In de resolutie wordt echter ook vastgesteld dat de c
holera-epidemie het vrijwel totale onvermogen van de Haïtiaanse staat ten aanzien van een makkelijk te voorkomen en te genezen ziekte aan het licht heeft gebracht, alsmede de beperkingen van het systeem van internationale steun in een land waar enorm veel humanitaire hulpverleners op de been zijn (12 000 ngo's); wordt onderstreept dat de humanitaire hulpverleners niet de zwaktes van de Haïtiaanse staat kunnen en mogen blijven ondervangen of als vervanger van laatstgenoemde kunnen blijven optreden, en dat het urgent is eindelijk in te grijpen in de ontwikkeling op de lange termijn, met
...[+++] name ten aanzien van de toegang tot gezondheidszorg, drinkwater en riolering.
En revanche, la résolution constate que l’épidémie de choléra a mis en lumière l’incapacité presque totale de l’État haïtien face à une maladie facile à prévenir et à guérir, et les limites du système de l’aide internationale dans un pays qui bénéficie d’un déploiement humanitaire massif (12 000 ONG); souligne que les acteurs humanitaires ne doivent et ne peuvent pas continuer à pallier les faiblesses de l’État haïtien ou à se substituer à ce dernier et qu’il est urgent d’agir enfin dans le développement à long terme, notamment pour l’accès aux soins de santé, à l’eau potable et l’assainissement.