Vertaling van "zelfstandige geen bijdragen hoeft " (Nederlands → Frans) :

Zal een rechter in sociale zaken die bijvoorbeeld ook loontrekkende is, bijdragen moeten storten in een fonds voor zelfstandigen indien zijn presentiegeld het maximumbedrag overstijgt waarvoor een zelfstandige geen bijdragen hoeft te betalen?
Un juge social qui est en même temps salarié, par exemple, devra-t-il cotiser à une caisse d'indépendants, si les jetons de présence qu'il perçoit sont supérieurs au montant au-dessous duquel une telle cotisation n'est pas due par un indépendant ?

« Zijn de artikelen 14, § 2 van de RSZ-Wet en 23, tweede lid, van de Algemene Beginselenwet Sociale Zekerheid (die het loonbegrip voor de sociale zekerheid omschrijven) enerzijds, en art. 35, § 3, eerste lid, van de Auteurswet (dat de overdracht van rechten door de werknemer aan de werkgever toelaat als daarin uitdrukkelijk wordt voorzien en de prestatie binnen het toepassingsgebied van de arbeidsovereenkomst valt), gelezen in hun onderlinge samenhang, al dan niet in strijd met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat daaruit volgt dat de vergoeding die de door een arbeidsovereenkomst verbonden uitvoerende kunstenaar van zijn werkgever ontvangt, voor de overdracht van zijn auteursrechten en naburige rechten waartoe hij zich bij het sluiten van de arbeidsovereenkomst had verbonden, een tegenprestatie is voor de overdracht van rechten met betrekking tot een in uitvoering van de arbeidsovereenkomst geleverde prestatie, zodat die vergoeding, in de regel, een voordeel is waarop de werknemer ingevolge zijn dienstbetrekking recht heeft ten laste van zijn werkgever en dus deel uitmaakt van het loon op basis waarvan de socialezekerheidsbijdragen berekend worden, terwijl over een identieke vergoeding die wordt betaald aan een zelfstandig kunstenaar door zijn opdrachtgever geen bijdragen verschuldigd zijn in het kader van het sociaal statuut der zelfstandigen (artikel 11 van het KB nr. 38 van 27 juli 1967 houdende inrichting van het sociaal statuut der zelfstandigen) ? ».
« Les articles 14, § 2, de la loi INAMI et 23, alinéa 2,de la loi établissant les principes généraux de la sécurité sociale (qui définissent la notion de rémunération pour la sécurité sociale), d'une part, et l'article 35, § 3, alinéa 1, de la loi relative au droit d'auteur (qui autorise la cession de droits à l'employeur par le travailleur si cette possibilité est expressément prévue et que la prestation entre dans le champ d'application du contrat de travail), d'autre part, combinés les uns avec les autres, sont-ils ou non contraires aux articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il s'ensuit que l'indemnité payée par l'employeur à un artiste-interprète ou exécutant lié par un contrat de travail, en raison de la cession de ses droits d'auteur et des droits voisins à laquelle l'artiste s'est engagé lors de la conclusion du contrat de travail, constitue la contrepartie de la cession de droits relatifs aux prestations effectuées en exécution du contrat de travail, de sorte que cette indemnité constitue, en règle, un avantage auquel le travailleur a droit à charge de l'employeur en raison de son engagement et fait donc partie de la rémunération sur la base de laquelle les cotisations de sécurité sociale sont calculées, alors qu'une indemnité identique payée à un artiste indépendant par son commettant n'est pas soumise à des cotisations dans le cadre du statut social des indépendants (article 11 de l'arrêté royal n° 38 du 27 juillet 1967 organisant le statut social des travailleurs indépendants) ? ».

De oorzaak is te vinden in het feit dat de door de politieraad betaalde bijdragen gestort worden aan de RSVZ niet geïndividualiseerd worden en ook geen bijdragen zijn in toepassing van het koninklijk besluit nr. 38, zodat ze ook niet beantwoorden aan de norm van artikel 15, § 1, 3° van het koninklijk besluit nr. 72 van 10 november 1967, luidens hetwelk "het bewijs van de beroepsbezigheid als zelfstandige geleverd wordt (...) door de betaling der bijdragen verschuldigd krachtens het koninklijk besluit nr. 38 van 27 juli 1967 houdende inrichting van het sociaal statuut der zelfstandigen".
Cette discrimination s'explique par le fait que les cotisations versées à l'INASTI par le Conseil de police ne sont pas individualisées et ne correspondent pas aux cotisations dues en application de l'arrêté royal n°38, de sorte qu'ils ne répondent pas non plus à la norme prévue par l'article 15, § 1er, 3° de l'arrêté royal n° 72 du 10 novembre 1967, qui dispose que "la preuve de l'activité professionnelle en qualité de travailleur indépendant est faite (...) par le paiement des cotisations dues en vertu de l'arrêté royal n° 38 du 27 juillet 1967 organisant le statut social des travailleurs indépendants".

Zo zal diegene die een vervroegd rustpensioen als zelfstandige heeft tijdens een bepaalde periode en die vervolgens opnieuw een zelfstandige activiteit begint, waarvoor er sociale bijdragen betaald worden die nieuwe pensioenrechten opbouwen, geen aanvraag mogen indienen tot gelijkstelling tussen het moment waarop zijn vervroegd pensioen voor de eerste maal effectief is ingegaan en het moment waarop zijn pensioen opnieuw tot stand zal komen op een latere datum, rekening houdend met de nieuwe opgebouwde pensioenrechten.
Ainsi, celui qui bénéficie d'une pension anticipée comme indépendant pendant un temps donné, qui reprend ensuite une activité indépendante donnant lieu au paiement de cotisations sociales constitutives de nouveaux droits à pension, ne sera pas admis à introduire une demande d'assimilation entre le moment où sa pension anticipée a effectivement pris cours pour la première fois et le moment où sa pension sera à nouveau établi à une date ultérieure en tenant compte des nouveaux droits à pension constitués.

Er moet wel verduidelijkt worden dat, wanneer betrokkene een zelfstandige beroepsactiviteit in bijberoep uitoefent, waarvoor hij bijdragen betaalt die minstens gelijk zijn aan de bijdragen die verschuldigd zijn voor een in hoofdberoep uitgeoefende activiteit, dan zal de aanvraag ingediend moeten worden in het pensioenstelsel waarin hij zijn hoofdberoepsactiviteit uitoefent, in toepassing van artikel 28, § 1, van het koninklijk besluit van 22 december 1967, dat bepaalt dat geen enkele periode kan gelijkgesteld worden indien zij krachtens een andere pensioenregeling dan die der zelfstandigen kan worden gelijkgesteld.
Précisons encore que si l'intéressé exerce une activité professionnelle indépendante à titre complémentaire pour laquelle il paie des cotisations au moins égales à celles dues pour une activité exercée à titre principal, la demande d'assimilation devra être introduite dans le régime de pension dans lequel il exerce son activité professionnelle à titre principal, conformément à l'article 28, § 1, de l'arrêté royal du 22 décembre 1967 qui stipule qu'aucune période ne peut être assimilée, si elle peut l'être en vertu d'un autre régime de pension que celui des travailleurs indépendants.

Er heerst met andere woorden ongerustheid omtrent mogelijk misbruiken van de nieuwe regeling, waarbij de « werkgever » de kunstenaars systematisch dwingt het statuut van zelfstandige aan te nemen zodat hijzelf geen RSZ-bijdragen hoeft te betalen.
Certains artistes craignent en effet une dérive du système, à savoir que « leur employeur » ne les force systématiquement à adopter le statut d'indépendant, ceci afin d'éviter le paiement de cotisations ONSS.

Overeenkomstig het beginsel van proceseconomie kan de rechter echter beslissen dat hij niet specifiek uitspraak hoeft te doen over de vordering gericht tegen het besluit tot afwijzing van de klacht, wanneer hij vaststelt dat deze geen zelfstandige inhoud heeft en in wezen samenvalt met de vordering die is gericht tegen het besluit waartegen de klacht is ingediend (zie in die zin arrest Vainker/Parlement, 293/87, EU:C:1989:8, punten 7 en 8).
Toutefois, conformément au principe d’économie de la procédure, le juge peut décider qu’il n’y a pas lieu de statuer spécifiquement sur les conclusions dirigées contre la décision portant rejet de la réclamation lorsqu’il constate que celles-ci sont dépourvues de contenu autonome et se confondent, en réalité, avec celles dirigées contre la décision contre laquelle la réclamation a été présentée (voir, en ce sens, arrêt Vainker/Parlement, 293/87, EU:C:1989:8, points 7 et 8).