Traduction de «zijnde bepaling bepaalt » (Néerlandais → Français) :

Het gemeentelijke dwangbevel heeft een uitdrukkelijke wettelijke grondslag, aangezien het wordt uitgevaardigd krachtens de in het geding zijnde bepaling, die de voorwaarden ervan bepaalt en die, als uitzondering op het gemeen recht inzake de invordering van schulden, restrictief dient te worden geïnterpreteerd.
La contrainte communale a une base légale expresse étant donné qu'elle est décernée en vertu de la disposition en cause, qui en définit les conditions, et qui doit être interprétée de manière restrictive en tant qu'exception au droit commun en matière de recouvrement de dettes.

De in het geding zijnde bepaling bepaalt de sancties op het overschrijden van de voor de beroepsinkomsten geldende grensbedragen en maakt daarbij een onderscheid tussen een overschrijding met minder dan 15 pct. en een overschrijding met 15 pct. of meer.
La disposition en cause détermine les sanctions encourues en cas de dépassement des montants limites s'appliquant aux revenus professionnels et établit à cet égard une distinction entre un dépassement de moins de 15 % et un dépassement égal ou supérieur à 15 % .

Zoals de Ministerraad en de verwerende partij voor de verwijzende rechter doen opmerken, is het niet de in het geding zijnde bepaling die de rechterlijke instantie bepaalt die bevoegd is om kennis te nemen van de geschillen met betrekking tot de verplichting voor de vennootschappen om krachtens hoofdstuk III van titel III van de wet van 26 juni 1992 houdende sociale en diverse bepalingen, en krachtens hoofdstuk II van titel III van de wet van 30 december 1992 houdende sociale en diverse bepalingen, een bijdrage te betalen bestemd voor het sociaal statuut van de zelfstandigen, maar artikel 581, 8°, van het Gerechtelijk Wetboek.
Comme le relèvent le Conseil des ministres et la partie défenderesse devant le juge a quo, ce n'est pas la disposition en cause qui détermine la juridiction compétente pour connaître des contestations relatives à l'obligation pour les sociétés de payer une cotisation destinée au statut social des travailleurs indépendants en vertu du chapitre III du titre III de la loi du 26 juin 1992 portant des dispositions sociales et diverses, et du chapitre II du titre III de la loi du 30 décembre 1992 portant des dispositions sociales et diverses, mais l'article 581, 8°, du Code judiciaire.

De in het geding zijnde bepaling verleent een wettelijke grondslag aan artikel 43 van het koninklijk besluit van 25 november 1991 houdende de werkloosheidsreglementering, dat bepaalt :
La disposition en cause confère un fondement légal à l'article 43 de l'arrêté royal du 25 novembre 1991 portant réglementation du chômage qui dispose :

Artikel 3, 3°, van dezelfde wet van 24 juni 2013, waarnaar in de in het geding zijnde bepaling wordt verwezen, bepaalt :
L'article 3, 3°, de la même loi du 24 juin 2013, auquel la disposition en cause renvoie, dispose :

Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van de in het geding zijnde bepaling met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre zij niet voorziet in een schorsing van de vervaltermijn van de milieuvergunning tijdens het beroep tot nietigverklaring bij de Raad van State, terwijl artikel 4.6.2, § 1, tweede lid, van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening bepaalt dat de vervaltermijn van een stedenbouwkundige vergunning wel wordt geschorst tijdens het beroep tot vernietiging bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen.
La Cour est interrogée sur la compatibilité de la disposition en cause avec les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, combinés avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'elle ne prévoit pas la suspension du délai de péremption de l'autorisation écologique durant le recours en annulation devant le Conseil d'Etat, alors que l'article 4.6.2, § 1, alinéa 2, du Code flamand de l'aménagement du territoire prévoit que le délai de péremption d'un permis d'urbanisme est, quant à lui, suspendu durant le recours en annulation devant le Conseil pour les contestations des autorisations.

Artikel 3 van het koninklijk besluit van 30 november 2006, genomen met toepassing van de in het geding zijnde bepaling, bepaalt dat het administratief cassatieverzoekschrift voor de Raad van State uiterlijk de dertigste dag na de kennisgeving van de bestreden beslissing moet worden ingediend.
Pris en application de la disposition en cause, l'article 3 de l'arrêté royal du 30 novembre 2006 prévoit que la requête en cassation administrative devant le Conseil d'Etat doit être introduite au plus tard le trentième jour après la notification de la décision attaquée.

Verwijzend naar de in het geding zijnde bepaling, oordeelde het Hof van Cassatie verder dat, nu de vordering is gegrond op een verzekering naar gemeen recht tegen ongevallen, uit de omstandigheid dat artikel 17 van het voormelde besluit bepaalt dat de stagiairs die een beroepsopleiding ontvangen, worden verzekerd tegen de arbeidsongevallen en dat de polis hun dezelfde voordelen waarborgt als die welke ten laste van de verzekeraar zijn gelegd bij de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971, daarom nog niet volgt dat die polis wordt opgelegd bij een wet of een reglementering krachtens welke arbeidsongevallen moeten worden vergoed, zodat het bestreden arrest dat op grond van die vaststelling de arbeidsrechtbank onbevoegd acht om kennis te nemen van de vordering, de in het geding zijnde bepaling niet schendt.
Se référant à la disposition en cause, la Cour de cassation a estimé par ailleurs que, dès lors que la demande est fondée sur une assurance de droit commun contre les accidents, il ne résulte pas de la circonstance que l'article 17 de l'arrêté précité dispose que les stagiaires en formation professionnelle sont assurés contre les accidents du travail et que la police d'assurance leur garantit les mêmes avantages que ceux qui sont mis à charge de l'assureur par la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail, que cette police est imposée par une législation ou une réglementation en vertu desquelles les accidents du travail doivent être indemnisés, de sorte que l'arrêté attaqué qui, sur la base de cette constatation, juge le tribunal du travail incompétent pour connaître de la demande, ne viole pas la disposition en cause.

De in het geding zijnde bepaling geeft niet aan waarin andere « bestaande redenen » dan die welke kunnen worden afgeleid uit de artikelen 22quater en 22quinquies, § 1, eerste lid, zouden kunnen bestaan : het eerste bepaalt dat een veiligheidsattest « slechts geldig [is] voor de duur waarvoor het werd aangevraagd »; het tweede bepaalt dat het veiligheidsadvies wordt uitgevoerd voor « de toelating tot uitoefening van een bepaald beroep, functie, opdracht of mandaat, of voor de toegang tot bepaalde lokalen, gebouwen of terreinen, evenals voor het bezit van een bepaalde vergunning, licentie of toelating ».
La disposition en cause n'expose pas en quoi pourraient consister des « raisons d'actualité » distinctes de celles qui se déduisent des articles 22quater et 22quinquies, § 1, alinéa 1 : le premier prévoit que la validité d'une attestation de sécurité est « limitée à la durée pour laquelle elle a été sollicitée »; le second prévoit que l'avis de sécurité est réalisé pour « autoriser l'exercice d'une profession, d'une fonction, d'une mission ou d'un mandat, pour autoriser l'accès à des locaux, bâtiments ou sites, ainsi que pour l'obtention d'un permis, d'une licence ou d'une autorisation ».

Wat betreft de stelling van de verwerende partij voor het verwijzende rechtscollege dat niet alle aspecten van de in het geding zijnde bepaling rechtstreeks betrekking hebben op de bevoegdheid van de rechtbanken, moet worden opgemerkt dat het Hof enkel is ondervraagd over de inachtneming van de bevoegdheidverdelende regels door het in het geding zijnde artikel « in zoverre [het] de materiële en de territoriale bevoegdheid van de rechtbanken bepaalt ».
En ce qui concerne la thèse de la partie défenderesse devant la juridiction a quo, selon laquelle tous les aspects de la disposition litigieuse ne se rapportent pas directement aux attributions des tribunaux, il échet d'observer que la Cour est interrogée seulement sur le respect des règles répartitrices de compétences par l'article en cause « en tant que celui-ci fixe [ . ] la compétence matérielle et territoriale des tribunaux ».