Vertaling van "waren tegen kamers die uitsluitend uit plaatsvervangende raadsheren zouden " (Nederlands → Frans) :

Over dit laatste punt zijn de meningen geëvolueerd : terwijl de eerste voorzitters van de hoven van beroep aanvankelijk sterk gekant waren tegen kamers die uitsluitend uit plaatsvervangende raadsheren zouden bestaan, komen velen onder hen thans tot de conclusie dat deze formule wellicht de beste is.
Sur ce dernier point, les idées ont évolué : alors qu'au départ, les premiers présidents des cours d'appel étaient très opposés à des chambres composées exclusivement de conseillers suppléants, plusieurs d'entre eux arrivent aujourd'hui à la conclusion que cette formule est sans doute la meilleure.

Strafpleiters zullen immers uit wantrouwen tegen de arresten van de aanvullende kamers die uitsluitend uit plaatsvervangende raadsheren bestaan, snel geneigd zijn cassatieberoep in te stellen.
En effet, les avocats pénalistes se méfieront des arrêts des chambres supplémentaires composées exclusivement de conseillers suppléants et seront vite enclins à se pourvoir en cassation.

Volgens de ontworpen tekst is het mogelijk dat een kamer uitsluitend uit plaatsvervangende raadsheren is samengesteld.
Le texte en projet permet de composer une chambre uniquement de conseillers suppléants.

In de eerste plaats is het onaanvaardbaar dat de aanvullende kamers uitsluitend uit plaatsvervangende raadsheren zullen bestaan.
Premièrement, il est inacceptable que les chambres supplémentaires se composent exclusivement de conseillers suppléants.

1. Kunnen de aanvullende kamers al of niet uitsluitend uit plaatsvervangende raadsheren worden samengesteld ?
1. Les chambres supplémentaires peuvent-elles, oui ou non, être composées exclusivement de conseillers suppléants ?

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

Anderzijds, zouden de griffiers worden gediscrimineerd, doordat zij op dezelfde wijze als het gerechtspersoneel zouden worden behandeld : zij verschijnen allen voor een kamer van de tuchtrechtbank in eerste aanleg of in hoger beroep die is samengesteld uit twee rechters, respectievelijk twee raadsheren en een assessor, respectievelijk een raadsheer-assessor die wordt aangewezen uit de assessoren die door de minister van Justitie zijn aangewezen en die van een niveau zijn dat ten minste gelijk is aan het niveau van de persoon tegen wie de tuchtprocedure loopt.
D'autre part, les greffiers seraient discriminés en ce qu'ils seraient traités de la même manière que le personnel judiciaire : ils comparaissent tous devant une chambre du tribunal disciplinaire de première instance ou d'appel qui est composée, respectivement, de deux juges ou de deux conseillers et, respectivement, d'un assesseur ou d'un conseiller assesseur désigné parmi les assesseurs qui sont désignés par le ministre de la Justice et qui sont de niveau au moins égal au niveau de la personne qui fait l'objet de la procédure disciplinaire.