Vertaling van "vreemdelingen die geen recht op verblijf in belgië kunnen laten " (Nederlands → Frans) :

De regularisatie is onlosmakelijk verbonden met de twee andere hoofdelementen van het beleid terzake, namelijk de hervorming van de asielprocedure en de effectieve verwijdering van vreemdelingen die geen recht op verblijf in België kunnen laten gelden.
L'opération de régularisation est indissociablement liée aux deux autres piliers de la politique en la matière, à savoir la réforme de la procédure d'asile et l'effectivité des éloignements des étrangers qui ne peuvent faire valoir de titre de séjour en Belgique.

« Schendt artikel 42quater van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre er door de minister of zijn gemachtigde, binnen vijf jaar na de erkenning van zijn recht op verblijf, een einde kan worden gesteld aan dat verblijfsrecht voor een niet-Europese vreemdeling die uit de echt is gescheiden van een Belg en die, binnen het huwelijk, het slachtoffer is geweest van geweld zoals bedoeld in de artikelen 375, 398 tot 400, 402, 403 of 405 van het Strafwetboek, indien die vreemdeling niet aantoont dat hij werkt of over voldoende bestaansmiddelen beschikt om te voorkomen dat hij ten laste valt van het sociale verzekeringsstelsel van het Rijk en beschikt over een ziektekostenverzekering die alle risico's in België dekt (artikel 42quater, § 4, 4°, van de wet), terwijl het, in dezelfde omstandigheden van echtelijk geweld, de minister of zijn gemachtigde niet is toegestaan een einde te stellen aan het verblijf van een niet-Europese vreemdeling die uit de echt is gescheiden van een andere niet-Europese vreemdeling die tot een verblijf van onbeperkte duur werd toegelaten, zelfs indien die geen werk heeft of niet over voldoende inkomsten noch over een ziektekostenverzekering beschikt (artikel 11, § 2, van de wet) ?
« L'article 42quater de la loi du 15 décembre 1980 sur [l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers] viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce que le ministre ou son délégué peut, dans les cinq années qui suivent la reconnaissance du droit de séjour, mettre fin à ce droit de séjour pour un étranger non européen, divorcé d'un Belge et victime, dans le cadre du mariage, de faits de violences visés aux articles 375, 398 à 400, 402, 403 ou 405 du Code pénal, si cet étranger n'apporte pas la preuve qu'il travaille ou qu'il dispose de ressources suffisantes afin de ne pas devenir une charge pour le système d'assurance sociale du Royaume et d'une assurance maladie couvrant l'ensemble des risques en Belgique (article 42quater, § 4, 4°, de la loi), alors que, dans les mêmes circonstances de violences conjugales, il n'est pas permis au ministre ou à son délégué de mettre fin au séjour de l'étranger non européen divorcé d'un autre étranger non européen admis au séjour illimité, même si celui-ci n'a pas de travail ou ne dispose pas de revenus suffisants et d'une assurance maladie (article 11, § 2, de la loi) ?

De vernietiging van artikel 57sexies van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de OCMW's betekent dat de personen die gemachtigd werden tot een verblijf op basis van artikel 9bis van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen omwille van een beroepskaart of een arbeidskaart B die een beperkt verblijfsrecht in België hebben (A-kaart), aanspraak kunnen maken op het recht op maatschappelijke dienstverlening.
L'annulation de l'article 57sexies de la loi du 8 juillet 1976 organique des CPAS implique que les personnes, autorisées à séjourner dans le cadre de l'article 9 bis de la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers en raison d'une carte professionnelle ou d'un permis de travail B qui possèdent une autorisation de séjour limité en Belgique (carte A) peuvent prétendre au droit à l'aide sociale.

De niet-begeleide minderjarige onderdanen van landen die deel uitmaken van de EU en meer uitgebreid de Europese Economische Ruimte (de EER), zoals de Bulgaarse en Roemeense minderjarigen, worden in België niet erkend als niet-begeleide minderjarige vreemdelingen in de zin van artikel 479-5 van de Programmawet van 24 december 2002, dat de « niet-begeleide minderjarige vreemdelingen » definieert als : « elke persoon van minder dan 18 jaar, die niet begeleid is door een persoon die het ouderlijke gezag of de voogdij over hem uitoefent, die onderdaan is van een land dat geen lid is van de Europese Economische Ruimte (EER) en die ofwel een asielaanvraag heeft ingediend, ofwel geen recht van toegang tot of verblijf op Belgisch grondgebied heeft ».
Les mineurs non accompagnés ressortissants de pays membres de l'UE et, plus largement, de l'Espace économique européen (EEE), comme les mineurs bulgares et roumains, ne sont pas reconnus en Belgique comme des mineurs étrangers non accompagnés au sens de l'article 479-5 de la loi-programme du 24 décembre 2002, qui donne des « mineurs étrangers non accompagnés » la définition suivante: toute personne de moins de dix-huit ans, non accompagnée par une personne exerçant l'autorité parentale ou la tutelle, ressortissante d'un pays non membre de l'Espace économique européen, et qui soit a introduit une demande d'asile, soit ne bénéficie pas d'un droit d'accès au territoire belge ou d'un droit de séjour sur le territoire belge.

Soms weigert de Dienst Vreemdelingenzaken mensen het recht om zich in België te vestigen; hij geeft hen dan een document dat hen geen enkel recht verleent, behalve het verblijf in afwachting van hun verschijning voor de Commissie van advies voor vreemdelingen.
Il arrive que l'Office des étrangers refuse à certaines personnes le droit de s'établir en Belgique; il leur délivre alors un document ne leur donnant aucun droit, sauf celui de séjourner en attendant de comparaître devant la Commission consultative des étrangers.

Eerlang zal een mandaat van Franstalig assessor bij de afdeling wetgeving van de Raad van State te begeven zijn De kandidaten moeten ten volle zevenendertig jaar oud zijn, doctor, licentiaat of master in de rechten zijn, een nuttige juridische beroepservaring van ten minste tien jaar kunnen doen gelden en aan één van de volgende voorwaarden voldoen : 1° geslaagd zijn voor het vergelijkend examen van adjunct-auditeur en adjunct-referendaris bij de Raad van State, het vergelijkend examen van referendaris bij het Grondwettelijk Hof, het vergelijkend examen van referendaris bij het Hof van Cassatie, het vergelijkend examen van adjunct-auditeur bij het Rekenhof of het examen inzake beroepsbekwaamheid bedoeld in artikel 259bis van het Gerechtelijk Wetboek; 2° een administratieve functie met minstens klasse A4 of een gelijkwaardige rang uitoefenen bij een Belgische overheidsdienst of bij een Belgische overheidsinstelling; 3° met goed gevolg een proefschrift tot het verkrijgen van het doctoraat in de rechtsgeleerdheid hebben verdedigd of geaggregeerde zijn voor het hoger onderwijs in de rechten; 4° in België een ambt van magistraat van het openbaar ministerie of van werkend rechter uitoefenen, dan wel lid zijn van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen bedoeld in artikel 39/1 van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen; 5° houder zijn van een leeropdracht rechtswetenschappen aan een Belgische universiteit. 6° gedurende minstens twintig jaar als voornaamste beroepsactiviteit het beroep van advocaat uitgeoefend hebben of gedurende minstens twintig jaar een functie hebben uitgeoefend waarvan de uitoefening een goede kennis van het recht vereist, waaronder minstens vijftien jaar als advocaat.
Un mandat d'assesseur d'expression française est prochainement à conférer au Conseil d'Etat, auprès de la section de législation Les candidats doivent être âgés d'au moins trente-sept ans, être docteurs, licenciés ou master en droit, justifier d'une expérience professionnelle utile de nature juridique de dix ans au moins et satisfaire à l'une des conditions suivantes : 1° avoir réussi le concours d'auditeur adjoint et de référendaire adjoint au Conseil d'Etat, le concours de référendaire à la Cour constitutionnelle, le concours de référendaire à la Cour de Cassation, le concours d'auditeur adjoint à la Cour des comptes ou l'examen d'aptitude professionnelle prévu par l'article 259bis du Code judiciaire; 2° exercer une fonction administrative de la classe A4 au moins ou équivalent dans une administration publique belge soit dans un organisme public belge; 3° avoir présenté avec succès une thèse de doctorat en droit ou être agrégé de l'enseignement supérieur en droit; 4° exercer, en Belgique, des fonctions de magistrat du ministère public, de juge effectif ou être membre du Conseil du Contentieux des Etrangers visé à l'article 39/1 de la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers; 5° être titulaire d'une charge d'enseignement du droit dans une université belge; 6° avoir pendant vingt ans au moins exercé la profession d'avocat à titre d'activité professionnelle principale ou avoir exercé pendant vingt ans au moins une fonction dont l'exercice nécessite une bonne connaissance du droit, dont quinze ans au moins en qualité d'avocat.

Gelet op het verzoek om spoedbehandeling, gemotiveerd door de omstandigheid dat de wet van 2 januari 2001 een aantal tewerkstellingsmogelijkheden heeft opengesteld voor personen van vreemde nationaliteit die zijn ingeschreven in het vreemdelingenregister met een machtiging tot verblijf voor onbeperkte tijd en die omwille van hun nationaliteit geen recht hebben op het bestaansminimum en gerechtigd zijn op financiële maatschappelijke hulp; dat deze tewerkstellingsmogelijkheden voorheen enkel openstonden voor bestaansminimumgerechtigden en voor personen van vreemde nationaliteit, ingeschreven in het bevolkingsregister, die omwille van hun nationaliteit geen aanspraak kunnen maken op het bestaansminimum en gerechtigd zijn of financiële maatschappelijke hulp; dat de betreffende artikelen van de wet van 2 januari 2001 in werking zijn getreden op 3 januari 2001; dat onderhavig besluit ertoe strekt de bij wet voorziene subsidiëring aan de openbare centra voor maatschappelijk welzijn uit te breiden tot deze categorie van vreemdelingen wanneer zij onder dezelfde voorwaarden worden tewerkgesteld als de reeds bestaande doelgroep van vreemdelingen; dat dit besluit bijgevolg dringend dient genomen te worden opdat de subsidiëringsregeling in overeenstemming zou zijn met de nieuw gecreëerde tewerkstellingsmogelijkheden voor deze nieuwe doelgroep van bijstandsgenieters;
Vu l'urgence motivée par le fait que la loi du 2 janvier 2001 a rendu une série de possibilités de mise au travail accessibles aux personnes de nationalité étrangère, inscrites au registre des étrangers avec une autorisation de séjour d'une durée illimitée, qui ne peuvent prétendre au minimum de moyens d'existence en raison de leur nationalité et qui ont droit à l'aide sociale financière; que ces possibilités de mise au travail n'existaient auparavant que pour les bénéficiaires du minimum de moyens d'existence et pour les personnes de nationalité étrangère, inscrites au registre des étrangers, qui ne peuvent prétendre au minimum de moyens d'existence en raison de leur nationalité et qui ont droit à l'aide sociale financière; que les articles concernés de la loi du 2 janvier 2001 sont entrés en vigueur le 3 janvier 2001; que le présent article vise à étendre les subventions accordées aux centres public d'aide sociale et prévues par la loi pour cette catégorie d'étrangers lorsqu'ils sont mis au travail dans les mêmes conditions que le groupe cible d'étrangers déjà existant; que le présent arrêté doit dès lors être pris d'urgence afin que la réglementation en matière de subventions soit en concordance avec les nouvelles possibilités de mise au travail créées pour ce nouveau groupe cible de bénéficiaires d'une aide;

« Schendt artikel 57, § 2, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, zoals gewijzigd bij artikel 65 van de wet van 15 juli 1996, de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, gelezen in samenhang met de artikelen 23 en 191 van de Grondwet, artikel 11.1 van het Internationaal Verdrag van New York van 19 december 1966 inzake economische, sociale en culturele rechten en artikel 13 van het Verdrag van Rome van 4 november 1950 tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, doordat artikel 57, § 2, een verschil in behandeling instelt wat het recht op maatschappelijke dienstverlening betreft ten aanzien van, enerzijds, de Belgen en de vreemdelingen die legaal in het Rijk verblijven en, anderzijds, de vreemdelingen die gevraagd hebben om als vluchteling erkend te worden, wier aanvraag is verworpen en die een bevel om het grondgebied te verlaten hebben ontvangen, zolang de beroepen die zij voor de Raad van State hebben ingesteld tegen de beslissing genomen door de Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen, met toepassing van artikel 63/3 van de wet, of tegen de beslissing van de Vaste Beroepscommissie voor vluchtelingen niet zijn beslecht, en de vreemdelingen die geen document kunnen overleggen dat hen machtigt om in België te verblijven of die illegaal in België verblijven, zolang hun aanvraag om ertoe gemachtigd te worden in België te verblijven, ingediend met toepassing van artikel 9, derde lid, van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, niet is beslecht ?
« L'article 57, § 2, de la loi du 8 juillet 1976 organique des centres publics d'aide sociale, tel que modifié par l'article 65 de la loi du 15 juillet 1996, viole-t-il les principes d'égalité et de non-discrimination contenus aux articles 10 et 11 de la Constitution, lus conjointement avec les articles 23 et 191 de la Constitution, l'article 11.1 du Pacte international de New York du 19 décembre 1966 relatif aux droits économiques, sociaux et culturels et l'article 13 de la Convention de Rome du 4 novembre 1950 de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, en ce que l'article 57, § 2, instaure une différence de traitement au niveau du droit à l'aide sociale à l'égard, d'une part, des Belges et des étrangers qui séjournent légalement dans le Royaume et, d'autre part, des étrangers qui ont demandé à être reconnus comme réfugiés, dont la demande a été rejetée et qui ont reçu un ordre de quitter le territoire, tant que n'ont pas été tranchés les recours qu'ils ont introduits devant le Conseil d'Etat contre la décision qu'a prise le Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, en application de l'article 63/3 de la loi, ou contre la décision de la Commission permanente de recours des réfugiés, et des étrangers ne pouvant se prévaloir d'aucun document les autorisant à séjourner en Belgique ou séjournant illégalement en Belgique, aussi longtemps que n'a pas été tranchée leur demande d'être autorisés à séjourner en Belgique, introduite en application de l'article 9, alinéa 3, de la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers ?