Traduction de «wetsontwerp voorgestelde bepaling » (Néerlandais → Français) :

De in het wetsontwerp voorgestelde bepaling is daarentegen algemeen en niet beperkt tot een aantal verdachte categorieën kinderen zoals het door de wet van 1 juli 2006 afgeschafte artikel 320 Burgerlijk Wetboek.
En revanche, la disposition contenue dans le projet à l'examen est générale et ne se limite pas à un certain nombre de catégories d'enfants suspects, à l'instar de l'article 320 du Code civil supprimé par la loi du 1 juillet 2006.

Bovendien zou de in het wetsontwerp voorgestelde bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden, omdat ze twee soorten misdrijven in het leven zou roepen : misdrijven waarvoor de rechtsbescherming voorzien in de internationale en grondwettelijke bepalingen van toepassing zou zijn, en andere misdrijven waarvoor die rechtsbescherming niet van toepassing zou zijn.
En outre, la disposition en question du projet de loi violerait les articles 10 et 11 de la Constitution en créant deux types d'infractions : celles pour lesquelles vaudrait la protection juridique prévue par les dispositions internationales et constitutionnelles, et celles pour lesquelles cette protection juridique ne serait pas applicable.

Bovendien meent zij dat de door het 4º van artikel 108 van het wetsontwerp voorgestelde bepaling reeds duidelijk maakt dat diegene, die nalaat per patiënt een medisch of verpleegkundig dossier aan te leggen, strafbaar is.
Par ailleurs, elle estime qu'il ressort déjà clairement de la disposition du 4º de l'article 108 du projet de loi que celui qui omet d'établir un dossier médical ou infirmier par patient est punissable.

In de memorie van toelichting bij het wetsontwerp houdende sociale en diverse bepalingen is met betrekking tot die bepaling vermeld : « Krachtens artikel 46 van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 geniet de werkgever een immuniteit van burgerlijke aansprakelijkheid voor de arbeidsongevallen die door zijn fout of door de fout van zijn aangestelden of lasthebbers zijn veroorzaakt. Deze immuniteit is het logisch gevolg van het forfaitair karakter van de schadeloosstelling inzake arbeidsongevallen. De wet stelt dat deze immuniteit niet geldt bij opzettelijke fout van de werkgever, zijn lasthebbers of aangestelden. In de beroepsziektenregeling geldt een gelijkaardig beginsel. Daar stelt de wet echter de zwaarwichtige fout van de werkgever inzake arbeidsveiligheid en hygiëne met een opzettelijke fout gelijk. Het doel van deze wet is die gelijkstelling ook inzake arbeidsongevallen door te trekken. Inzake beroepsziekten wordt de zwaarwichtige fout niet in abstracto gedefinieerd : men verwijst naar een schriftelijke verwittiging door de ambtenaren van de bevoegde inspectiediensten. Er wordt voorgesteld hetzelfde criterium ook inzake arbeidsongevallen te hanteren, maar daaraan nog het begrip zwaarwichtige tekortkoming toe te voegen. Het begrip arbeidsongeval is immers ruimer dan het begrip beroepsziekte, en het is niet de bedoeling de werkgever burgerlijk aansprakelijk te stellen voor lichte fouten, ook wanneer zij door de inspectiediensten werden gesignaleerd. Een andere keuze zou trouwens de inspectiediensten kunnen aanzetten geen proces-verbaal meer te maken bij niet ernstige gevallen, hetgeen ook niet de bedoeling is. [...] Het gevaar waarop deze diensten wijzen kan van uiteenlopende aard zijn, net zoals het begrip arbeidsongeval uiteenlopende toestanden betreft.
Dans l'exposé des motifs du projet de loi portant des dispositions sociales et diverses cette disposition est commentée de la manière suivante : « En vertu de l'article 46 de la loi de 10 avril 1971 sur les accidents du travail, l'employeur bénéficie d'une immunité de responsabilité civile pour les accidents du travail survenus par sa faute ou celle d'un de ses préposés ou mandataires. Cette immunité est la conséquence logique du caractère forfaitaire de la réparation des accidents du travail. La loi précise que cette immunité ne joue pas en cas de faute intentionnelle de l'employeur, de ses préposés ou de ses mandataires. Dans le régime des maladies professionnelles, la loi consacre un principe semblable. Elle assimile cependant à la faute intentionnelle de l'employeur la faute lourde en matière de sécurité et d'hygiène du travail. Le but de la présente loi est d'étendre cette assimilation au régime des accidents du travail. En matière de maladie professionnelle, la faute lourde n'est pas définie abstraitement, mais par référence à un avertissement écrit notifié par un fonctionnaire des services d'inspection compétents. Il est proposé de se référer également à ce critère en matière d'accident du travail mais d'ajouter en outre la notion de manquement grave. La notion d'accident du travail est en effet plus large que celle de maladie professionnelle, et il n'entre pas dans l'intention de la proposition de déclarer l'employeur civilement responsable de fautes bénignes, mêmes signalées par les services d'inspection. Le choix contraire pourrait d'ailleurs dissuader les services d'inspection de dresser procès-verbal dans des cas bénins, ce qui n'est pas le but recherché. [...] Le danger relevé par ces services peut être très divers, à la mesure de la notion d'accident du travail.

In de memorie van toelichting bij het wetsontwerp dat aan de oorsprong van artikel 140quater van het Strafwetboek ligt, wordt die bepaling als volgt voorgesteld :
L'exposé des motifs du projet de loi qui est à l'origine de l'article 140quater du Code pénal présente cette disposition comme suit :

Daarbij werd beklemtoond dat de maatregelen die in het wetsontwerp waarbij de in het geding zijnde bepaling werd ingevoerd, worden voorgesteld om te komen tot een meer rechtvaardige verdeling van de belastingdruk, dode letter zouden blijven indien de belastingontduiking niet op intensieve wijze werd bestreden (Parl. St., Senaat, 1975-1976, nr. 742/2, p. 9).
Il a été souligné, à cet égard, que les mesures que le projet de loi qui a instauré la disposition litigieuse propose en vue d'aboutir à une répartition plus juste de la pression fiscale seraient sans effet si la fraude fiscale n'était pas combattue de manière intensive (Doc. parl., Sénat, 1975-1976, n° 742/2, p. 9).

Naar aanleiding van het onderzoek in het Parlement van het wetsontwerp dat de wet van 10 februari 1994 is geworden, die met name de in het geding zijnde bepaling heeft gewijzigd en het begrip « toestaan van een proeftijd » van een delinquent heeft ingevoerd (hetgeen kan geschieden hetzij door de uitspraak van de veroordeling op te schorten, hetzij door de tenuitvoerlegging van de straffen uit te stellen, en gepaard kan gaan met bijzondere voorwaarden, zoals de verplichting om dienstverlening te verrichten), heeft de Regering voorgesteld ook andere aspecten van de wet van 29 juni 1964 te wijzigen met het oog op het uitbreiden van de mogelijkheden voor de rechters om de straffen te individualiseren.
A l'occasion de l'examen au Parlement du projet de loi, devenu la loi du 10 février 1994 qui, notamment, a modifié la disposition en cause et a introduit la notion de « mise à l'épreuve » d'un délinquant (laquelle peut se réaliser soit par la suspension du prononcé de la condamnation, soit par le sursis à l'exécution des peines, et qui peut être accompagnée de conditions particulières, comme l'obligation d'exécuter des travaux d'intérêt général), le Gouvernement a proposé de modifier aussi d'autres aspects de la loi du 29 juin 1964 dans la perspective d'élargir les possibilités pour les juges d'individualiser les peines.