een minimumstraf.
Afin de « prendre en compte un certain nombre d'arrêts de la Cour constitutionnelle » (Doc. parl., Chambre, 2009-2010, DOC 52-2310/001, p. 13), le législateur, par l'article 26, 1°, de la loi du 21 décembre 2009 portant des dispositions fiscales et diverses, a remplacé le montant fixe égal au « décuple des droits fraudés », prévu dans la disposition en cause, par une amende comprise entre « cinq et dix fois les droits fraudés », ce qui permet un échelonnement entre la peine prévue auparavant, comme peine maximale, et une peine minimale.

Rekening houdend met de beperktere samenstelling van de correctionele kamers in beroep ten opzichte van de samenstelling van het Militair Gerechtshof, enerzijds, en het belang van de goede rechtsbedeling - aangezien het erom gaat de in eerste aanleg uitgesproken straf te verzwaren -, anderzijds, blijkt het niet onredelijk dat, voor dergelijke beslissingen, de regel van de eenparigheid van stemmen wordt voorgeschreven op het niveau van de correctionele kamers van de hoven van beroep en niet voor het Militair Gerechtshof; het Hof merkt in het bijzonder op dat, gelet op de respectieve samenstelling van die rechtscolleges, dat verschil in behandeling niet ertoe leidt dat de beslissing om een in eerste aanleg uitgesproken straf te verzwaren voor het Militair Gerechtshof door een beperkter aantal leden kan worden genomen dan voor de correctionele kamers : de toepassing van de meerderheidsregel op een zetel die is samengesteld uit vijf leden leidt immers noodzakelijkerwijze ertoe dat minstens drie leden zijnde op zijn minst hetzelfde aantal raadsheren waarvoor de eenparigheid van stemmen vereist is bij artikel 211bis voorstander zouden zijn van de beslissing om de oorspronkelijke straf te verzwaren.
En considération de la composition plus restreinte des chambres correctionnelles d'appel par rapport à la composition de la Cour militaire, d'une part, et de l'intérêt de la bonne administration de la justice - dès lors qu'il s'agit d'aggraver la peine prononcée en première instance -, d'autre part, il n'apparaît pas déraisonnable que, pour de telles décisions, la règle de l'unanimité soit prescrite au niveau des chambres correctionnelles des cours d'appel et non pas devant la Cour militaire; la Cour observe en particulier que, vu la composition respective de ces juridictions, cette différence de traitement n'aboutit pas à ce que la décision d'aggraver une peine prononcée en première instance puisse être prise par un nombre plus réduit de membres devant la Cour militaire que devant les chambres correctionnelles : en effet, l'application de la règle de la majorité à un siège composé de cinq membres aboutit nécessairement à ce que trois membres au moins - soit à tout le moins le même nombre de conseillers dont l'unanimité est requise par l'article 211bis - soient favorables à la décision d'aggraver la peine originaire.