Traduction de «zich immers uitdrukkelijk » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

zich uitdrukkelijk verbinden tot vervangen
garantie explicite de conversion

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Het ontwerp kant zich immers uitdrukkelijk tegen de gedachte dat de burgerlijke partij de mogelijkheid zou krijgen om, zoals het openbaar ministerie, een rechtsmiddel in te stellen op strafrechtelijk vlak tegen de uitspraak van de vonnisrechter.
Le projet s'oppose en effet expressément à l'idée selon laquelle la partie civile aurait la possibilité, comme pour le ministère public, d'introduire au pénal un recours contre le prononcé du juge.

Dat neemt niet weg dat men het verzoek nog altijd rechtstreeks bij de Kamer van volksvertegenwoordigers kan indienen. De werklast van de rechtbanken zal enigszins afnemen : voortaan moeten zij zich immers nog uitsluitend uitspreken over een beperkt aantal verzoeken tot verkrijging van de Belgische nationaliteit, te weten over de gevallen waarin de procureur een negatief advies uitbrengt en de verzoeker uitdrukkelijk de wens te kennen geeft dat de rechtbank zich over zijn verzoek uitspreekt.
Par ailleurs, la charge de travail des tribunaux est quelque peu allégée : ils doivent en effet uniquement se prononcer sur un nombre restreint de demandes d'acquisition de la nationalité belge, à savoir si le procureur du Roi rend un avis négatif et si l'intéressé émet le souhait explicite que le tribunal se prononce sur sa demande.

In de memorie van toelichting werd die bepaling als volgt verantwoord : « Dit artikel organiseert en omkadert het register van de gemeentelijke administratieve sancties dat thans al door heel wat gemeenten wordt bijgehouden. De omkadering en de voorwaarden betreffende het register van de gemeentelijke administratieve sancties werden versterkt. De regels betreffende dit register, dat niet bestond in de vroegere regelgeving, zijn noodzakelijk om het beheer van de administratieve sancties te verzekeren en de bescherming van de gegevens en het respect voor de persoonlijke levenssfeer te waarborgen. Zij stellen de sanctionerend ambtenaar in staat om na te gaan of de overtreder die hij wenst te sanctioneren zich al dan niet in een situatie van herhaling bevindt en om te beschikken over een beter algemeen overzicht van de gevallen waarin administratieve sancties werden opgelegd. De gegevens worden in het register bewaard gedurende een termijn van 5 jaar te rekenen vanaf de dag die volgt op de dag waarop de administratieve sanctie werd opgelegd. Vervolgens beslist de gemeente of zij de gegevens langer wenst te bewaren. Desgevallend moet zij deze evenwel anonimiseren, zoals bepaald in artikel 1, 5°, van het koninklijk besluit van 13 februari 2001 ter uitvoering van de wet van 8 december 1992 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens depersonaliseren. Die informatie kan immers nog dienen voor de statistische verslagen. Er wordt uitdrukkelijk bepaald dat de gemeente het bestand bewaart; dit betekent dan ook dat zij moet voldoen aan alle verplichtingen die gepaard gaan met de rol van verantwoordelijke voor de verwerking, overeenkomstig de wet van 8 december 1992 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens. De modaliteiten van toegang tot het register zullen, bij een in Ministerraad overlegd koninklijk besluit, bepaald worden. Bovendien zullen de gemeenten in de pra ...
L'exposé des motifs a justifié cette disposition de la manière suivante : « Cet article organise et encadre le registre des sanctions administratives communales qui est actuellement déjà tenu par bon nombre de communes. L'encadrement et les conditions relatives au registre des sanctions administratives communales ont été renforcés. Les règles concernant ce registre, qui n'existait pas dans l'ancienne réglementation, sont nécessaires afin d'assurer la gestion des sanctions administratives et de garantir la protection des données et le respect de la vie privée. Elles permettront au fonctionnaire sanctionnateur de vérifier si le contrevenant qu'il souhaite sanctionner se trouve ou non en situation de récidive, ainsi que de disposer d'une meilleure vue globale des cas dans lesquels des sanctions administratives ont été infligées. Les données sont conservées dans le registre pendant un délai de 5 ans à compter du jour qui suit celui où la sanction administrative a été infligée. Ensuite, la commune décide si elle souhaite conserver plus longtemps les données. Le cas échéant, elle doit néanmoins les anonymiser tel que défini par l'article 1 , 5°, de l'arrêté royal du 13 février 2001 portant exécution de la loi du 8 décembre 1992 relative à la protection de la vie privée à l'égard des traitements de données à caractère personnel. Ces informations peuvent en effet encore servir à des rapports statistiques. Il est explicitement prévu que la commune conserve le fichier; cela signifie dès lors que la commune doit satisfaire à toutes les obligations liées au rôle de responsable du traitement, conformément à la loi du 8 décembre 1992 relative à la protection de la vie privée à l'égard des traitements de données à caractère personnel. Les modalités d'accès au registre seront précisées par arrêté royal délibéré en Conseil des ministres. Par ailleurs, les communes devront tenir compte des principes de sécurité dans la pratique.

In de parlementaire voorbereiding van artikel 330 (oud) van het Burgerlijk Wetboek wordt daaromtrent vermeld : « Meerdere leden hadden ernstig bezwaar tegen het feit dat het betwistingsrecht op een absolute wijze zou worden toegestaan. Het principe van de zogenaamde biologische waarheid kan in bepaalde gevallen immers storend zijn voor het kind en indruisen tegen diens belangen. Deze leden waren dan ook van mening dat het bezit van staat moet worden ingeschakeld in de appreciatie van de rechtbank die zich over de betwisting van een erkenning uitspreekt. Er werd zelfs gepleit om de verwijzing naar het bezit van staat uitdrukkelijk in de tekst op te nemen. Zo er bezit van staat is, moet de betwisting van de erkenning worden uitgesloten, zo niet kunnen de belangen van het kind ernstig worden geschaad. Andere leden waarschuwden nochtans voor een te grote waarde die aan het bezit van staat wordt gehecht; dit zou immers tot gevolg hebben dat het eenvoudig samenwonen op dezelfde voet zou worden behandeld als het huwelijk. Deze leden meenden dan ook dat het bezit van staat slechts een rol kan spelen wanneer het beantwoordt aan de biologische realiteit. Hierop werd gerepliceerd dat er ten aanzien van het kind aan het bezit van staat een zelfde waarde dient te worden toegekend zonder dat daarbij wordt rekening gehouden met het feit of het kind binnen of buiten het huwelijk is geboren » (Parl. St., Senaat, 1984-1985, 904, nr. 2, p. 100).
A ce sujet, les travaux préparatoires relatifs à l'article 330 (ancien) du Code civil mentionnent ce qui suit : « Plusieurs membres critiquent sévèrement le fait qu'on envisage d'accorder le droit de contestation de manière absolue. Le principe de la vérité dite biologique peut en effet avoir un effet accablant pour l'enfant et contraire à ses intérêts. Ils estiment, dès lors, que le tribunal appelé à se prononcer sur la contestation de reconnaissance, doit, dans son appréciation, tenir compte de la possession d'état; certains plaident même pour qu'on inscrive explicitement dans le texte le principe de la référence à la possession d'état. En cas de possession d'état, la contestation de reconnaissance doit être exclue, sinon les intérêts de l'enfant peuvent être gravement lésés. D'autres membres déclarent, toutefois, qu'il faut éviter d'accorder une trop grande importance à la possession d'état; sinon, on en viendrait, en effet, à traiter la simple cohabitation sur le même pied que le mariage. Les mêmes intervenants estiment, dès lors, que la possession d'état ne peut jouer un rôle que si elle correspond à la réalité biologique. Il leur est répliqué qu'à l'égard de l'enfant il faut accorder tout autant d'importance à la possession d'état, et ce abstraction faite de la question de savoir s'il est né ou non dans le mariage » (Doc. parl., Sénat, 1984-1985, 904, n° 2, p. 100).

Voor de indiener van het wetsvoorstel is het immers essentieel dat men zich niet in de gezinsrelaties mengt en dat men voor de uitdrukkelijke toestemming zorgt van alle betrokkenen, opdat het zorgouderschap voor alle partijen werkelijk gunstig zou zijn.
Il est en effet essentiel, pour l'auteur de la proposition de loi, de ne pas s'immiscer dans les relations familiales et de prévoir l'accord exprès de toutes les personnes concernées, afin que la parenté sociale soit véritablement bénéficiaire pour toutes les parties.

Overwegende immers dat luidens het bij de aanvraag gevoegde model van arbeidsovereenkomst voor uitzendarbeid, de uitzendkracht de werkgever een boete is verschuldigd, die hij onvoorwaardelijk aanvaardt, indien hij zich na de ondertekening van de overeenkomst, om redenen die toe te schrijven zijn aan zijn eigen verantwoordelijkheid, niet aanbiedt op de eerste werkdag; dat het arbeidsreglement niet uitdrukkelijk gewag maakt van de sanctie, noch de wettelijk toegelaten nadere voorschriften, omstandigheden en voorwaarden voor de straffen regelt; overwegende dat aldus de bepalingen van artikel 16 enerzijds, en artikel 17 tot en met 19 anderzijds, van de wet van 8 april 1965 tot instelling van de arbeidsreglementen niet worden nageleefd;
Considérant en effet que d'après le modèle de contrat de travail intérimaire joint à la demande, le travailleur intérimaire est redevable d'une amende à son employeur, qu'il accepte inconditionnellement, si après avoir signé le contrat, il ne se présente pas pour son premier jour de travail pour un motif qui lui est imputable; que la sanction n'est pas explicitement reprise par le règlement du travail; que le règlement n'en règle ni les modalités, ni les conditions légalement autorisées; qu'il ne prévoit pas les circonstances qui peuvent donner lieu à son application; considérant ainsi que les dispositions de l'article 16 d'une part, et des articles 17 à 19 inclus d'autre part, de la loi du 8 avril 1965 instituant les règlements de travail ne sont pas respectées;

Daar waar immers artikel 191, § 3, eerste lid, van de wet van 27 december 2006 een dergelijke bevoegdheid van de Koning niet lijkt uit te sluiten omdat er in dat lid enkel melding wordt gemaakt van " projecten gericht op risicogroepen" , wordt daarentegen in artikel 191, § 3, derde lid, van dezelfde wet uitdrukkelijk voorgeschreven dat " (d)e projecten bedoeld in het eerste lid (..) zich (moeten) richten tot de risicogroepen zoals bepaald door de Koning op grond van artikel 189, vierde lid" (4)
Alors que l'article 191, § 3, alinéa 1, de la loi du 27 décembre 2006 ne semble en effet pas exclure un tel pouvoir du Roi, dès lors que cet alinéa se borne à faire mention de « projets destinés aux groupes à risques », l'article 191, § 3, alinéa 3, de la même loi, par contre, prescrit expressément que « (l)es projets visés à l'alinéa 1 doivent s'adresser aux groupes à risques comme déterminés par le Roi sur base de l'article 189, alinéa 4 » (4).

Bij de toelichting van het wetsvoorstel werd immers uitdrukkelijk opgemerkt dat « de moeilijkheden, wat de bewijslast betreft, [.] niet meer geheel onoverkomelijk [zijn] wanneer de ongevallen zich voordoen buiten de plaats van het werk en buiten de beroepsactiviteit van de werknemer » en dat het « trouwens meer en meer voor [komt] dat de werklieden van een onderneming zich van hun woonplaats naar hun werk begeven in een door de werkgever of een zijner aangestelden bestuurd voertuig » (Parl. St., Kamer, 1962-1963, nr. 593/1, p. 2).
Dans les développements de la proposition de loi, il est en effet expressément observé que « les difficultés dans l'ordre de la preuve n'offrent plus un caractère quasi insurmontable lorsque les accidents se produisent en dehors des lieux du travail et en dehors de l'activité professionnelle du travailleur » et qu' « il arrive de plus en plus fréquemment que les ouvriers d'une entreprise se rendent de leur domicile à leur lieu de travail dans un véhicule conduit par leur patron ou par un préposé de celui-ci » (Doc. parl., Chambre, 1962-1963, n° 593/1, p. 2).