Traduction de «voormelde arresten blijkt » (Néerlandais → Français) :

Uit de lezing van de voormelde arresten blijkt dat de verwijzing naar die bepaling van het Verdrag van Aarhus ten overvloede is aangevoerd en dat de schending van de bevoegdheidverdelende regels vastgesteld bij het arrest nr. 74/2014 voortvloeit uit het niet in acht nemen van de minimumwaarborgen vervat in de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van de bestuurshandelingen, terwijl de bij het arrest nr. 103/2015 vastgestelde discriminatie voortvloeit uit de omstandigheid dat afbreuk is gedaan aan het bij de wet van 29 juli 1991 gewaarborgde recht van de adressaat van de handeling, maar eveneens van elke belanghebbende derde, om onmiddellijk kennis te nemen van de motieven die de beslissing verantwoorden door de vermelding ervan in de handeling zelf.
Il apparaît de la lecture des arrêts précités que la référence à cette disposition de la Convention d'Aarhus a été surabondamment invoquée et que la violation des règles répartitrices de compétence constatée dans l'arrêt n° 74/2014 découle du non-respect des garanties minimales contenues dans la loi du 29 juillet 1991 relative à la motivation formelle des actes administratifs, cependant que la discrimination constatée dans l'arrêt n° 103/2015 découle de la circonstance qu'il a été porté atteinte au droit, garanti par la loi du 29 juillet 1991, dont dispose le destinataire de l'acte, mais également tout tiers intéressé, de prendre immédiatement connaissance des motifs justifiant la décision par la mention de ceux-ci dans l'acte lui-même.

Uit de motieven van de verwijzingsbeslissing en uit de bewoordingen van de twee prejudiciële vragen blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek met de artikelen 10, 11 en 24, § 4, van de Grondwet, in zoverre de in het geding zijnde wetsbepaling, in die zin geïnterpreteerd dat zij aan de Franse Gemeenschap niet het recht verleent om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een door de Franse Gemeenschap gesubsidieerde onderwijsinstelling werkt, de terugbetaling te verkrijgen van de weddetoelagen die die overheid aan die leerkracht heeft betaald tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit diens arbeidsongeschiktheid die door het ongeval is veroorzaakt, een verschil in behandeling zou invoeren tussen, enerzijds, de Franse Gemeenschap, in haar hoedanigheid van subsidiërende overheid van een dergelijke instelling, en, anderzijds, de Franse Gemeenschap die, in haar hoedanigheid van inrichtende macht van een onderwijsinstelling, met toepassing van die wetsbepaling en zoals in de twee voormelde arresten van het Hof van Cassatie wordt vermeld, het recht heeft om van de persoon die aansprakelijk is voor een ongeval op de weg naar en van het werk van een leerkracht die in een dergelijke instelling werkt, de integrale terugbetaling te verkrijgen van de wedden die aan die leerkracht zijn gestort tijdens zijn afwezigheden die voortvloeien uit zijn arbeidsongeschiktheid.
Il ressort des motifs de la décision de renvoi et du libellé des deux questions préjudicielles que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité de l'article 1382 du Code civil avec les articles 10, 11 et 24, § 4, de la Constitution, en ce que, interprétée comme ne conférant pas à la Communauté française le droit d'obtenir, de la personne qui est responsable d'un accident sur le chemin du travail causé à un enseignant travaillant au sein d'un établissement d'enseignement subventionné par la Communauté française, le remboursement des subventions-traitements que cette autorité a payées à cet enseignant durant ses absences résultant d'une incapacité de travail de celui-ci causée par l'accident, la disposition législative en cause introduirait une différence de traitement entre, d'une part, la Communauté française en sa qualité de pouvoir subsidiant d'un tel établissement et, d'autre part, la Communauté française qui, en sa qualité de pouvoir organisateur d'un établissement d'enseignement, a, en application de cette disposition législative, et comme l'indiquent les deux arrêts précités de la Cour de cassation, le droit d'obtenir de la personne responsable d'un accident sur le chemin du travail causé à un enseignant travaillant au sein d'un tel établissement, le remboursement intégral des traitements versés à cet enseignant durant ses absences résultant de son incapacité de travail.

Zoals uit die bepaling uitdrukkelijk blijkt, geldt het in de voormelde arresten geviseerde artikel 4, § 1, van de wet van 15 juni 1935 niet in de gevallen van artikel 3 van diezelfde wet en is het enkel van toepassing wanneer de territoriale bevoegdheid van een rechtbank met zetel in het arrondissement Brussel wordt bepaald door een gemeente van de Brusselse agglomeratie, waarvan het grondgebied overeenstemt met het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad.
Ainsi qu'il ressort expressément de cette disposition, l'article 4, § 1 , visé dans les arrêts précités, de la loi du 15 juin 1935 ne s'applique pas dans les cas visés à l'article 3 de cette même loi et n'est applicable que lorsque la compétence territoriale d'un tribunal ayant son siège dans l'arrondissement de Bruxelles est déterminée par une commune de l'agglomération bruxelloise, dont le territoire coïncide avec la région bilingue de Bruxelles-Capitale.

Omdat het openbaar ministerie niet langer mag deelnemen aan de beraadslaging van het Hof, blijkt het noodzakelijk dat het de mogelijkheid krijgt om te vorderen dat de zaak in voltallige zitting wordt behandeld, wanneer de raadsheer-verslaggever of de kamervoorzitter nalaat zulks te doen, om die opdracht te vervullen die overigens door de voormelde arresten van het Europees Hof voor de rechten van de mens wordt erkend».
Il assurait de la sorte pleinement sa mission de préservation de l'unité de jurisprudence de la Cour. En raison de l'exclusion du ministère public du délibéré de la Cour, il apparaît nécessaire de permettre à celui-ci, en cas d'inaction du conseiller chargé du rapport ou du président de la chambre, de requérir la tenue d'une audience plénière afin d'assurer cette mission, par ailleurs reconnue par les arrêts précités de la Cour européenne des droits de l'homme».

Uit de motivering van de voormelde arresten van het Hof van Justitie vloeit voort dat de wetgever, door alle operatoren op dezelfde wijze te behandelen, zoals door de Ministerraad in zijn memories wordt gesteld en in de aanvullende memorie na de arresten van het Hof van Justitie wordt bevestigd en zoals eveneens nog uit de parlementaire voorbereiding blijkt (Parl. St., Kamer, 2006-2007, DOC 51-2873/011, p. 3) en door vast te stellen dat de levering van de universele dienst daadwerkelijk voor allen een vergoedbare onredelijke last vormt, zonder de nettokosten te hebben berekend die deze last meebrengt voor elke onderneming, artikel 13 van de Universeledienstrichtlijn heeft geschonden.
Il découle de la motivation des arrêts précités de la Cour de justice que le législateur, en traitant tous les opérateurs de la même manière, comme l'affirme le Conseil des ministres dans ses mémoires et dans le mémoire complémentaire déposé postérieurement aux arrêts de la Cour de justice, et ainsi qu'il ressort également des travaux préparatoires (Doc. parl., Chambre, 2006-2007, DOC 51-2873/011, p. 3), et en constatant que la fourniture du service universel constitue réellement pour tous les opérateurs une charge injustifiée indemnisable, sans avoir calculé les coûts nets que cette charge entraîne pour chaque entreprise, a violé l'article 13 de la directive sur le service universel.

Uit de motivering van de voormelde arresten van het Hof van Justitie vloeit voort dat de wetgever, door alle operatoren op dezelfde wijze te behandelen, zoals door de Ministerraad in zijn memories wordt gesteld en in de aanvullende memorie na de arresten van het Hof van Justitie wordt bevestigd en zoals eveneens nog uit de parlementaire voorbereiding blijkt (Parl. St., Kamer, 2006-2007, DOC 51-2873/011, p. 3) en door vast te stellen dat de levering van de universele dienst daadwerkelijk voor allen een vergoedbare onredelijke last vormt, zonder de nettokosten te hebben berekend die deze last meebrengt voor elke onderneming, artikel 13 van de Universeledienstrichtlijn heeft geschonden.
Il découle de la motivation précitée des arrêts de la Cour de justice que le législateur, en traitant tous les opérateurs de la même manière, comme l'affirme le Conseil des ministres dans ses mémoires et dans le mémoire complémentaire déposé postérieurement aux arrêts de la Cour de justice, et ainsi qu'il ressort également des travaux préparatoires (Doc. parl., Chambre, 2006-2007, DOC 51-2873/011, p. 3), et en constatant que la fourniture du service universel constitue réellement pour tous les opérateurs une charge injustifiée indemnisable, sans avoir calculé les coûts nets que cette charge entraîne pour chaque entreprise, a violé l'article 13 de la directive sur le service universel.

Uit de voormelde arresten Linster en WWF blijkt dat, teneinde te kunnen worden uitgesloten van de toepassingssfeer van de voormelde richtlijn, de in artikel 1, lid 5, bedoelde wetgevende akte het mogelijk moet maken de doelstellingen van de richtlijn te bereiken wat betreft de terbeschikkingstelling van informatie.
Il résulte des arrêts Linster et WWF précités que, pour pouvoir être exclu du champ d'application de la directive précitée, l'acte législatif visé à son article 1, paragraphe 5, doit permettre d'atteindre les objectifs de la directive en ce qui concerne la mise à disposition d'informations.

2. Zoals blijkt uit het antwoord op punt 1 zijn de wettelijke bepalingen en de administratieve praktijk inzake kosten van onthaal niet strijdig met de principes zoals door het Europees Hof van Justitie uiteengezet in de zaken C68/92, C-69/92 en C-73/92 Het communautaire begrip «diensten op het gebied van reclame» zoals dat door het Hof in de voormelde arresten werd toegelicht kadert immers louter in de bepaling van de plaats van dergelijke diensten waar door middel van een conflictregel (artikel 9, lid 2, e), van de zesde BTW-richtlijn) de bevoegdheden van de lidstaten inzake BTW-heffing op dergelijke diensten nauwkeurig wordt afgelijnd.
2. Comme il ressort de la réponse au point 1, ni les dispositifs légaux, ni la pratique administrative en matière de frais de réception ne s'écartent des principes édictés par la Cour de Justice des Communautés européennes dans les affaires C-68/92, C-69/92 et C-73/92. En effet, la notion communautaire de «prestations de publicité» telle que clarifiée par la Cour dans les arrêts précités s'inscrit uniquement dans la détermination du lieu de pareils services où, par le moyen d'une règle de conflit (article 9, alinéa 2, e), de la sixième directive TVA), les compétences des États membres en matière de prélèvement TVA sur de pareils services sont délimitées avec précision.