Traduction de «wettelijk begrip arbeidsongeval sensu » (Néerlandais → Français) :

Het loon dat als berekeningsbasis geldt voor de werkloosheidsuitkeringen en de uitkeringen verschuldigd ter uitvoering van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen (en de uitkeringen voor een tijdelijke arbeidsongeschiktheid ten gevolge van een arbeidsongeval of beroepsziekte, in het geval waarin die ongeschiktheid niet langer dan dertig dagen duurt) is gelijk aan het gemiddelde dagloon waarop de werknemer normaal recht zou hebben op het tijdstip waarop het risico, dat aanleiding geeft tot de toekenning van een uitkering, zich voordoet (artikel 2, eerste lid, van het koninklijk besluit van 10 juni 2001, waarin, met toepassing van artikel 39 van de wet van 26 juli 1996 tot modernisering van de sociale zekerheid en tot vrijwaring van de leefbaarheid van de wettelijke pensioenstelsels, het uniform begrip « gemiddeld dagloon » wordt vastgesteld en sommige wettelijke bepalingen in overeenstemming worden gebracht).
La rémunération servant de base au calcul des allocations de chômage et des indemnités dues en exécution de l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités (et des indemnités dues pour une incapacité de travail temporaire suite à un accident du travail ou à une maladie professionnelle au cas où cette incapacité n'excède pas trente jours) est égale à la rémunération journalière moyenne à laquelle le travailleur aurait normalement droit au moment de la réalisation du risque donnant lieu à l'octroi d'une allocation (article 2, alinéa 1, de l'arrêté royal du 10 juin 2001 établissant la notion uniforme de « rémunération journalière moyenne » en application de l'article 39 de la loi du 26 juillet 1996 portant modernisation de la sécurité sociale et assurant la viabilité des régimes légaux des pensions et harmonisant certaines dispositions légales).

2. « Schendt het artikel 8, § 1 Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het geen weerlegbaar vermoeden (dus behoudens tegenbewijs) van ongeval op de weg naar en van het werk bepaalt (meer bepaald, dat een ongeval op de weg naar en van het werk, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van de overeenkomst) en doordat op de getroffene of (bij een dodelijk ongeval) zijn rechthebbenden de last rust het bewijs te leveren van de reden die een gebeurlijk oponthoud (of een dito omweg) verantwoordt, terwijl voor het wettelijk begrip arbeidsongeval sensu stricto (dus in de strikte betekenis van het woord) wel een weerlegbaar vermoeden geldt volgens hetwelk het ongeval overkomen tijdens de uitvoering van de overeenkomst, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van die overeenkomst (cf. artikel 7, tweede lid, Arbeidsongevallenwet) ?
2. « L'article 8, § 1, de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail viole-t-il les principes d'égalité et de non-discrimination contenus dans les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il ne prévoit pas de présomption réfragable (donc sauf preuve contraire) d'accident survenu sur le chemin du travail (plus précisément qu'un accident survenu sur le chemin du travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution du contrat de travail) et en ce que la charge d'administrer la preuve du motif justifiant une pause éventuelle (ou un éventuel détour) incombe à la victime ou (en cas d'accident mortel) à ses ayants droit, alors que pour la notion légale d'accident du travail stricto sensu (donc au sens strict du mot), il existe une présomption réfragable selon laquelle l'accident survenu pendant l'exécution du contrat de travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution de ce contrat (cf. article 7, alinéa 2, de la loi sur les accidents du travail) ?

1. « Schendt het artikel 8, § 1, tweede lid, eerste zin, Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het voor het ongeval dat zich voordoet op de weg naar en van het werk eist dat het traject tussen de verblijfplaats en het werk ' normaal ' zou zijn, terwijl die eis van de normaliteit niet wordt gesteld voor het wettelijk begrip arbeidsongeval sensu stricto (dus in de strikte betekenis van het woord) in de artikelen 9 en 7 Arbeidsongevallenwet, inzonderheid wat betreft de uitvoering van de overeenkomst ?
1. « L'article 8, § 1, alinéa 2, première phrase, de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail viole-t-il les principes d'égalité et de non-discrimination contenus dans les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il exige, lorsque l'accident survient sur le chemin du travail, que le trajet entre le lieu de résidence et le lieu de travail soit ' normal ', alors que cette exigence de normalité n'est pas posée pour la notion légale d'accident du travail stricto sensu (donc au sens strict du mot) dans les articles 9 et 7 de la loi sur les accidents du travail, en particulier en ce qui concerne l'exécution du contrat de travail ?

2. « Schendt het artikel 8, § 1, Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het geen weerlegbaar vermoeden (dus behoudens tegenbewijs) van ongeval op de weg naar en van het werk bepaalt (meer bepaald, dat een ongeval op de weg naar en van het werk, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van de overeenkomst) en doordat op de getroffene of (bij een dodelijk ongeval) zijn rechthebbenden de last rust het bewijs te leveren van de reden die een gebeurlijk oponthoud (of een dito omweg) verantwoordt, terwijl voor het wettelijk begrip arbeidsongeval sensu stricto (dus in de strikte betekenis van het woord) wel een weerlegbaar vermoeden geldt volgens hetwelk het ongeval overkomen tijdens de uitvoering van de overeenkomst, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van die overeenkomst (cf. artikel 7, tweede lid, Arbeidsongevallenwet) ?
2. « L'article 8, § 1, de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail viole-t-il les principes d'égalité et de non-discrimination contenus dans les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il ne prévoit pas de présomption réfragable (donc sauf preuve contraire) d'accident survenu sur le chemin du travail (plus précisément qu'un accident survenu sur le chemin du travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution du contrat de travail) et en ce que la charge d'administrer la preuve du motif justifiant une pause éventuelle (ou un éventuel détour) incombe à la victime ou (en cas d'accident mortel) à ses ayants droit, alors que pour la notion légale d'accident du travail stricto sensu (donc au sens strict du mot), il existe une présomption réfragable selon laquelle l'accident survenu pendant l'exécution du contrat de travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution de ce contrat (cf. article 7, alinéa 2, de la loi sur les accidents du travail) ?

Het in het geding zijnde verschil in behandeling vloeit voort uit het onderscheid dat de wetgever in de artikelen 7 en 8 van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 heeft ingevoerd wat het begrip « arbeidsongeval » betreft, tussen, enerzijds, een arbeidsongeval sensu stricto en, anderzijds, een arbeidswegongeval, dit is een ongeval dat als arbeidsongeval wordt aangezien wanneer het zich voordoet op de weg naar en van het werk.
La différence de traitement en cause découle de la distinction que le législateur a instaurée aux articles 7 et 8 de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail en ce qui concerne la notion d'« accident du travail », entre, d'une part, un accident du travail stricto sensu et, d'autre part, un accident sur le chemin du travail, c'est-à-dire un accident qui est considéré comme accident du travail lorsqu'il se produit sur le chemin du travail.

Dit blijkt uit de volgende niet-limitatieve opsomming van voordelen die onder het begrip «loonkost» vallen: - het loon en de voordelen verworven krachtens de overeenkomst (bijvoorbeeld het gebruik van een firmawagen voor privé-doeleinden, de bijdragen van de werkgever in de vervoerskosten of de terugbetaling van deze kosten, de compenserende opzegvergoeding, en de deelname in de winst); - de vergoedingen die rechtstreeks door de werkgever worden betaald zoals het vakantiegeld, de toeslagen bij vergoedingen die verschuldigd zijn ingevolge een arbeidsongeval of een beroepsziekte, de toeslagen bij de voordelen die worden toegekend voor de verschillende sectoren van de sociale zekerheid; - de wettelijke of conventionele werkgeversbijdragen voor sociale zekerheid in de ruime zin (bijvoorbeeld de bijdragen die gestort worden in een fonds voor bestaanszekerheid of in andere fondsen); - de werkgeversbijdragen en -premies die betaald worden voor aanvullende verzekeringen tegen ouderdom, overlijden, hospitalisatie.; - de vergoedingen voor opleiding die rechtstreeks of onrechtstreeks aan de werknemers worden betaald.
Ceci résulte de l'énumération non limitative ci-après des avantages tombant sous l'application de la notion de «coût salarial»: - la rémunération et les avantages acquis en vertu du contrat (par exemple l'utilisation à des fins privées d'un véhicule de société, l'intervention de l'employeur dans les frais de transport ou le remboursement de ces frais, l'indemnité compensatoire de préavis, les participations aux bénéfices); - les indemnités payées directement par l'employeur comme les pécules de vacances, les compléments à des indemnités dues par suite d'un accident de travail ou d'une maladie professionnelle, les compléments aux avantages accordés pour les diverses branches de la sécurité sociale; - les cotisations patronales de sécurité sociale légales ou conventionnelles au sens large (par exemple les cotisations versées à un fonds de sécurité d'existence ou à d'autres fonds sociaux); - les cotisations et primes patronales payées pour des assurances complémentaires contre la vieillesse, le décès, l'hospitalisation, .; - les indemnités de formation payées directement ou indirectement aux travailleurs.