Vertaling van "wetten zou willen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Seksuele functiestoornissen zijn de verschillende stoornissen die het onmogelijk maken voor iemand deel te nemen in een seksuele interactie zoals hij of zij dat zou willen. De seksuele respons is een psychosomatisch proces en vaker wel dan niet zijn zowel psychische als somatische processen van belang voor de oorzaak van de seksuele functiestoornis.
Définition: Les dysfonctionnements sexuels regroupent les différents types de difficulté à avoir une relation sexuelle du type souhaité. La réponse sexuelle est un processus psychosomatique et, le plus souvent, des processus à la fois psychologiques et somatiques interviennent dans le déclenchement d'un trouble de la fonction sexuelle.

de toepassing van wetten garanderen | de toepassing van wetten verzekeren | zorgen voor de toepassing van wetten
garantir l'application d'une loi

harmonisatie van wetten | harmonisatie van wetten/wetgeving
harmonisation des lois

wetgeving inzake delfstoffen | wetten inzake delfstoffen | wetgeving inzake mineralen | wetten inzake mineralen
droit minier

wetgeving rond alcohol | wetten over het serveren van alcohol | alcoholwet | wetten over het serveren van alcoholische dranken
lois régissant le service de boissons alcoolisées | lois réglementant le service de boissons alcoolisées | réglementations relatives aux boissons alcoolisées

ondernemingen die spaargelden uit het publiek willen aantrekken
entreprises qui font un appel public à l'épargne

tijdelijk binnenkomen willen
demander un droit d'entrée temporaire

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Na acht jaar zou ik willen weten hoe het staat met het doel van deze "nieuwe regeling" en daarom zou ik u, geachte heer de minister, de volgende vragen willen stellen: 1) In welke mate is er vooruitgang geboekt met betrekking tot de vertaling van de wetten die stammen uit de tijd na 1 januari 1989?
Souhaitant savoir si, huit ans plus tard, cette "nouvelle réglementation" a atteint son objectif, je voudrais poser les questions suivantes au ministre: 1) Dans quelle mesure la traduction des lois postérieures au 1er janvier 1989 a-t-elle progressé?

Het programma omvat een beperkt aantal nieuwe voorstellen, een lijst met initiatieven van de vorige Commissies die wij willen intrekken en een lijst met bestaande wetten waarvan wij willen nagaan of zij nog steeds doelmatig zijn.
Dans son programme de travail, la nouvelle Commission présente un nombre limité de nouvelles propositions, une liste d’initiatives des Commissions précédentes qu’elle propose de retirer, ainsi qu’une liste d’actes législatifs existants qu’elle a l’intention de réexaminer pour s’assurer qu’ils sont encore adaptés à leur finalité.

De Commissie zal blijven streven om haar visie waar te maken van een interne markt waarin burgers, werknemers en ondernemingen zich vrij over de grenzen kunnen verplaatsen wanneer of waar zij ook maar willen, zonder ongerechtvaardigde beperkingen ten gevolge van uiteenlopende nationale wetten en voorschriften.
La Commission continuera à œuvrer à donner corps à sa vision d’un marché unique où les citoyens, les travailleurs et les entreprises sont libres de franchir les frontières pour se rendre où ils le veulent, quand ils le veulent, sans être entravés par des restrictions injustifiées imposées par des règlementations nationales divergentes.

Bovendien variëren de nationale wetten die deze regels omzetten, en veroorzaken ze problemen voor consumenten die hun pakketreis in een andere lidstaat willen kopen.
En outre, les législations nationales qui transposent ces règles varient et causent des problèmes aux consommateurs qui souhaitent acheter leurs vacances à forfait dans un autre État membre.

Andorra gebruikt de euro en de Kanaaleilanden het pond sterling, maar ze kiezen naar believen welke wetten ze willen volgen.
L’Andorre utilise l’euro, les Îles anglo-normandes utilisent la livre sterling, mais ils choisissent de n’appliquer que certaines lois.

Het eerste is het feit dat met geen woord wordt gerept over de belangrijkste oorzaak van terreurdreiging in Europa, namelijk de ongebreidelde toestroom van migranten die niet uit zijn op integratie of assimilatie, maar overeenkomstig hun eigen wetten willen leven binnen de zogeheten ontvangende samenlevingen en hun wetten willen opleggen aan deze samenlevingen.
La première, c'est le silence sur une des causes principales de la menace terroriste en Europe: l'afflux migratoire incontrôlé de populations ne désirant pas s'intégrer ou s'assimiler, mais au contraire désireuses de vivre selon leurs propres lois dans leurs sociétés «d'accueil», et même de les leur imposer.

Ook geeft u aan verder te willen gaan met het opschonen van de Europese wetgeving, die u wilt ontdoen van de roemruchte nutteloze wetten waarover u zojuist sprak, de nutteloze wetten die afbreuk doen aan de kracht van noodzakelijke wetten.
Vous entendez aussi poursuivre le nettoyage des lois européennes superflues, les fameuses lois inutiles dont vous venez de nous parler, qui affaiblissent les lois nécessaires.

« [.] de gelijkheid willen herstellen tussen de ambtenaren van de administratieve overheden en die van de wetgevende vergaderingen of van hun organen; overwegende dat diegenen die niet de hoedanigheid van ambtenaar van een administratieve overheid hebben en die uitgesloten worden van een aanwervingsprocedure die hen in staat zou stellen die hoedanigheid te verkrijgen, beroep kunnen instellen bij de Raad van State; dat een minder gunstige behandeling van kandidaten die geen personeelslid zijn van een wetgevende vergadering maar die, nadat ze op regelmatige wijze de wens hebben uitgedrukt om dat te worden, van de aanwervingsprocedure worden uitgesloten of de voorkeur zien uitgaan naar andere kandidaten, op geen enkele wijze kan worden verantwoord; dat artikel 14, § 1, van de wetten op de Raad van State, gecoördineerd op 12 januari 1973, in die zin lijkt te moeten worden geïnterpreteerd dat de kandidaten voor een functie bij de diensten van de overheden bedoeld in die bepaling, voor het instellen van een beroep bij de Raad van State, met de personeelsleden van die overheden moeten worden gelijkgesteld en dat de Raad van State bijgevolg bevoegd is om kennis te nemen van de vordering ».
« [.] le législateur a voulu [.] rétablir l'égalité entre les fonctionnaires des autorités administratives et ceux des assemblées législatives ou de leurs organes; [.] un recours au Conseil d'Etat est ouvert à ceux qui, n'ayant pas la qualité d'agent d'une autorité administrative sont évincés d'un recrutement qui leur permettrait de l'acquérir; [.] rien ne paraît justifier qu'un sort moins favorable soit réservé aux candidats qui ne sont pas membres du personnel d'une assemblée législative mais qui, ayant régulièrement manifesté le souhait de le devenir, sont écartés de la procédure de recrutement ou qui se voient préférer d'autres candidats; [.] l'article 14, § 1, des lois sur le Conseil d'Etat, coordonnées le 12 janvier 1973, paraît devoir être interprété en ce sens que, pour l'exercice du recours au Conseil d'Etat, les candidats à une fonction dans les services des autorités visées par cette disposition doivent être assimilés aux membres du personnel de ces autorités et que le Conseil d'Etat est donc compétent pour connaître de la demande ».

Hoewel de vraag betrekking lijkt te hebben op de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek, wordt tevens verwezen naar het arrest nr. 72/92 van 18 november 1992, waarin het Hof heeft geoordeeld : dat de waarborgen die voortvloeien uit de algemene beginselen van het strafrecht gelden onafhankelijk van de kwalificatie strafrechtelijk of niet-strafrechtelijk die de wet zou kunnen geven aan de maatregelen die zij voorschrijft; dat de kwalificatie « administratief » die de wet van 30 juni 1971 betreffende de administratieve geldboeten toepasselijk in geval van inbreuk op sommige sociale wetten geeft aan de geldboeten waarin zij voorziet derhalve geen miskenning van die principes kan verantwoorden; dat het aan de overheid die belast is met de bestraffing van de inbreuken toekomt de aan de overtreder verweten feiten te bewijzen, niet alleen wanneer zij beslist een boete op te leggen maar ook wanneer een beroep voor de rechter wordt ingediend en dat de wetgever evenmin het beginsel van het vermoeden van onschuld heeft willen laten varen.
Bien que la question semble porter sur les dispositions du Code judiciaire, il est également fait référence à l'arrêt n° 72/92 du 18 novembre 1992, dans lequel la Cour a jugé : que les garanties résultant des principes généraux du droit pénal s'appliquent indépendamment de la qualification de pénales ou de non pénales que la loi pourrait donner aux mesures qu'elle prescrit; que la qualification d'administratives que la loi du 30 juin 1971 relative aux amendes administratives applicables en cas d'infraction à certaines lois sociales donne aux amendes qu'elle prévoit ne saurait donc justifier une méconnaissance de ces principes; qu'il incombe à l'autorité chargée de la répression des infractions d'établir les faits reprochés au contrevenant, non seulement lorsqu'elle décide d'infliger une amende mais également lorsqu'un recours est introduit devant le juge; que le législateur n'a pas davantage voulu abandonner le principe de la présomption d'innocence.

De verzoekende partijen uiten kritiek op de discriminatie die de aangevochten bepalingen zouden teweegbrengen tussen de ziekenhuisapothekers en de officina-apothekers, doordat zij de eerstgenoemden, evenals de laatstgenoemden, zouden toestaan geneesmiddelen te verstrekken aan personen die in rusthuizen verblijven en aan de andere in die bepalingen bedoelde personen, terwijl, in tegenstelling met de laatstgenoemden, de eerstgenoemden, die minder hoge prijzen toepassen, ten aanzien van de werkingskosten van de apotheek, een financiële tegemoetkoming van de overheid zouden krijgen, niet aan de B.T.W. zouden zijn onderworpen en de geneesmiddelen zouden kunnen kiezen die zij willen verstrekken; de in het geding zijnde bepalingen zouden aldus een concurrentievervalsing veroorzaken die in strijd is zowel met het recht om zijn apotheker vrij te kiezen, dat is vastgelegd in de gecoördineerde wetten op de ziekte- en invaliditeitsverzekering, als met het beginsel van de beperking van de concentratie van officina's op een bepaald grondgebied, en zulks ten nadele van de officina's die in de nabijheid van ziekenhuisapotheken gevestigd zijn; die concurrentievervalsing zou niet kunnen worden verantwoord, noch door de doelstelling van volksgezondheid, die is vervat in artikel 6 van de wet van 25 maart 1964 op de geneesmiddelen (gewijzigd bij de aangevochten wet) maar die de Koning niet gemachtigd was na te streven krachtens de wet van 26 juli 1996, noch door de financiële doelstelling het aandeel van de overheid in de financiering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering te verminderen, vermits de in het geding zijnde maatregel het niet mogelijk maakt een dergelijke doelstelling te verwezenlijken.
Les requérants critiquent la discrimination que les dispositions attaquées créeraient entre les pharmaciens hospitaliers et les pharmaciens d'officine en ce qu'elles permettent aux premiers de délivrer, comme les seconds, des médicaments aux personnes hébergées en maison de repos et aux autres personnes visées par ces dispositions, alors qu'à l'inverse des seconds, les premiers, pratiquant des prix moins élevés, bénéficieraient, quant aux frais de fonctionnement de la pharmacie, d'une intervention financière des pouvoirs publics, ne seraient pas soumis à la T.V. A. et pourraient sélectionner les médicaments qu'ils acceptent de délivrer; les dispositions en cause créeraient ainsi une distorsion de concurrence, contraire tant au droit de choisir librement son pharmacien, consacré par les lois coordonnées sur l'assurance maladie-invalidité, qu'au principe d'une limitation de la concentration des officines sur un territoire déterminé, et ce, au détriment des officines situées à proximité des pharmacies hospitalières; cette distorsion de concurrence ne pourrait être justifiée ni par l'objectif de santé publique qui est celui de l'article 6 de la loi du 25 mars 1964 sur les médicaments (modifié par la loi attaquée) mais que le Roi n'était pas habilité à poursuivre en vertu de la loi du 26 juillet 1996, ni par l'objectif financier de réduction de la part des pouvoirs publics dans le financement de l'assurance maladie-invalidité, puisque la mesure en cause ne permet pas d'atteindre un tel objectif.