Vertaling van "vrijwillig een buitenlandse nationaliteit verkrijgt " (Nederlands → Frans) :

Door die beslissing verliest een Belg die vrijwillig een buitenlandse nationaliteit verkrijgt niet automatisch de Belgische nationaliteit.
Avec cette décision, le Belge qui acquiert volontairement une nationalité étrangère ne perd plus sa nationalité Belge.

De wet bepaalt nu dat iedere meerderjarige van Franse nationaliteit die gewoonlijk in het buitenland verblijft, en die vrijwillig een buitenlandse nationaliteit verkrijgt, de Franse nationaliteit slechts verliest wanneer hij dit uitdrukkelijk verklaart volgens de voorwaarden gesteld in artikel 26 e.v. van deze wet.
Cette disposition substitue donc à la perte automatique de la nationalité, une perte de celle-ci par déclaration. La perte de la nationalité française est devenue un droit pour l'intéressé.

De huidige regeling, waarbij iemand automatisch de Belgische nationaliteit verliest wanneer hij vrijwillig een vreemde nationaliteit verkrijgt, druist in tegen het principe van gelijkheid tussen de Belg die zich in een vreemd land vestigt en daar de nationaliteit verwerft en zijn Belgische nationaliteit verliest, en anderzijds de vreemdeling die zich in België vestigt, de Belgische nationaliteit verwerft en zijn oorspronkelijke nationaliteit kan bewaren.
Les règles actuelles, en vertu desquelles une personne perd automatiquement la nationalité belge quand elle acquiert volontairement une nationalité étrangère, sont contraires au principe de l'égalité entre le Belge qui s'installe dans un pays étranger, en acquiert la nationalité et perd sa nationalité belge, et l'étranger qui s'installe en Belgique, acquiert la nationalité belge et peut conserver sa nationalité d'origine.

Verder staat de regeling waarbij een Belg de Belgische nationaliteit verliest wanneer hij vrijwillig een vreemde nationaliteit verkrijgt, in schril contrast met de regeling waarbij een vreemdeling die de Belgische nationaliteit verwerft toch zijn oorspronkelijke nationaliteit kan bewaren.
De plus, le régime qui prévoit qu'un Belge perd la nationalité belge lorsqu'il acquiert volontairement une nationalité étrangère est en contradiction flagrante avec les dispositions qui permettent à un étranger qui acquiert la nationalité belge de conserver malgré tout sa nationalité d'origine.

4. Ingevolge de wijziging van het Wetboek van de Belgische nationaliteit door de wet van 27 december 2006, verliest een Belg niet langer automatisch zijn nationaliteit wanneer hij vrijwillig een vreemde nationaliteit verkrijgt.
4. Suite à la modification du Code de la Nationalité belge par la loi du 27 décembre 2006, un Belge ne perd plus automatiquement sa nationalité lorsqu'il acquiert volontairement une nationalité étrangère.

105. stelt vast dat, volgens deze schriftelijke toelichtingen, het bij de in de volgende paragrafen genoemde personen Masaad Omer Behari en Gamal Menshawi om individuen gaat die in Oostenrijk woonden en de Oostenrijkse nationaliteit niet bezaten en ) wier vrijheid om te reizen niet aan beperkingen onderhevig was; wijst erop dat zij beiden Oostenrijk vrijwillig verlieten en niet door de Oostenrijkse autoriteiten gecontroleerd werden; wijst erop dat zij buiten het Oostenrijkse grondgebied en buiten de invloedssfeer van de Oostenrijkse overheid door buitenlandse agenten gearresteerd werden en dat Oostenrijk daarbij geen rol speelde; concludeert daarom dat er in casu geen sprake was van uitlevering aan buitenlandse autoriteiten;
105. signale que, sur la base de ces explications écrites, les personnes mentionnées dans les paragraphes ci-après, Masaad Omer Behari et Gamal Menshawi, résidaient en Autriche mais n'avaient pas la citoyenneté autrichienne et que leur liberté de mouvement n'était pas soumise à restrictions; relève que les deux hommes ont quitté l'Autriche volontairement et sans subir de contrôle de la part des autorités autrichiennes et qu'ils ont été arrêtés par des services étrangers en dehors du territoire autrichien et hors du domaine d'influence des autorités autrichiennes, sans collaboration autrichienne; constate donc que, manifestement, leur cas ne constitue pas une restitution de personnes à des autorités étrangères;

De huidige regeling waarbij een meerderjarige Belg die vrijwillig een vreemde nationaliteit verkrijgt, zijn Belgische nationaliteit verliest op grond van artikel 22, §1, van het Wetboek van de Belgische nationaliteit, is conform artikel 1.1 van de door België in 1991 geratificeerde Internationale Overeenkomst van de Raad van Europa betreffende de beperking van gevallen van meervoudige nationaliteit en betreffende militaire verplichtingen in geval van meervoudige nationaliteit, opgemaakt te Straatsburg op 6 mei 1963.
Selon la législation actuelle, une personne belge majeure qui acquiert volontairement une nationalité étrangère perd sa nationalité belge sur la base de l'article 22, §1 , du Code de la nationalité belge, conformément à l'article 1.1. de la Convention internationale du Conseil de l'Europe, ratifiée par la Belgique en 1991, limitant les cas de nationalités multiples et relative aux obligations militaires en cas de nationalités multiples, faite à Strasbourg le 6 mai 1963.

Ter zake van die gevallen volgt hierna een synthese van de regelingen die gelden krachtens het nationaal recht van iedere lidstaat: Duitsland: verlies onder bepaalde voorwaarden (de voornaamste is geen verblijfplaats of langdurig verblijf in Duitsland); Oostenrijk: automatisch verlies; Denemarken: automatisch verlies; Spanje: verlies indien drie jaar verblijf in het buitenland; Finland: automatisch verlies; Frankrijk: verlies ingeval de gewone verblijfplaats in het buitenland is gevestigd en uitdrukkelijke verklaring in die zin; Groot-Brittannië: geen automatisch verlies, maar de meerderjarige met meervoudige nationaliteit kan door middel van een verklaring aan zijn Britse nationaliteit verzaken; Griekenland: automatisch verlies; Ierland: geen automatisch verlies, maar mogelijkheid om aan de Ierse nationaliteit te verzaken ingeval de hoofdverblijfplaats in het buitenland is gevestigd; Italië: verlies indien verblijfplaats in het buitenland (vanaf de eerste vestiging in het buitenland); Luxemburg: automatisch verlies; Nederland: automatisch verlies; Portugal: verlies in geval van verklaring in die zin; Zweden: automatisch verlies. b) De bewering dat de Belgische regelgeving, die leidt tot het verlies van de nationaliteit van degene die vrijwillig een nieuwe nationaliteit verkrijgt, veeleer een apart geval is klopt niet met de werkelijkheid, want meer dan de helft van de lidstaten van de Europese Unie passen dezelfde regel toe.
Dans ces dernières hypothèses, voici, en synthèse, les solutions retenues, à ma connaissance, par le droit interne de chaque État membre: Allemagne: perte à certaines conditions (la principale étant l'absence de résidence ou de séjour de longue durée en Allemagne); Autriche: perte automatique; Danemark: perte automatique; Espagne: perte en cas de résidence de 3 ans à l'étranger; Finlande: perte automatique; France: perte en cas de résidence habituelle à l'étranger et de déclaration expresse en ce sens; Grande-Bretagne: pas de perte automatique mais possibilité pour le multipatride majeur de renoncer par déclaration à sa nationalité britannique; Grèce: perte automatique; Irlande: pas de perte automatique mais possibilité de renoncer à la nationalité irlandaise en cas de résidence principale à l'étranger; Italie: perte en cas de résidence à l'étranger (et dès le premier établissement à l'étranger); Luxembourg: perte automatique; Pays-Bas: perte automatique; Portugal: perte en cas de déclaration en ce sens; Suède: perte automatique. b) L'affirmation selon laquelle la Belgique, en faisant perdre sa nationalité à celui qui acquiert volontairement une nationalité étrangère, serait relativement isolée, ne se vérifie donc nullement: plus de la moitié des États membres de l'Union européenne appliquent la même règle.