Traduction de «wet niet strafbaar zouden geweest » (Néerlandais → Français) :

Door dit artikel wordt amnestie toegekend aan politiebeambten (inbegrepen gewezen rijkswachters, leden van de gerechtelijke politie en douaniers) die vóór de inwerkingtreding van de voorgestelde wet werden veroordeeld wegens feiten die volgens de voorgestelde wet niet strafbaar zouden geweest zijn.
Cet article accorde l'amnistie aux policiers (en ce compris les anciens gendarmes, les membres de la police judiciaire et les douaniers) qui ont été condamnés, avant l'entrée en vigueur de la loi proposée, pour des faits qui, conformément à la loi proposée, n'auraient pas été punissables.

5. a) Indien bepalingen van een nieuw besluit of een nieuwe maatregel tot gevolg hebben dat de lidstaten niet langer gemachtigd zijn de uitvoering van een verzoek om wederzijdse rechtshulp in strafzaken of de erkenning van een bevel tot huiszoeking en/of inbeslagneming van bewijsmiddelen vanuit een andere lidstaat aan de voorwaarden van artikel 51 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst te onderwerpen, kan Zwitserland de Raad en de Commissie binnen de in lid 2, onder a), bedoelde termijn van dertig dagen meedelen dat het de inhoud van deze bepalingen niet aanvaardt en dat het deze niet zal omzetten in zijn interne rechtsorde, voorzover deze bepalingen van toepassing zijn op verzoeken of bevelen tot huiszoeking en inbeslagneming die betrekking hebben op onderzoeken of vervolgingen van delicten op het gebied van de directe belastingen, die indien zij in Zwitserland zijn gepleegd naar Zwitsers recht niet strafbaar zouden zijn met een vrijheidsstraf.
5. a) Si des dispositions d'un nouvel acte ou d'une nouvelle mesure ont pour effet de ne plus autoriser les États membres à soumettre aux conditions posées à l'article 51 de la Convention d'application de Schengen l'exécution d'une demande d'entraide judiciaire en matière pénale ou la reconnaissance d'un mandat de perquisition et/ou de saisie de moyens de preuve émanant d'un autre État membre, la Suisse peut notifier au Conseil et à la Commission, dans le délai de trente jours mentionné au paragraphe 2, point a), qu'elle n'acceptera pas, ni ne transposera le contenu de ces dispositions dans son ordre juridique interne, dans la mesure où celles-ci s'appliquent à des demandes ou des mandats de perquisition et de saisie relatifs à des enquêtes ou des poursuites d'infractions en matière de fiscalité directe qui, si elles avaient été commises en Suisse, ne seraient pas punissables, selon le droit suisse, d'une peine privative de liberté.

Professor doctor L. Verhofstadt-Denève (Universiteit Gent, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) verwoordt het als volgt : « Mijn standpunt is dat vanuit psychosociaal oogpunt het (1) een goede zaak zou zijn dat ouders dit kunnen officialiseren, wat naar alle waarschijnlijkheid het pijnlijke rouwproces zal verlichten; (2) maar het in geen geval een verplichte aangelegenheid mag worden waarbij ouders zich schuldig gaan voelen (of strafbaar zouden worden gesteld) indien zij hun doodgeboren kind niet zouden aangeven».
Le professeur L. Verhofstadt-Denève (Université de Gand, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) voit les choses comme suit: « D'un point de vue psychosocial, (1) il serait bon, selon moi, que les parents puissent officialiser leur situation, ce qui, selon toute vraisemblance, faciliterait leur douloureux travail de deuil (2). Il ne devrait toutefois s'agir, en aucun cas, d'une obligation qui aurait pour effet de les amener à se culpabiliser (ou à être sanctionnés) en cas de non-déclaration de leur enfant mort-né».

Professor doctor L. Verhofstadt-Denève (Universiteit Gent, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) verwoordt het als volgt : « Mijn standpunt is dat vanuit psycho-sociaal oogpunt het (1) een goede zaak zou zijn dat ouders dit kunnen officialiseren, wat naar alle waarschijnlijkheid het pijnlijke rouwproces zal verlichten; (2) maar het in geen geval een verplichte aangelegenheid mag worden waarbij ouders zich schuldig gaan voelen (of strafbaar zouden worden gesteld) indien zij hun doodgeboren kind niet zouden aangeven».
Le professeur L. Verhofstadt-Denève (Université de Gand, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) voit les choses comme suit: « D'un point de vue psychosocial, (1) il serait bon, selon moi, que les parents puissent officialiser leur situation, ce qui, selon toute vraisemblance, faciliterait leur douloureux travail de deuil (2). Il ne devrait toutefois s'agir, en aucun cas, d'une obligation qui aurait pour effet de les amener à se culpabiliser (ou à être sanctionnés) en cas de non-déclaration de leur enfant mort-né».

Professor doctor L. Verhofstadt-Denève (Universiteit Gent, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) verwoordt het als volgt : « Mijn standpunt is dat vanuit psycho-sociaal oogpunt het een goede zaak zou zijn dat ouders dit kunnen officialiseren, wat naar alle waarschijnlijkheid het pijnlijke rouwproces zal verlichten; maar het in geen geval een verplichte aangelegenheid mag worden waarbij ouders zich schuldig gaan voelen (of strafbaar zouden worden gesteld) indien zij hun doodgeboren kind niet zouden aangeven».
Le professeur L. Verhofstadt-Denève (Université de Gand, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) voit les choses comme suit: « D'un point de vue psychosocial, il serait bon, selon moi, que les parents puissent officialiser leur situation, ce qui, selon toute vraisemblance, faciliterait leur douloureux travail de deuil. Il ne devrait toutefois s'agir, en aucun cas, d'une obligation qui aurait pour effet de les amener à se culpabiliser (ou à être sanctionnés) en cas de non-déclaration de leur enfant mort-né».

2. Hiertoe, en met inachtneming van de desbetreffende bepalingen van internationale akten, waarborgen de Staten die partij zijn met name dat : a) geen enkel kind wordt verdacht van, vervolgd wegens of veroordeeld omwille van het begaan van een strafbaar feit op grond van enig handelen of nalaten dat niet volgens het nationale of internationale recht verboden was op het tijdstip van het handelen of nalaten; b) ieder kind dat wordt verdacht van of vervolgd wegens het begaan van een strafbaar feit, ten minste de volgende garanties heeft : (i) dat het voor onschuldig wordt gehouden tot zijn schuld volgens de wet is bewezen; (ii) dat het onverwijld en rechtstreeks in kennis wordt gesteld van de tegen hem ingebrachte beschuldigingen of, indien van toepassing, door tussenkomst van zijn ouders of wettige voogd, en dat het juridische of andere passende bijstand krijgt in de voorbereiding en het voeren van zijn verdediging; (iii) dat de aangelegenheid zonder vertraging wordt beslist door een bevoegde, onafhankelijke en onpartijdige autoriteit of rechterlijke instantie in een eerlijke behandeling overeenkomstig de wet, in aanwezigheid van een rechtskundige of anderszins deskundige raadsman of -vrouw, en, tenzij dit wordt geacht niet in het belang van het kind te zijn, met name gezien zijn leeftijd of omstandigheden, in aanwezigheid van zijn ouders of wettige voogden; (iv) dat het er niet toe wordt gedwongen een getuigenis af te leggen of schuld te bekennen; dat het getuigen à charge kan ondervragen of doen ondervragen en dat het de verschijning en ondervraging van getuigen à décharge onder gelijke voorwaarden kan doen geschieden; (v) indien het schuldig wordt geacht aan het begaan van een strafbaar feit, dat dit oordeel en iedere maatregel die dientengevolge wordt opgelegd, opnieuw wordt beoordeeld door een hogere bevoegde, onafhankelijke en onpartijdige autoriteit of rechterlijke instantie overeenkomstig de wet; (vi) dat het kind kosteloze bijstand krijgt van een tolk ...
2. A cette fin, et compte tenu des dispositions pertinentes des instruments internationaux, les Etats parties veillent en particulier : a) A ce qu'aucun enfant ne soit suspecté, accusé ou convaincu d'infraction à la loi pénale en raison d'actions ou d'omissions qui n'étaient pas interdites par le droit national ou international au moment où elles ont été commises; b) A ce que tout enfant suspecté ou accusé d'infraction à la loi pénale ait au moins le droit aux garanties suivantes : (i) Etre présumé innocent jusqu'à ce que sa culpabilité ait été légalement établie; (ii) Etre informé dans le plus court délai et directement des accusations portées contre lui, ou, le cas échéant, par l'intermédiaire de ses parents ou représentants légaux, et bénéficier d'une assistance juridique ou de toute autre assistance appropriée pour la préparation et la présentation de sa défense; (iii) Que sa cause soit entendue sans retard par une autorité ou une instance judiciaire compétentes, indépendantes et impartiales, selon une procédure équitable aux termes de la loi, en présence de son conseil juridique ou autre et, à moins que cela ne soit jugé contraire à l'intérêt supérieur de l'enfant en raison notamment de son âge ou de sa situation, en présence de ses parents ou représentants légaux; (iv) Ne pas être contraint de témoigner ou de s'avouer coupable; interroger ou faire interroger les témoins à charge, et obtenir la comparution et l'interrogatoire des témoins à décharge dans des conditions d'égalité; (v) S'il est reconnu avoir enfreint la loi pénale, faire appel de cette décision et de toute mesure arrêtée en conséquence devant une autorité ou une instance judiciaire supérieure compétentes, indépendantes et impartiales, conformément à la loi; (vi) Se faire assister gratuitement d'un interprète s'il ne comprend ou ne parle pas la langue utilisée; (vii) Que sa vie privée soit pleinement respectée à tous les stades de la procédure.

Artikel 1. Het bedrag gelijk aan het verschil tussen de terugbetalingen die zijn gebeurd op basis van artikel 5, § 2, eerste lid, of § 2bis van de wet van 2 april 1965 betreffende het ten laste nemen van de steun verleend door de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, en de terugbetalingen die zouden moeten zijn gebeurd indien, per hypothese, artikel 5, § 1, 2°, van dezelfde wet van toepassing zou zijn geweest, wordt verdeeld over de O.C.M.W'. s van de gemeenten die in 2015 niet als verplichte plaats van inschrijving mochten worden gekozen.
Article 1. Le montant équivalent à la différence entre les remboursements effectués en vertu de l'article 5, § 2, alinéa 1, ou § 2bis, de la loi du 2 avril 1965 relative à la prise en charge des secours accordés par les centres publics d'action sociale, et les remboursements qui auraient dû être effectués si, par hypothèse, l'article 5, § 1, 2°, de la même loi avait été applicable, sera réparti entre les C.P.A.S. des communes qui ne pouvaient pas être choisies en 2015 comme lieu obligatoire d'inscription.

Wat betreft de toepassing van de maatregel bedoeld in paragraaf 1, eerste lid, op de verkeers- of lokalisatiegegevens die worden bewaard krachtens artikel 126 van de wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie, zijn de volgende bepalingen van toepassing : - voor een strafbaar feit bedoeld in boek II, titel Iter, van het Strafwetboek mag de onderzoeksrechter in zijn bevelschrift de gegevens opvragen voor een periode van twaalf maanden voorafgaand aan zijn bevelschrift; - voor een ander strafbaar feit bedoeld in artikel 90ter, §§ 2 tot 4, dat niet bedoeld is in het eerste gedachtestreepje, of een strafbaar feit dat gepleegd is in het kader van een criminele organisatie als bedoeld in artikel 324bis van het Strafwetboek, of een strafbaar feit dat een hoofdgevangenisstraf van vijf jaar of een zwaardere straf tot gevolg kan hebben, kan de onderzoeksrechter in zijn bevelschrift de gegevens vorderen voor een periode van negen maanden voorafgaand aan het bevelschrift; - voor andere strafbare feiten kan de onderzoeksrechter de gegevens slechts vorderen voor een periode van zes maanden voorafgaand aan het bevelschrift".
Pour ce qui concerne l'application de la mesure visée au paragraphe 1, alinéa 1, aux données de trafic ou de localisation conservées sur la base de l'article 126 de la loi du 13 juin 2005 relative aux communications électroniques, les dispositions suivantes s'appliquent : - pour une infraction visée au livre II, titre Iter, du Code pénal, le juge d'instruction peut dans son ordonnance requérir les données pour une période de douze mois préalable à l'ordonnance; - pour une autre infraction visée à l'article 90ter, §§ 2 à 4, qui n'est pas visée au premier tiret ou pour une infraction qui est commise dans le cadre d'une organisation criminelle visée à l'article 324bis du Code pénal, ou pour une infraction qui est de nature à entraîner un emprisonnement correctionnel principal de cinq ans ou une peine plus lourde, le juge d'instruction peut dans son ordonnance requérir les données pour une période de neuf mois préalable à l'ordonnance; - pour les autres infractions, le juge d'instruction ne peut requérir les données que pour une période de six mois préalable à l'ordonnance".

Voor wat betreft het melden van de tijdelijke onbeschikbaarheden zijn er volgens u voorlopig richtlijnen geformuleerd in omzendbrief 605 van het FAGG, maar de richtlijnen die in deze omzendbrief staan, staan ook in de wet van 14 juli 1994 (wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, artikel 72bis, 8°), dus waarom zouden inbreuken hierop niet strafbaar zijn?
En ce qui concerne la notification d'indisponibilités temporaires, des directives ont été formulées à titre provisoire, d'après vous, dans la circulaire 605 de l'AFMPS. Comme les directives formulées dans cette circulaire figurent aussi dans la loi du 14 juillet 1994 (loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, article 72bis, 8°), pourquoi les infractions ne seraient-elles dès lors pas punissables?

4. De vergelijking van de cijfers tussen de maanden februari 2014 en februari 2015 zijn niet mogelijk omwille van de volgende twee redenen: i) de meest recente extractie uit de ANG waarover wij intern (binnen SPC) beschikken, dateert van 14 januari2015; ii) veronderstel dat we zouden beschikken over een extractie van de maand april 2015, dan zouden de gegevens van de maand februari onvolledig zijn geweest waardoor een vergelijking tussen beide maanden onmogelijk en onbetrouwbaar zou zijn geweest.
4. La comparaison des chiffres entre les mois de février 2014 et février 2015 n'est pas possible pour deux raisons: i) la plus récente extraction de la BNG que nous disposons en interne (au sein de la SPC) date du 14 janvier 2015; ii) à supposer que nous aurions disposé d'une extraction datant du mois d'avril 2015, les données datant du mois de février 2015 auraient été incomplètes et auraient empêché toute possibilité de réaliser une analyse comparative fiable entre les deux mois.