Vertaling van "wetboek niet geldt " (Nederlands → Frans) :

Artikel 44, § 1, 1°, van het BTW-Wetboek bepaalt enkel dat de btw-vrijstelling voor de door artsen verrichte diensten niet geldt voor ingrepen en behandelingen met een esthetisch karakter, wanneer die ingrepen en behandelingen niet zijn opgenomen in de RIZIV-nomenclatuur (artikel 44, § 1, 1°, a)) of wanneer die ingrepen en behandelingen wel zijn opgenomen in de RIZIV-nomenclatuur, maar niet beantwoorden aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor tegemoetkoming van het RIZIV (artikel 44, § 1, 1°, b)).
L'article 44, § 1, 1°, du Code de la TVA dispose seulement que l'exemption de la TVA pour les prestations de services effectuées par les médecins ne s'applique pas aux interventions et traitements à vocation esthétique, lorsque ces interventions et traitements ne figurent pas dans la nomenclature INAMI (article 44, § 1, 1°, a)) ou lorsque ces interventions et traitements, bien que figurant dans la nomenclature INAMI, ne répondent pas aux conditions pour donner droit à un remboursement par l'INAMI (article 44, § 1, 1°, b)).

Dit wordt bevestigd door de beslissing van de btw-administratie nr. E.T.130.999 van 28 november 2016 waarin gesteld wordt dat « de uitsluiting van de medische vrijstelling op grond van artikel 44, § 1, 1°, tweede lid, van het Btw-wetboek [...] echter enkel [geldt] voor de artsen en niet voor de verpleegkundigen of andere zorgverstrekkers ».
La décision n° E.T.130.999, du 28 novembre 2016, de l'administration de la TVA, selon laquelle « l'exception à l'exemption médicale basée sur l'article 44, § 1, 1°, deuxième alinéa, du Code de la TVA s'applique uniquement aux médecins et pas aux infirmiers ni aux autres prestataires de soins » a confirmé ce point.

Indien het verschuldigde verhoogde bedrag niet betaald wordt binnen vijfenveertig dagen na de eerste aanmaning, wordt een tweede aanmaning met ingebrekestelling toegestuurd door elk middel dat als verzendingsbewijs geldt in de zin van artikel D.15 van het Wetboek.
En cas de non paiement du montant majoré dû dans les quarante-cinq jours du premier rappel, un second rappel avec mise en demeure est adressé par tout moyen conférant preuve de l'envoi au sens de l'article D. 15 du Code.

2. « Is er een schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en impliciet van het eigendomsrecht zoals verwoord in de Universele Verklaring van de rechten van de mens van 10 december 1948, de artikelen 7 en 28, van de artikelen 6, 13 en 14 van het Verdrag van 4 november 1950 tot bescherming van de rechten en vrijheden van de mens en de fundamentele vrijheden, van artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden ondertekend te Parijs op 20 maart 1952 en het vertrouwens- en rechtszekerheidsbeginsel, door de interpretatie gegeven aan het samenlezen van de artikelen 1, 45, 49, 52, 56 en 57 van de Stedenbouwwet van 29 maart 1962 en artikel 2 van het Burgerlijk Wetboek, met de artikelen 74 § 3 van diezelfde wet zoals aangevuld door de wet van 22 december 1970, en nadien de artikelen 191 § 1, zevende lid en 192 § 2 van het decreet van 18 mei 1999 houdende organisatie van de ruimtelijke ordening, en vervolgens met de artikelen 4.6.4 § 1, tweede lid, 2° en 7.5.6, eerste lid van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening zoals het daarin aanvankelijk werd ingevoerd evenals de tekst zoals die werd gewijzigd door het decreet van 16 juli 2010, ten opzichte van de bepaling van artikel 4.2.14 § 2 van de zelfde Codex Ruimtelijke Ordening, [...] ervan uitgaande dat de verkaveling 076/005 van 29 januari 1963 is vervallen, doordat aldus voor constructies opgericht zonder (aantoonbare) vergunning tussen het van kracht worden van de Stedenbouwwet op 22 april 1962 en de eerste inwerkingtreding van het gewestplan desondanks wel een vermoeden van vergunning geldt, terwijl voor een in die zelfde periode wettige, en tijdig uitgevoerde verkavelingsvergunning waarvan de verkoop van de percelen onmiddellijk werd geregistreerd, dat vermoeden niet geldt ?
2. « Les articles 10 et 11 de la Constitution et implicitement, le droit de propriété tel qu'il est contenu dans la Déclaration universelle des droits de l'homme du 10 décembre 1948, en ses articles 7 et 28, les articles 6, 13 et 14 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales du 4 novembre 1950, l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme signé à Paris le 20 mars 1952, et le principe de confiance et le principe de la sécurité juridique sont-ils violés par l'interprétation faite de la lecture conjointe des articles 1, 45, 49, 52, 56 et 57 de la loi du 29 mars 1962 organique de l'urbanisme et de l'article 2 du Code civil, avec l'article 74, § 3, de cette même loi, tel qu'il a été complété par la loi du 22 décembre 1970, et ensuite par les articles 191, § 1, alinéa 7, et 192, § 2, du décret du 18 mai 1999 portant organisation de l'aménagement du territoire, et ensuite avec les articles 4.6.4, § 1, alinéa 2, 2°, et 7.5.6, alinéa 1, du Code flamand de l'aménagement du territoire tel qu'il a été initialement inséré dans ce Code, de même que le texte tel qu'il a été modifié par le décret du 16 juillet 2010, par rapport à la disposition de l'article 4.2.14, § 2, du même Code de l'aménagement du territoire, partant du constat que le lotissement 076/005 du 29 janvier 1963 est périmé, en ce que, pour les constructions érigées sans permis (démontrable) entre l'entrée en vigueur de la loi organique de l'urbanisme, le 22 avril 1962, et la première entrée en vigueur du plan de secteur, il existe malgré tout une présomption d'existence d'un permis, alors que pour un permis de lotir légal au cours de cette même période et mis à exécution dans les délais, dont la vente des parcelles a été enregistrée immédiatement, cette présomption n'est pas applicable ?

Overwegende dat, zoals reeds gemeld in het besluit van 12 februari 2015 tot voorlopige aanneming van de herziening van het gewestplan Marche - La Roche de andere varianten van de uitvoering en de nog niet uitgevoerde maatregelen, voorgesteld door de auteur van het effectenonderzoek voor het gewestplan, niet onder het gewestplan vallen in de zin van artikel 23 van het Wetboek en in aanmerking genomen, in voorkomend geval nader bepaald en verder aangevuld zullen moeten worden via de behandeling van de administratieve procedures voor de vergunningen, gevoerd ten gevolge van huidige gewestplanherziening; dat dit in het bijzonder geldt voor de fasering van de uitbating, de uitwerking van een technische nota waterbeheer (eventuele omlegging van de ongeklasseerde beken), van de punten betreffende het verkeer, het onderzoek naar de macro-ongewervelden en de heraanleg voorgesteld door het ingenieurskantoor Pissart;
Considérant que, comme l'a déjà précisé l'arrêté du 12 février 2015 adoptant provisoirement la révision du plan de secteur de Marche-La Roche, les autres variantes de mise en oeuvre et les mesures proposées par l'auteur de l'étude d'incidences du plan qui n'ont pas encore été réalisées ne relèvent pas du plan de secteur au sens de l'article 23 du CWATUP et devront être prises en considération et, le cas échéant, précisées et complétées, lors de l'instruction des procédures administratives relatives aux permis menées à la suite de la présente révision du plan de secteur; qu'il en est particulièrement ainsi du phasage de l'exploitation, de l'élaboration d'une note technique sur la gestion des eaux (et l'éventuelle déviation des ruisseaux non classés), des points relatifs au charroi, de l'étude sur les macro-invertébrés et du réaménagement proposés par le bureau d'études Pissart;

Het Grondwettelijk Hof heeft in zijn arrest nr. 123/2008 van 1 september 2008 artikel 259octies, § 8, eerste lid, 3, van het Gerechtelijk Wetboek vernietigd omdat krachtens die bepaling artikel 357, § 2, van datzelfde Wetboek niet geldt voor de gerechtelijke stagiairs.
Dans son arrêt 123/2008 du 1 septembre 2008, la Cour constitutionnelle a annulé l'article 259octies, § 8, alinéa 1 , 3, du Code judiciaire en ce que cette disposition prive les stagiaires judiciaires du bénéfice de l'article 357, § 2, du Code judiciaire.

Het Grondwettelijk Hof heeft in zijn arrest nr. 123/2008 van 1 september 2008 artikel 259octies, § 8, eerste lid, 3, van het Gerechtelijk Wetboek vernietigd omdat krachtens die bepaling artikel 357, § 2, van datzelfde Wetboek niet geldt voor de gerechtelijke stagiairs.
Dans son arrêt 123/2008 du 1 septembre 2008, la Cour constitutionnelle a annulé l'article 259octies, § 8, alinéa 1, 3, du Code judiciaire en ce que cette disposition prive les stagiaires judiciaires du bénéfice de l'article 357, § 2, du Code judiciaire.

2001, nr. 158) heeft het Hof van Cassatie het volgende geoordeeld : « .dat, krachtens artikel 742 van hetzelfde wetboek (lees : van het Gerechtelijk Wetboek), de partijen het origineel van hun conclusie aan de griffie zenden of aldaar neerleggen; dat krachtens artikel 745 van hetzelfde wetboek, alle conclusies aan de tegenpartij of aan haar advocaat worden gezonden terzelfdertijd als zij ter griffie worden neergelegd; dat krachtens artikel 746 van hetzelfde wetboek, de neerlegging van de conclusies ter griffie, geldt als betekening; dat, krachtens artikel 747, § 2, van hetzelfde wetboek, behoudens de te dezen niet toepasselijke uitzonderingen, wanneer de voorzitter of de door hem aangewezen rechter de termijn heeft bepaald om conclusie te nemen, de conclusies die zijn overgelegd na het verstrijken van die termijn ambtshalve uit het debat worden geweerd.
2001, nº 158) la Cour de cassation a estimé que : « .aux termes de l'article 742 du même code (lire : du Code judiciaire), les parties adressent ou déposent au greffe, l'original de leurs conclusions, qu'aux termes de l'article 745 du même code, toutes conclusions sont adressées à la partie adverse ou à son avocat en même temps qu'elles sont remises au greffe; qu'aux termes de l'article 746 du même code, la remise des conclusions au greffe vaut signification, qu'en vertu de l'article 747, § 2, du même code, sans préjudice de l'application d'exceptions non applicables en l'espèce, lorsque le président ou le juge désigné par celui-ci a déterminé les délais pour conclure, les conclusions communiquées après l'expiration de ces délais sont d'office écartées des débats.

Wettelijk samenwonenden dienen enkel bij te dragen in de lasten van de samenleving naar evenredigheid van hun mogelijkheden (artikel 1477, § 3, van het Burgerlijk Wetboek). Dit valt niet gelijk te stellen met de onderhoudsverplichting die geldt tussen echtgenoten (artikel 213 en artikel 217, eerste lid van het Burgerlijk Wetboek) en die afgedwongen kan worden bij toepassing van artikel 221 of 223 van het Burgerlijk Wetboek.
Les cohabitants légaux doivent uniquement contribuer aux charges de la vie commune en proportion de leurs facultés (article 1477, § 3, du Code civil), ce qui n'est en rien comparable avec l'obligation alimentaire qui incombe aux conjoints (article 213 et article 217, alinéa 1, du Code civil), et dont le respect peut être imposé par application de l'article 221 ou 223 du Code civil.