3. wijst erop dat president Ahmadinejad i
n 2005 weliswaar is gekozen op basis van een programma van sociale rechtvaardigheid en economisch populisme, maar dat de binnenlandse problemen van Iran voortdurend toenemen, ondanks de snel stijgende olieprijzen; betreurt dan ook dat president Ahmadinejad zijn politieke positie in het l
and wil bestendigen door voor een radicale internationale agenda te kiezen, in de verwachting dat een uitgesproken antiwesters, anti-Israëlstandpunt de leidende positie van Iran
in de islamitische ...[+++]wereld zal versterken;
3. relève que le président Ahmadinejad a beau avoir été élu en 2005 sur un programme de justice sociale et de populisme économique, les problèmes internes de l'Iran continuent à s'aggraver malgré la hausse des prix du pétrole; déplore dès lors la stratégie choisie par le président Ahmadinejad, qui consiste à consolider sa position politique dans le pays en se montrant radical sur le plan international, dans l'espoir qu'une posture fondamentalement anti-occidentale et anti-israélienne renforce la position dominante de l'Iran dans le monde musulman;