Vertaling van "voorziet er daarom in schuldvorderingen ten " (Nederlands → Frans) :

Dit voorstel voorziet er daarom in schuldvorderingen ten belope van de hoofdsom van de voorschotten, welke de schuldeiser aan zijn medecontractant voor nog niet geleverde goederen of diensten of nog niet geleverd werk heeft betaald, te bevoorrechten op de roerende en onroerende goederen en te laten voorgaan op alle andere voorrechten van het Burgerlijk Wetboek en andere wetten.
En conséquence, la présente proposition prévoit de privilégier des créances à concurrence du principal des acomptes que le créancier a payés à son cocontractant pour des biens, des services ou un travail qui n'ont pas encore été fournis, sur les meubles et les immeubles et de faire en sorte qu'elles priment tous les autres privilèges prévus dans le Code civil et d'autres lois.

Het feit dat artikel 49/1, vierde lid, van de WCO, vanaf de inwerkingtreding van de wet van 27 mei 2013, voorziet in een bijzondere bescherming ten aanzien van sommige schuldvorderingen in de opschorting, in de context van een algemene aanpassing van de WCO, maakt het niet mogelijk te besluiten dat de in het geding zijnde bepalingen, in de versie ervan die van toepassing is voor de verwijzende rechter, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden.
Le fait que l'article 49/1, alinéa 4, de la LCE prévoie, à dater de l'entrée en vigueur de la loi du 27 mai 2013, une protection particulière à l'égard de certaines créances sursitaires, dans le contexte d'une adaptation globale de la LCE, ne permet pas de conclure que les dispositions en cause, dans leur version applicable devant le juge a quo, méconnaissent les articles 10 et 11 de la Constitution.

In B.15.5 van zijn arrest nr. 8/2012 van 18 januari 2012 heeft het Hof gepreciseerd dat de mogelijkheid om te voorzien in een « gedifferentieerde regeling voor bepaalde categorieën van schuldvorderingen » ten aanzien van het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie niet in die zin kan worden begrepen dat zij toelaat dat het plan voorziet in verschillen in behandeling die niet redelijk zouden zijn verantwoord.
La Cour a précisé, en B.15.5 de son arrêt n° 8/2012 du 18 janvier 2012, que la possibilité de prévoir un « règlement différencié de certaines catégories de créances » ne peut être interprétée, au regard du principe d'égalité et de non-discrimination, en ce sens qu'elle permette que le plan prévoie des différences de traitement qui ne seraient pas raisonnablement justifiées.

Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van artikel 100, eerste lid, 1°, van de gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit, dat krachtens artikel 131, tweede lid, van de voormelde wet van 22 mei 2003 van toepassing blijft op het voor de verwijzende rechter gebrachte geschil, met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, doordat die bepaling voorziet in een vijfjarige verjaringstermijn voor schuldvorderingen ten laste van de Staat, op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheid van de overheid wegens een onrechtmatige daad van een orgaan of aangestelde van de overheid, te rekenen vanaf de eerste januari van het begrotingsjaar in de loop waarvan zij zijn ontstaan, terwijl de schuldvorderingen van de Staat tot vergoeding van schade op grond van buitencontractuele aansprakelijkheid, ten tijde van de onrechtmatige daad, verjaarden door verloop van dertig jaar, net als de gemeenrechtelijke schuldvorderingen tot schadeloosstelling, « (met dien verstande dat, na de inwerkingtreding van de verjaringswet van 10 juni 1998, in gevallen waar de Staat kennis had van de schade en de identiteit van de aansprakelijke, de Staat nog over een termijn van vijf jaar beschikte vanaf de inwerkingtreding van deze wet om haar vordering in te stellen) ».
La Cour est interrogée sur la compatibilité de l'article 100, alinéa 1, 1°, des lois coordonnées sur la comptabilité de l'Etat, qui, en vertu de l'article 131, alinéa 2, de la loi précitée du 22 mai 2003, reste applicable au litige porté devant le juge a quo, avec les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, en ce que cette disposition prévoit un délai de prescription quinquennal pour les créances à charge de l'Etat, fondées sur la responsabilité extracontractuelle des pouvoirs publics en raison d'une faute d'un organe ou d'un préposé de ceux-ci, à compter du premier janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle elles sont nées, alors que les créances de l'Etat portant sur la réparation d'un préjudice, fondées sur une responsabilité extracontractuelle, se prescrivaient, au moment de la faute, par trente ans, à l'instar des créances de droit commun en indemnisation, « (étant entendu qu'après l'entrée en vigueur de la loi du 10 juin 1998 en matière de prescription, l'Etat disposait encore, dans les cas où il avait connaissance du dommage et de l'identité du responsable, d'un délai de cinq ans à partir de l'entrée en vigueur de la loi précitée pour intenter son action) ».

Dit amendement voorziet daarom dat de Koning, wanneer hij zou toelaten dat in voornoemde databanken persoonsgegevens worden opgenomen, vooraf het advies dient in te winnen van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer (cf. artikel 29 van de wet van 8 december 1992 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens).
C'est pourquoi le présent amendement prévoit qu'avant d'autoriser le stockage de données à caractère personnel dans les banques de données susvisées, le Roi doit recueillir l'avis de la Commission de la protection de la vie privée (cf. article 29 de la loi du 8 décembre 1992 relative à la protection de la vie privée à l'égard des traitements de données à caractère personnel).

Hoofdstuk III van het wetsvoorstel voorziet daarom in de oprichting van een commissie voor de schadeloosstelling van de door de naoorlogse repressie getroffen personen of hun nabestaanden voor de financiële schade geleden ten gevolge van veroordelingen en sancties wegens vermeende daden van incivisme gesteld tijdens Tweede Wereldoorlog.
Le chapitre III de la présente proposition de loi prévoit dès lors la création d'une commission d'indemnisation des victimes de la répression d'après-guerre ou de leurs proches pour le préjudice financier subi à la suite des condamnations et sanctions infligées du chef d'actes d'incivisme prétendument commis durant la Seconde guerre mondiale.

Daarom voorziet het koninklijk besluit van 17 januari 2006 tot invoering van een stelsel van uitkeringen voor moederschap ten gunste van vrouwelijke zelfstandigen en tot wijziging van het koninklijk besluit van 12 december 2001 betreffende de dienstencheques in artikel 3, § 5, dat de moederschapshulp ten vroegste kan ingaan de eerste dag van de zesde week volgend op de geboorte.
C'est pourquoi l'arrêté royal du 17 janvier 2006 instaurant un régime de prestations d'aide à la maternité en faveur des travailleuses indépendantes et modifiant l'arrêté royal du 12 décembre 2001 concernant les titres-services dans son article 3, § 5, prévoit que l'aide à la maternité peut commencer au plus tôt le premier jour de la sixième semaine suivant la naissance.

1. « Schendt artikel 1 van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de provinciën de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet doordat die bepaling voorziet in een bijzondere verjaringstermijn ten aanzien van de particulieren die met toepassing van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek houder zijn van een schuldvordering tot schadevergoeding ten gevolge van een fout van de Staat of van de Gemeenschap die hem is opgevolgd, ten opzichte van de particulieren die houder zijn van een soortgelijke schuldvordering ten gevolge van een fout van een andere particulier ?
1. « L'article 1 de la loi du 6 février 1970 relative à la prescription des créances à charge ou au profit de l'Etat et des provinces viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée en ce que cette disposition prévoit un délai de prescription spécial pour les particuliers titulaires par application de l'article 1382 du Code civil d'une créance de dommages-intérêts suite à une faute de l'Etat ou de la Communauté lui succédant par rapport aux particuliers titulaires d'une créance similaire suite à une faute d'un autre particulier ?