Indien het woord « moet » of « mag niet » — een uitdrukkelijk verplichte weigeringsgrond dus — zou zijn gebruikt, dan zou het verdrag een uitdrukkelijke verplichting of weigeringsgrond bevatten die slechts door één van de partijen kan of beter moet worden toegepast.
On surmonte ainsi la difficulté liée à l'asymétrie de la situation. Si l'on avait employé les mots « doit » ou « ne peut pas » — soit un motif de refus explicitement obligatoire —, le traité comporterait une obligation ou un motif de refus explicite que seule une des parties pourrait ou, mieux encore, devrait appliquer.
