Vertaling van "zaak c-411 10 stelt " (Nederlands → Frans) :

In het kader van zaak C-411/10 stelt de advocaat-generaal voorts vast dat Protocol nr. 30, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, betreffende de toepassing van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie op Polen en het Verenigd Koninkrijk, niet als een algemene opt-out van het Verenigd Koninkrijk en de Republiek Polen op het Handvest moet worden beschouwd.
Dans l’affaire C-411/10, l’avocat général constate en outre que le protocole (n° 30) sur l’application de la Charte des droits fondamentaux de l’Union européenne à la Pologne et au Royaume-Uni – annexé au Traité sur l’Union européenne et au Traité sur le fonctionnement de l’Union européenne – ne peut pas être considéré comme une clause générale de non-participation du Royaume-Uni et de la Pologne à l’application de la Charte des droits fondamentaux.

Artikel 4 : Verplichtingen van de alternerende leerling De leerling 1° is in de onderneming aanwezig overeenkomstig de modaliteiten van deze alternerende overeenkomst en stelt alles in het werk om de overeenkomst tot een goed einde te brengen; 2° richt zich met het oog op de goede uitvoering van de alternerende overeenkomst naar de richtlijnen die hem door de onderneming gegeven worden, via één van zijn gevolmachtigden of aangestelden of zijn mentor, en ook van zijn referentiepersoon; 3° volgt de cursussen of opleidingen regelmatig en neemt deel aan de opleidingsevaluaties en evaluaties; 4° neemt deel in geval van breuk of schorsing van de alternerende overeenkomst aan het specifieke programma dat door de opleidingsoperator wordt opgesteld om te voldoen in voorkomend geval aan de bepalingen van de leerplicht; 5° onthoudt zich van alles wat schade zou kunnen berokkenen, hetzij aan zijn eigen veiligheid of aan die van de personen die hem bijstaan, hetzij aan derden; 6° geeft de hem toevertrouwde werkinstrumenten, ongebruikte grondstoffen en werkkledij in goede staat aan de onderneming terug; 7° legt de onderneming en de referentiepersoon de nodige gegevens en attesten over ter rechtvaardiging van zijn eventuele afwezigheden; 8° is bereid om in het kader van de activiteit van de onderneming eventuele verplaatsingen te ondernemen waarin het opleidingsplan voorziet; 9° vult de voor elke operator specifieke administratieve en pedagogische documenten en de nodige attesten om zijn eventuele afwezigheden bij de opleidingsoperator te rechtvaardigen, in en deelt ze mede aan zijn opleidingsoperator; 10° onthoudt zich, zowel tijdens de alternerende overeenkomst als erna, van de onthulling van fabricage- of zakengeheimen alsook van de geheimen van elke zaak met een persoonlijk of vertrouwelijk karakter waarvan hij kennis zou hebben vanwege zijn aanwezigheid in de onderneming; 11° brengt zijn referentiepersoon zo spoedig mogelijk op de hoogte van elke moeilijkheid i.v.m. ...
Article 4 : Obligations de l'apprenant en alternance L'apprenant 1° est présent en entreprise conformément aux modalités du présent contrat d'alternance et met tout en oeuvre pour arriver au terme de celui-ci; 2° agit conformément aux instructions qui lui sont données par l'entreprise, via un de ses mandataires ou préposés, via son tuteur, ainsi que par son référent, en vue de la bonne exécution du contrat d'alternance; 3° fréquente assidûment les cours ou les formations et participe aux évaluations formatives et certificatives; 4° participe, en cas de rupture ou de suspension du contrat d'alternance, au programme spécifique mis en place par l'opérateur de formation afin de répondre, le cas échéant, aux contraintes de l'obligation scolaire; 5° s'abstient de tout ce qui pourrait nuire, soit à sa propre sécurité, soit à celle des personnes qui effectuent des prestations à ses côtés, soit à celle de tiers; 6° restitue en bon état à l'entreprise l'outillage, les matières premières non utilisées et les vêtements de travail et de protection qui lui ont été confiés; 7° communique à l'entreprise et au référent les informations et attestations nécessaires permettant de justifier ses absences éventuelles de l'entreprise; 8° accepte les déplacements éventuels inhérents à l'activité de l'entreprise, tels que prévus dans le plan de formation; 9° complète et communique à son opérateur de formation les documents administratifs et pédagogiques spécifiques à chaque opérateur ainsi que les attestations nécessaires pour justifier son absence éventuelle chez l'opérateur de formation; 10° s'abstient, tant au cours du contrat d'alternance qu'après la cessation de celui-ci, de divulguer les secrets de fabrication ou d'affaires ainsi que les secrets de toute affaire à caractère personnel ou confidentiel dont il aurait eu connaissance en raison de sa présence dans l'entreprise; 11° prévient, dans les plus brefs délais, son référent de toute difficulté liée à l'exécution du contrat ...

In haar arrest van 10 april 2014 in de zaak ACI Adam BV tegen Stichting Thuiskopie (C-435/12) stelt het Europees Hof van Justitie dat de wettelijke uitzondering op het auteursrecht betreffende de kopie voor privégebruik enkel van toepassing is voor kopieën gemaakt van een "geoorloofde bron".
Dans l'arrêt qu'elle a rendu le 10 avril 2014 dans l'affaire ACI Adam BV contre Stichting Thuiskopie (C-435/12), la Cour européenne de Justice dispose que l'exception légale au droit d'auteur relative à la copie pour usage privé s'applique uniquement aux copies réalisées à partir d'une "source licite".

In zaak C-411/10 gaat het om N.S., een Afghaanse staatsburger die naar het Verenigd Koninkrijk is gekomen en daarbij onder meer door Griekenland is gereisd, waar hij in 2008 is aangehouden.
Dans l'affaire C-411/10, M. N.S., ressortissant afghan, est venu au Royaume-Uni en transitant notamment par la Grèce où il a fait l’objet d’une mesure d’arrestation en 2008.

De rechters waarbij de zaken aanhangig zijn, in zaak C-411/10 de Court of Appeal of England and Wales (Verenigd Koninkrijk) en in zaak C-493/10 de High Court (Ierland), hebben sterke aanwijzingen dat de grond- en mensenrechten van de asielzoekers in geval van een overdracht aan Griekenland dreigen te worden geschonden.
Les deux juridictions de renvoi, à savoir la Court of Appeal of England and Wales (Royaume-Uni) dans l’affaire C-411/10 et la High Court (Irlande) dans l’affaire C-493/10 sont en possession d’indices clairs dont elles déduisent qu’en cas de transfert, les droits fondamentaux et les droits de l’homme des demandeurs d’asile risqueraient d’être violés.

Daarbij doet het niet ter zake dat het Gerecht partijen een vraag heeft gesteld over de invloed van zijn beschikking van 5 februari 2013 (zaak T-551/11, BSI/Raad) op zaak T-438/10, omdat partijen, anders dan het Gerecht stelt, daaruit niet hadden moeten afleiden dat het Gerecht voornemens was ambtshalve een exceptie van niet-ontvankelijkheid op te werpen.
En ce sens, il est sans importance que le Tribunal ait adressé aux parties une question relative à l’incidence qu’aurait l’ordonnance du 5 février 2013 (affaire T-551/11, BSI/Conseil) sur l’affaire T-438/10 puisque contrairement à ce qu’affirme le Tribunal, les parties n’auraient pas dû en déduire que ce dernier envisageait de soulever d’office une exception d’irrecevabilité.

Vervolgens stelt het Hof met betrekking tot de hogere voorziening van Nederland in zaak C‑550/10 P vast dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat er na de intrekking van de Sanctieregeling geen „grondslag” meer bestond in het nationale recht die de handhaving van Al‑Aqsa op de lijst rechtvaardigde, zonder naar behoren rekening te houden met de reden voor die intrekking.
Ensuite, s’agissant du pourvoi des Pays-Bas (affaire C-550/10 P), la Cour constate que le Tribunal, en estimant, après l’abrogation de la Sanctieregeling, qu’il n’existait plus de « substrat » en droit national justifiant le maintien d'Al-Aqsa dans la liste, sans prendre dûment en considération la raison de ladite abrogation, a commis une erreur de droit.

De verzoekende partijen in de zaak nr. 5086 voeren de schending aan van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het nieuwe artikel 10/3 van het decreet van 16 mei 2008 bepaalt dat parkeerretributies of -belastingen ten laste worden gelegd van de houder van de nummerplaat, zonder dat een onderscheid wordt gemaakt tussen, enerzijds, de situatie waarin een eigenaar zijn eigen wagen bestuurt of occasioneel laat besturen door een derde en, anderzijds, de situatie waarin een eigenaar beroepsmatig en op grond van een verhuurcontract een wagen ter beschikking stelt van een van zijn klanten.
Les parties requérantes dans l'affaire n° 5086 prennent un moyen de la violation des articles 10 et 11 de la Constitution, en ce que l'article 10/3, nouveau, du décret du 16 mai 2008 dispose que les rétributions ou les taxes de stationnement sont mises à charge du titulaire de la plaque d'immatriculation, sans faire de distinction entre, d'une part, la situation d'un propriétaire qui conduit son propre véhicule ou le laisse occasionnellement conduire par un tiers et, d'autre part, la situation d'un propriétaire qui, à titre professionnel et en vertu d'un contrat de location, met une voiture à la disposition de l'un de ses clients.

Het vijfde middel in de zaak nr. 4312 en de twee middelen in de zaak nr. 4355 zijn gericht tegen artikel 21 van de Antiracismewet, zoals ingevoegd bij de wet van 10 mei 2007, dat het verspreiden van denkbeelden die zijn gegrond op rassuperioriteit of rassenhaat strafbaar stelt.
Le cinquième moyen dans l'affaire n° 4312 et les deux moyens dans l'affaire n° 4355 sont dirigés contre l'article 21 de la loi anti-racisme, inséré par la loi du 10 mai 2007, qui punit la diffusion d'idées fondées sur la supériorité ou la haine raciale.

In het zesde middel in de zaak nr. 4312 voeren de verzoekende partijen ten slotte aan dat artikel 22 van de Antiracismewet, zoals ingevoegd bij de wet van 10 mei 2007, niet bestaanbaar is met de artikelen 10, 11 en 19 van de Grondwet, doordat die bepaling het behoren tot of het zijn medewerking verlenen aan een groep of een vereniging die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie verkondigt, strafbaar stelt, en aldus op discriminerende wijze afbreuk doet aan de vrijheid van meningsuiting.
Dans le sixième moyen dans l'affaire 4312, les parties requérantes font enfin valoir que l'article 22 de la loi anti-racisme, inséré par la loi du 10 mai 2007, n'est pas compatible avec les articles 10, 11 et 19 de la Constitution, en ce que cette disposition « punit le fait d'appartenir à ou de prêter son concours à » un groupement ou une association qui prône de manière manifeste et répétée la discrimination ou la ségrégation, et porte ainsi une atteinte discriminatoire à la liberté d'expression.