Die logica van het alternatief is dus op het eerste gezicht het gevolg van een paradox : de rechter moet allereerst vaststellen dat het voor de openbare veiligheid volstrekt noodzakelijk is een bevel tot aanhouding te verlenen en hij moet zijn beslissing met redenen omkleden, waarna hij dat bevel dient te vervangen door een voorwaardelijke invrijheidstelling.
Cette logique de l'alternative résulte donc, à première vue, d'un paradoxe: le juge doit d'abord constater et motiver l'absolue nécessité pour la sécurité publique de décerner un mandat d'arrêt pour ensuite remplacer ce mandat par une liberté sous conditions.
