Vertaling van "wetgever kan zich tegen een dergelijk risico echter " (Nederlands → Frans) :

De wetgever kan zich tegen een dergelijk risico echter indekken door bij de berekening van de bestaansmiddelen van de aanvrager, zoals hij dat trouwens heeft gedaan, rekening te houden met de verkoopwaarde van het afgestane onroerend goed, en niet met de contractueel overeengekomen prijs.
Toutefois, le législateur peut se prémunir contre un tel risque en prenant en compte, dans le calcul des ressources du demandeur, comme il l'a d'ailleurs fait, la valeur vénale de l'immeuble cédé, et non le prix contractuellement convenu.

De lidstaten moeten bovendien de bevolking een juister inzicht verschaffen in de risico's die aan mobiele technologieën zijn verbonden en de geldende wetgeving die de bevolking tegen dergelijke risico's beschermt.
En outre, les États membres devraient sensibiliser davantage leurs populations des risques associés aux technologies mobiles, tout en les informant des dispositions législatives en vigueur qui les protègent contre ces risques.

De regulering van de financiële markt mag echter niet de financieringsbehoeften van de reële economie op de kortere termijn en het vermogen van ondernemingen om zich tegen risico's in te dekken, in gevaar brengen.
La réglementation des marchés financiers doit éviter de mettre en péril les besoins de financement à plus court terme de l’économie réelle et la capacité des sociétés à couvrir les risques.

Om zich te beschermen tegen dergelijke risico's, nam de EU deze Verordening tot instelling van een Garantiefonds aan.
C'est dans le but de couvrir ces risques que l'UE a adopté le présent règlement instituant un Fonds de garantie relatif aux actions extérieures.

Wanneer de wetgeving van een derde land eist dat bepaalde financiële instrumenten in bewaarneming worden genomen door een lokale entiteit en er geen lokale entiteiten zijn die voldoen aan al de eisen inzake bewaringsdelegatie, kan de bewaarder zich van zijn aansprakelijkheid ontdoen op voorwaarde dat het reglement of de statuten van de betrokken abi een dergelijke kwijting uitdrukkelijk toestaan; de beleggers vóór hun belegging behoorlijk ingelicht werden over deze kwijting en de omstandigheden die de kwijting rechtvaardigen; de abi of de abi-beheerder die namens de abi optreedt de bewaarder heeft opgedragen de taak van inbewaarneming van dergelijke financiële instrumenten aan een lokale entiteit te delegeren; er een schriftelijk contract is tussen de bewaarder en de abi of de abi-beheerder die namens de abi optreedt, dat een dergelijke kwijting uitdrukkelijk toestaat; er een schriftelijk contract is tussen de bewaarder en de derde dat de aansprakelijkheid van de bewaarder uitdrukkelijk aan die derde overdraagt en waardoor de abi of de abi-beheerder die namens de abi optreedt, tegen de derde een claim kan indienen wegens het verlies van financiële instrumenten of waardoor de bewaarder namens hen een dergelijke claim kan indienen.
En outre, lorsque la législation d’un pays tiers exige que certains instruments financiers soient conservés par une entité locale et qu’aucune entité locale ne satisfait à toutes les exigences relatives à la délégation de la fonction de dépositaire, le dépositaire devrait pouvoir se décharger de la responsabilité à condition que: le règlement ou les documents constitutifs du FIA concerné autorise expressément une telle décharge; les investisseurs aient été dûment informés de cette décharge et des circonstances la justifiant avant leur investissement; le FIA ou le gestionnaire agissant pour le compte du FIA ait chargé le dépositaire de déléguer la conservation de ces instruments financiers à une entité locale; il existe un contrat écrit entre le dépositaire et le FIA ou le gestionnaire agissant pour le compte du FIA, autorisant expressément cette décharge; et il existe un contrat écrit entre le dépositaire et le tiers qui transfère expressément la responsabilité du dépositaire au tiers et permet au FIA ou, au gestionnaire agissant pour le compte du FIA, de déposer plainte contre le tiers au sujet de la perte d’instruments financiers ou au dépositaire de déposer plainte en leur nom.

De wetgever van 1964 heeft evenwel gemeend het van de artikelen 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek afwijkende stelsel van forfaitaire schadeloosstelling voor ongevallen op de weg naar en van het werk niet langer te moeten handhaven op grond van de overwegingen dat de moeilijkheden inzake bewijslast van dat soort van ongevallen niet geheel onoverkomelijk meer waren, dat door de werkgevers meer en meer vervoer naar het werk werd georganiseerd, dat dergelijke ongevallen zowel in aantal als in ernst waren toegenomen en dat de beperking van de schadeloosstelling in feite ten goede kwam aan de verzekeringsinstelling waarbij de voor het ongeval aansprakelijke persoon zich verplicht tegen een onbeperkt risico had verzekerd, terwijl het risico door de bepalingen van de wet van 1903 op de arbeidsongevallen werd beperkt (Parl. St., Kamer, 1962-1963, nr. 593/1, p. 2, en nr. 593/2, p. 2).
Le législateur de 1964 a toutefois estimé ne pas devoir maintenir le régime d'indemnisation forfaitaire des accidents survenus sur le chemin du travail, dérogatoire aux articles 1382 et suivants du Code civil, considérant que les difficultés de preuve n'étaient plus totalement insurmontables pour cette sorte d'accidents, que les employeurs organisaient de plus en plus fréquemment des transports vers le lieu du travail, que ces accidents avaient augmenté tant en nombre qu'en gravité et que cette limitation de l'indemnisation bénéficiait en fait à l'organisme assureur avec qui l'auteur de l'accident avait obligatoirement contracté en vue de couvrir un risque illimité alors que le risque se trouvait limité par les stipulations de la loi de 1903 sur les accidents du travail (Doc. parl., Chambre, 1962-1963, n° 593/1, p. 2, et n° 593/2, p. 2).

Het is hoe dan ook verbazend dat de verzoekende partij, die het eerste onderdeel van haar eerste middel gegrond heeft op de risico's van fiscale fraude die de betwiste reglementering met zich zou meebrengen, het de decreetgever tegelijkertijd kwalijk zou kunnen nemen dat hij maatregelen heeft genomen om zich tegen een dergelijk risico te wapenen.
En toute hypothèse, on s'étonnera que la requérante, qui a fondé la première branche de son premier moyen sur les risques de fraude fiscale que la réglementation litigieuse entraînait, puisse simultanément faire grief au législateur décrétal des mesures qu'il a prises pour se prémunir contre un tel risque.

Ofschoon de voormelde beginselen, in zoverre zij verankerd zijn in hetzelfde artikel 6, zich bovendien in beginsel verzetten tegen een inmenging van de wetgevende macht in de rechtsbedeling die tot gevolg zou hebben de gerechtelijke ontknoping van het geschil te beïnvloeden, kan een dergelijke inmenging echter worden verantwoord door « dwingende motieven van algemeen belang » (zie de zaak Zielinski en Pradal t. Frankrijk, E.H.R.M., 28 oktober 1999, § 57).
Par ailleurs, si les principes précités, en ce qu'ils sont consacrés par le même article 6, s'opposent en principe à une ingérence du pouvoir législatif dans l'administration de la justice qui aurait pour effet d'influer sur le dénouement judiciaire du litige, une telle ingérence peut toutefois être justifiée par « d'impérieux motifs d'intérêt général » (voy. l'affaire Zielinski et Pradal c. France, Cour eur.D.H., 28 octobre 1999, ' 57).