Aan deze factoren zou, in het bijzonder na de mislukking van Cancún, de vrees kunnen worden toegevoegd dat het internationale handelsstelsel in het slop van bilateralisme en regionalisme terecht zou kunnen komen. Ondanks het specifieke gewicht van de 'Five Interested Parties' (EU, Verenigde Staten, Australië, Brazilië en India) in de landbouwonderhandelingen, werden de ontwikkelingslanden dankzij hun Groepen in ruimere mate bij de besluitvorming betrokken (vooral de G20-landen waarvan de aanpak van zelfbevestiging definitief gestalte kreeg onder de nu goed ingeburgerde slogan ‘Trade Not Aid’).
Malgré l’importance du poids du G-5 (UE, États-Unis, Australie, Brésil et Inde) lors des négociations agricoles, les PED ont pu, grâce à leurs groupes, participer en grande partie aux prises de décisions (surtout ceux du G-20 dont l’attitude d’autoaffirmation s’est définitivement inspirée du slogan désormais célèbre «Le commerce, pas l'aide» - «Trade Not Aid»).
