Vertaling van "waarin vrijheidsberoving heeft " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Besluit betreffende gevallen waarin de douane redenen heeft om te twijfelen aan de juistheid of de nauwkeurigheid van de aangegeven waarde [ DTA | BJN ]
Décision sur les cas où l'administration des douanes a des raisons de douter de la véracité ou de l'exactitude de la valeur déclarée [ DTA ]

Besluit betreffende gevallen waarin de douane redenen heeft om te twijfelen aan de juistheid of de nauwkeurigheid van de aangegeven waarde
Décision sur les cas où l'administration des douanes a des raisons de douter de la véracité ou de l'exactitude de la valeur déclarée

waardepapieren waarin de Bank middelen heeft belegd
titres dans lesquels la Banque a placé des fonds

staking van betaling | toestand waarin de debiteur heeft opgehouden te betalen
cessation de paiements | cessation des paiements | défaillance | état de cessation de paiement | suspension des paiements

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Spreekster zal de cijfers meedelen, waaruit blijkt dat er 13 796 dossiers voor de onderzoeksrechter komen op een totaal van 95 000 dossiers waarin vrijheidsberoving heeft plaatsgehad.
L'intervenant communiquera les chiffres qui montrent que 13 796 dossiers arrivent chez le juge d'instruction sur un total de 95 000 dossiers dans lesquels il y a eu privation de liberté.

Het Hof van Cassatie heeft geoordeeld dat « de eerlijke behandeling van een strafzaak wordt beoordeeld in het licht van de rechtspleging in haar geheel, door na te gaan of het recht van verdediging werd geëerbiedigd, te onderzoeken of de vervolgde persoon de mogelijkheid werd geboden de geloofwaardigheid van de bewijzen te betwisten en zich tegen de aanwending ervan te verzetten, na te gaan of de omstandigheden waarin de elementen à charge werden vergaard twijfel zaaien over de geloofwaardigheid of de juistheid van dat bewijsmateriaal, en de invloed te beoordelen van het onregelmatig verkregen bewijselement op de afloop van de strafvordering » (Cass., 15 december 2010, Arr. Cass., 2010, nr. 743) en dat « het feit dat er tijdens de vrijheidsberoving geen advocaat aanwezig was op het politieverhoor, [.] een eventuele schuldigverklaring alleen in de weg [kan] staan in zoverre die schuldigverklaring uitsluitend of op beslissende wijze steunt op door middel van dat verhoor verkregen zelfbeschuldigende verklaringen, zonder dat de verhoorde persoon heeft afgezien van de bijstand van een raadsman of vrij ervoor gekozen heeft van die bijstand af te zien » (Cass., 5 januari 2011, Arr. Cass., 2011, nr. 10).
La Cour de cassation a jugé que « l'équité d'un procès pénal s'apprécie par rapport à l'ensemble de la procédure, en recherchant si les droits de la défense ont été respectés, en examinant si la personne poursuivie a eu la possibilité de contester l'authenticité des preuves et de s'opposer à leur utilisation, en vérifiant si les circonstances dans lesquelles les éléments à charge ont été obtenus jettent le doute sur leur crédibilité ou leur exactitude, et en évaluant l'influence de l'élément de preuve obtenu irrégulièrement sur l'issue de l'action publique » (Cass., 15 décembre 2010, Pas., 2010, n° 743) et que « l'absence de l'avocat à une audition de police effectuée pendant le délai de garde à vue ne peut faire obstacle à une éventuelle déclaration de culpabilité que dans la mesure où celle-ci s'appuierait exclusivement ou de manière déterminante sur des déclarations auto-accusatrices obtenues à la faveur d'une telle audition, sans que la personne entendue ait renoncé à l'assistance d'un conseil ou librement choisi de s'en passer » (Cass., 5 janvier 2011, Pas., 2011, n° 10).

Ten slotte wordt aan hetzelfde artikel 209bis van het Wetboek van Strafvordering verweten (derde onderdeel) dat het het hof van beroep toestaat de zaak uit te stellen tot een latere datum, zonder dat dit uitstel een weerslag heeft op de vrijheidsberoving van de beklaagde, aangezien in geen enkele sanctie is voorzien indien de termijn van vijftien dagen waarin het hof de zaak in beraad moet nemen niet in acht wordt genomen.
Il est enfin reproché au même article 209bis du Code d'instruction criminelle (troisième branche), de permettre à la cour d'appel de remettre l'affaire à une date ultérieure, sans que cette remise ait une incidence sur la privation de liberté du prévenu, aucune sanction n'étant prévue si le délai de quinze jours dans lequel elle doit prendre la cause en délibéré n'est pas respecté.