Vertaling van "vordering zouden instellen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

een vordering wegens inbreuk aanhangig maken | een vordering wegens inbreuk instellen
agir en contrefaçon | engager une procédure en contrefaçon | engager une procédure relative à la contrefaçon

een vordering instellen
intenter une action

een vordering tot verval of intrekking van een octrooi instellen
introduire une action en déchéance ou en révocation d'un brevet

vordering instellen
avoir recours

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Sommige personen zouden op basis van artikel 11 een vordering kunnen instellen voor een Belgische rechter.
Certaines personnes pourraient, en se basant sur l'article 11, entamer une action devant un juge belge.

De heer Vankrunkelsven licht toe dat het voorgestelde artikel 26 ten onrechte de indruk wekt dat kinderen die via medisch begeleide voortplanting worden geboren geen rechtsvordering zou mogen indienen tegen zijn wensouders en, andersom, dat deze laatsten geen vordering inzake afstamming zouden kunnen instellen ten aanzien van een kind dat is geboren door middel van medisch begeleide voortplanting.
M. Vankrunkelsven explique que l'article 26 proposé laisse croire, à tort, que les enfants qui naissent de la procréation médicalement assistée ne sont pas autorisés à intenter une action en justice contre les auteurs du projet parental et, inversement, que ceux-ci ne peuvent pas intenter d'action relative à la filiation à l'égard d'un enfant qui est issu de la procréation médicalement assistée.

De tweede prejudiciële vraag heeft betrekking op de gelijkheid van behandeling die, volgens de door de verwijzende rechter in aanmerking genomen interpretatie van de in het geding zijnde bepalingen, zou bestaan tussen de rechtspersonen die een vordering instellen die in overeenstemming is met een van hun statutaire doelen om een einde te maken aan onmenselijke en vernederende behandelingen in de zin van artikel 3 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, en de rechtspersonen die in rechte optreden om de belangen van hun leden te verdedigen of een vordering instellen met betrekking tot een niet-statutair doel, of nog, met betrekking tot een algemeen belang van minder fundamentele aard of zonder hetzelfde niveau van internationale bescherming : de enen en de anderen zouden geen vordering in rechte kunnen instellen omdat zij niet doen blijken van een belang overeenkomstig de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek in die interpretatie dat hun belang om in rechte op te treden alleen datgene omvat wat betrekking heeft op het bestaan van de rechtspersoon, de vermogensgoederen en de morele rechten ervan.
La seconde question préjudicielle porte sur l'identité de traitement qui, selon l'interprétation des dispositions en cause retenue par le juge a quo, existerait entre les personnes morales exerçant une action correspondant à un de leurs buts statutaires en vue de faire cesser des traitements inhumains et dégradants au sens de l'article 3 de la Convention européenne des droits de l'homme et les personnes morales agissant pour défendre les intérêts de leurs membres ou exerçant une action concernant un but non statutaire ou encore un intérêt général d'ordre moins fondamental ou non revêtu du même niveau de protection internationale : les unes et les autres ne pourraient introduire une action en justice faute de justifier d'un intérêt conformément aux articles 17 et 18 du Code judiciaire dans l'interprétation selon laquelle leur intérêt à agir ne comprend que ce qui concerne l'existence de la personne morale, ses biens patrimoniaux et ses droits moraux.

De eerste prejudiciële vraag heeft betrekking op het verschil in behandeling dat, volgens de door de verwijzende rechter in aanmerking genomen interpretatie van de in het geding zijnde bepalingen, zou bestaan onder rechtspersonen naargelang zij bij de gewone rechtscolleges een rechtsvordering instellen die in overeenstemming is met een van hun statutaire doelen en ertoe strekt een einde te maken aan onmenselijke en vernederende behandelingen in de zin van artikel 3 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, dan wel zij bij het Hof met hetzelfde doel of enkel met een statutair doel een beroep tot vernietiging instellen : de eersten zouden hun vordering onontvankelijk verklaard zien krachtens de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek in die interpretatie dat hun belang om in rechte op te treden alleen datgene omvat wat betrekking heeft op het bestaan van de rechtspersoon, de vermogensgoederen en de morele rechten ervan, terwijl de tweeden hun vordering ontvankelijk verklaard zullen kunnen zien overeenkomstig artikel 2, 2°, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof.
La première question préjudicielle porte sur la différence de traitement qui, selon l'interprétation des dispositions en cause retenue par le juge a quo, existerait entre personnes morales suivant qu'elles introduisent devant les juridictions judiciaires une action en justice conformément à un de leurs buts statutaires et visant à faire cesser des traitements inhumains et dégradants au sens de l'article 3 de la Convention européenne des droits de l'homme ou qu'elles introduisent un recours en annulation devant la Cour dans le même but ou dans un simple but statutaire : les premières verraient leur action déclarée irrecevable en vertu des articles 17 et 18 du Code judiciaire dans l'interprétation selon laquelle leur intérêt à agir ne comprend que ce qui concerne l'existence de la personne morale, ses biens patrimoniaux et ses droits moraux alors que les secondes pourront voir leur action déclarée recevable conformément à l'article 2, 2°, de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle.

In de tweede prejudiciële vraag wordt het Hof verzocht zich uit te spreken over de ontstentenis van definitie van het begrip « lasten » en de uitdrukking « rekening houden met » in artikel 203, § 1, van het Burgerlijk Wetboek wat, omwille van de aan de rechter gelaten beoordelingsbevoegdheid, tot gevolg zou hebben dat een discriminatie mogelijk wordt tussen vaders en moeders die over dezelfde nettomiddelen beschikken en een vordering zouden instellen op grond van artikel 203bis van het Burgerlijk Wetboek.
La deuxième question préjudicielle invite la Cour à se prononcer sur l'absence de définition du concept de « charges » et de l'expression « tenir compte » dans l'article 203, § 1, du Code civil, ce qui, en raison du pouvoir d'appréciation laissé au juge, aurait pour conséquence de rendre possible une discrimination entre pères et mères qui disposent de mêmes ressources nettes et intenteraient une action sur la base de l'article 203bis du Code civil.

Indien de beroepstermijnen zouden zijn verstreken vooraleer het Hof zijn arrest op het beroep tot vernietiging heeft gewezen, zou de verzoeker nog op grond van artikel 16 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 een vordering kunnen instellen tot intrekking van de definitieve beslissing die op de aldus door het Hof vernietigde bepaling zou zijn gegrond.
Dans l'hypothèse où les délais de recours seraient prescrits avant que la Cour ne rende son arrêt sur le recours en annulation, le requérant pourrait encore, sur la base de l'article 16 de la loi spéciale du 6 janvier 1989, introduire une demande en rétractation de la décision définitive qui se fonderait sur la disposition ainsi annulée par la Cour.

De verzoekende partijen doen in de beide zaken gelden dat de minderjarigen die de volle leeftijd van 16 jaar hebben bereikt op het tijdstip van de feiten en aan wie, op grond van de aangevochten bepalingen, administratieve sancties worden opgelegd, op discriminerende wijze worden behandeld, in zoverre zij niet dezelfde procedurele waarborgen genieten als de minderjarigen die door het openbaar ministerie worden vervolgd wegens als misdrijf omschreven feiten : laatstgenoemden vallen in de regel onder de bevoegdheid van de jeugdrechter, die enkel op vordering van de procureur des Konings optreedt, onafhankelijk en onpartijdig is en beschermende maatregelen neemt die afhankelijk zijn van de persoonlijkheid van de minderjarigen en het milieu waarin ze leven; zij genieten aldus een gedifferentieerde en individuele benadering, worden strafrechtelijk niet aansprakelijk geacht en kunnen steeds hoger beroep instellen tegen de beslissingen die ten aanzien van hen zijn genomen; de eerstgenoemden daarentegen zouden afhankelijk zijn van de beslissing van de ambtenaar die wordt aangewezen bij de wet, zouden strafrechtelijk aansprakelijk worden geacht en als volwassenen worden behandeld aan wie, zonder onderzoek, boeten met een strafrechtelijk karakter zouden worden opgelegd; de jeugdrechter zou enkel kunnen optreden indien de minderjarige daartoe het initiatief neemt, zou niet kunnen overgaan tot de onderzoeksmaatregelen bedoeld in artikel 50 van de wet van 8 april 1965 en zou beslissingen wijzen waartegen geen hoger beroep zou kunnen worden ingesteld.
Les parties requérantes font valoir, dans les deux affaires, que les mineurs ayant atteint l'âge de 16 ans accomplis au moment des faits, auxquels sont infligées des sanctions administratives sur la base des dispositions attaquées, sont traités de manière discriminatoire en ce qu'ils ne bénéficient pas des mêmes garanties procédurales que les mineurs poursuivis par le ministère public pour des faits qualifiés infractions : les seconds relèvent en règle du juge de la jeunesse, lequel intervient sur saisine exclusive du procureur du Roi, est indépendant et impartial et prend des mesures de protection qui sont fonction de la personnalité des mineurs et du milieu dans lequel ils vivent; ils bénéficient ainsi d'une approche différenciée et individuelle, sont présumés pénalement irresponsables et peuvent toujours faire appel des décisions prises à leur égard; les premiers, en revanche, seraient tributaires de la décision du fonctionnaire désigné par la loi, seraient présumés pénalement responsables et traités comme des adultes auxquels seraient infligées, sans investigation, des amendes à caractère pénal; le juge de la jeunesse ne pourrait intervenir que si le mineur en prend l'initiative, ne pourrait procéder aux mesures d'investigation prévues à l'article 50 de la loi du 8 avril 1965 et rendrait des décisions qui ne seraient pas susceptibles d'appel.

Om zekerheid te verkrijgen over het feit of er enig bedrag zou moeten terugvloeien naar de personen die de billijke vergoeding betaald hebben tijdens de betrokken periode, zouden de debiteuren een vordering moeten instellen voor de burgerlijke rechter.
Afin d'assurer la sécurité sur la question de savoir si un montant devrait être reversé aux personnes qui ont payé l'indemnité équitable durant la période en question, les débiteurs devraient intenter une action devant le juge civil.