Vertaling van "zaak ambry 27 heeft " (Nederlands → Frans) :

Meester Lode Van den Hende, van het kantoor Herbert Smith LLP, Loksumstraat 25 te Brussel, werd weerhouden om de belangen van de Belgische Staat in deze zaak die betrekking heeft op twee procedures, te behartigen: de eerste als verzoeker tegen de beslissing van de Europese Commissie van 27 juli 2011 waarin de staatssteun door het FAVV als onwettig werd bestempeld (deze procedure heeft geleid tot het arrest van 30 juni 2016 van het Hof van Justitie van de Europese Unie waarin de voorziening van de Belgische Staat tot de vernietiging van het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 25 maart 2015 werd verworpen), de andere procedure, nog hangende, als verweerder in de inbreukprocedure ingesteld door de Europese Commissie tegen België.
Maître Lode Van den Hende du bureau Herbert Smith LLP, rue de Loxum 25 à Bruxelles, a été retenu pour défendre les intérêts de l'État belge en cette affaire qui s'articule en deux procédures: l'une de recours, en qualité de demandeur, contre la décision de la Commission européenne du 27 juillet 2011 déclarant illégale l'aide accordée par l'AFSCA en ce domaine (procédure ayant abouti à l'arrêt du 30 juin 2016 de la Cour de justice de l'Union européenne rejetant le pourvoi de la Belgique demandant l'annulation de l'arrêt du Tribunal de l'Union européenne du 25 mars 2015), l'autre procédure, toujours pendante, en qualité de défendeur, faisant l'objet d'un recours en manquement de la Commission européenne contre la Belgique.

(67) Brussel, 27 juni 1996, Revue trimestrielle de droit familial, 1997, blz. 429, gegeven na een verwijzing in de zaak die aanleiding heeft gegeven tot het arrest van het Hof van Cassatie dd. 25 mei 1992.
(67) Bruxelles, 27 juin 1996, Revue trimestrielle de droit familial, 1997, p. 429, rendu sur renvoi dans l'affaire ayant donné lieu à l'arrêt de la Cour de cassation du 25 mai 1992.

(29) Brussel, 27 juni 1996, Revue trimestrielle de droit familial, 1997, blz. 429, gegeven na een verwijzing in de zaak die aanleiding heeft gegeven tot het arrest van het Hof van Cassatie dd. 25 mei 1992.
(209) Bruxelles, 27 juin 1996, Revue trimestrielle de droit familial, 1997, p. 429, rendu sur renvoi dans l'affaire ayant donné lieu à l'arrêt de la Cour de cassation du 25 mai 1992.

Bij zijn arrest nr. 7/2011 van 27 januari 2011 heeft het Hof de artikelen 173, 3° en 4°, 200, 202 en 203 van die wet van 25 april 2007 vernietigd, rekening houdend met een arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 6 oktober 2010 in de zaak C-222/08 naar aanleiding van een beroep van de Europese Commissie, alsook met een arrest van dezelfde datum in de zaak C-389/08 naar aanleiding van een prejudiciële vraag gesteld door het Hof bij zijn tussenarrest nr. 131/2008 van 1 september 2008.
Par son arrêt n° 7/2011, du 27 janvier 2011, la Cour a annulé les articles 173, 3° et 4°, 200, 202 et 203 de cette loi du 25 avril 2007, tenant compte de l'arrêt rendu par la Cour de justice de l'Union européenne, le 6 octobre 2010, dans l'affaire C-222/08, à la suite d'un recours introduit par la Commission européenne, et de l'arrêt rendu à la même date dans l'affaire C-389/08, à la suite d'une question préjudicielle posée par la Cour constitutionnelle, par son arrêt interlocutoire n° 131/2008.

In zijn arrest gewezen in de zaak C-497/01 van 27 november 2003, Zita Modes Sarl, heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat het niet-leveringsbeginsel geldt voor elke overdracht van een handelszaak of van en autonoom gedeelte van een onderneming met lichamelijke en eventueel ook onlichamelijke zaken, die samen een onderneming of een bedrijfsonderdeel vormen waarmee een autonome economische activiteit kan worden uitgeoefend.
Dans son arrêt rendu dans l'affaire C-497/01 du 27 novembre 2003, Zita Modes SARL, la Cour de Justice de l'Union Européenne a jugé que la règle de la non-livraison s'applique à tout transfert d'un fonds de commerce ou d'une partie autonome d'une entreprise, comprenant des éléments corporels et, le cas échéant, incorporels qui, ensemble, constituent une entreprise ou une partie d'une entreprise susceptible de poursuivre une activité économique autonome.

De heer René Thissen (PSC-S) die deze zaak heeft ingeleid, brengt onder de aandacht dat de heer Serge Kubla artikel 4bis, § 2, eerste lid, van de wet van 4 juli 1989 heeft overtreden. Hij heeft namelijk de Controlecommissie niet vooraf om advies gevraagd over zijn voorwoord in de catalogus van het bedrijfssalon Initiatives, dat op 27, 28 en 29 oktober 1999 plaatsvond in Luik.
M. René Thissen (PSC-S) qui a introduit cette affaire, fait valoir que M. Serge Kubla a enfreint l'article 4bis, § 2, premier alinéa, de la loi du 4 juillet 1989 en omettant de demander l'avis préalable de la Commission de contrôle pour sa préface dans le catalogue du salon Initiatives, qui est déroulé à Liège, les 27, 28 et 29 octobre 1999.

Het voorgestelde artikel 414, tiende lid, van het Gerechtelijk Wetboek (artikel 27 van het wetsvoorstel) bepaalt : « Indien de overheid bedoeld in artikel 412, § 1, geen beslissing aan de klager of de betrokkene heeft overgezonden, of de Hoge Raad voor de Justitie niet geïnformeerd heeft binnen een termijn van drie maanden te rekenen vanaf de indiening van klacht, kunnen zij zich rechtstreeks richten tot het openbaar ministerie bij het rechtscollege waar de aangeklaagde persoon werkzaam is teneinde de zaak in voorkomend geval aanhangig te maken bij de tuchtrechtbank».
L'article 414, alinéa 10, proposé du Code judiciaire (article 27 de la proposition de loi) dispose que « si l'autorité visée à l'article 412 § 1, n'a pas communiqué de décision au plaignant ou à l'intéressé, ou si elle n'a pas informé le Conseil supérieur de la Justice dans un délai de trois mois à compter du dépôt de la plainte, ils peuvent s'adresser directement au ministère public près la juridiction où travaille l'inculpé pour, le cas échéant, saisir le tribunal disciplinaire de l'affaire ».

6. betreurt het dat de rechtbank van Moskou op 24 mei 2011 in beroep de veroordeling in de tweede strafzaak tegen Michael Chodorkovski en Platon Lebedev van 27 december 2010 in stand heeft gehouden; is ingenomen met het feit dat Amnesty International op 24 mei 2011 heeft verklaard Chodorkovski en Lebedev voortaan als gewetensgevangenen te beschouwen; neemt kennis van de door het Amerikaanse Congres aangenomen wet "Sergei Magnitsky Rule of Law Accountability Act of 2011", krachtens welke aan bepaalde Russische functionarissen die verantwoordelijk zijn voor ernstige mensenrechtenschendingen, waaronder de functionarissen die verantwoordelijk zijn voor mensenrechtenschendingen in de zaak Sergej Magnitski en de zaak Michael Chodorkovski, sancties kunnen worden opgelegd, en krachtens welke een inreisverbod kan worden opgelegd en de bankrekeningen van personen die internationaal erkende rechten en vrijheden schenden kunnen worden bevroren;
6. regrette l'arrêt rendu, le 24 mai 2011, par le tribunal municipal de Moscou confirmant la condamnation de Mikhail Khodorkovsky et Platon Lebedev prononcée le 27 décembre 2010 dans le deuxième procès pénal engagé à leur encontre; se félicite de la déclaration d'Amnesty international du 24 mai 2011 selon laquelle Khodorkovsky et Lebedev sont désormais considérés comme des prisonniers de conscience; prend acte du projet de loi de 2011 déposé devant le congrès des États-Unis sur la responsabilité en matière d'état de droit concernant Sergei Magnitsky, qui vise à imposer des sanctions à certains fonctionnaires russes responsables de graves violations des droits de l'homme, et notamment aux fonctionnaires responsables de violations des droits de l'homme à l'encontre de Sergei Magnitsky et de Mikhail Khodorkovsky, à interdire de déplacement ceux qui se rendent coupables de violations de droits et libertés reconnues à l'échelle internationale et à geler leurs avoirs;

F. eraan herinnerend dat de wisselwerking tussen de communautaire rechtsorde en het strafrecht in de lidstaten inmiddels een evidente zaak is geworden waarmee zowel de rechtsleer als de rechtspraak zich bezig houden, maar dat het Hof, aangezien er tot nu toe geen ondubbelzinnige bepalingen in het Verdrag zijn vastgelegd, zich ertoe heeft beperkt te constateren dat er een bevoegdheid is van de Gemeenschap om administratieve sancties uit te vaardigen, maar het zwijgen bewaart over de kwestie van de strafrechtelijke sancties (arrest van 27 maart 1990 in de zaak C-9/89, Koninkrijk Spanje/Raad,),
F. rappelant que l'interaction entre l'ordre juridique communautaire et la législation pénale dans les États membres est désormais un phénomène évident sur lequel se penchent tant la doctrine que la jurisprudence, mais qu'en l'absence, jusqu'à ce jour, de prévisions non équivoques dans le traité, la Cour de justice s'était bornée à constater l'existence d'une compétence de la Communauté pour édicter des sanctions administratives, gardant le silence sur la question des sanctions pénales (arrêt du 27 mars 1990 dans l'affaire C-9/89, Royaume d'Espagne/Conseil),