Traduction de «voorlopige machtiging beschikken » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

machtiging tot voorlopig verblijf
autorisation de séjour provisoire

ontheemde met machtiging tot voorlopig verblijf
personne déplacée temporairement admise

machtiging tot voorlopig verblijf | mtvv [Abbr.] | mvv [Abbr.]
autorisation de séjour provisoire | autorisation provisoire de séjour | APS [Abbr.] | ASP [Abbr.]

machtiging tot voorlopig verblijf
autorisation temporaire de séjour

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Ook al zijn, zoals het Hof in het voormelde arrest heeft geoordeeld, de keuze van de wetgever om de beschermde persoon aan de voorafgaande machtiging van de vrederechter te onderwerpen wanneer hij bij testament over zijn goederen wenst te beschikken, en de regel volgens welke de vrederechter de machtiging om te testeren kan weigeren aan een persoon die niet over de vereiste wil beschikt, redelijk verantwoord, toch heeft de in het geding zijnde bepaling, door zonder meer te verwijzen naar de procedure waarin is voorzien voor de vordering tot aanwijzing van een voorlopige bewindvoerder, tot gevolg van de overlegging van een geneeskundige verklaring op het ogenblik van de indiening van de aanvraag tot machtiging om te testeren, een voorwaarde te maken voor de ontvankelijkheid van die aanvraag.
Même si, comme la Cour l'a jugé dans l'arrêt précité, le choix du législateur de soumettre la personne protégée à l'autorisation préalable du juge de paix lorsqu'elle désire disposer de ses biens par testament et la règle selon laquelle le juge de paix peut refuser l'autorisation de tester à une personne qui ne dispose pas de la volonté requise sont raisonnablement justifiés, la disposition en cause, en renvoyant purement et simplement à la procédure prévue pour la demande de désignation d'un administrateur provisoire, a pour conséquence de faire de la production d'un certificat médical au moment de l'introduction de la demande d'autorisation de tester, une condition de recevabilité de cette demande.

Voor het overige dient, ten aanzien van de vereiste van een voorafgaande machtiging van de vrederechter voor de beschikkingen bij testament van de onder het stelsel van het voorlopig bewind geplaatste personen, geen onderscheid te worden gemaakt naargelang de beschermde persoon gedeeltelijk of geheel niet in staat zou zijn zijn goederen te beheren, daar de voorafgaande machtiging van de rechter precies tot doel heeft na te gaan en vast te stellen of de beschermde persoon in staat is bij testament over zijn goederen te beschikken.
Pour le surplus, il n'y a pas lieu de distinguer, en ce qui concerne l'exigence d'une autorisation préalable du juge de paix pour les dispositions testamentaires des personnes placées sous le régime de l'administration provisoire, selon que la personne protégée serait partiellement ou totalement incapable de gérer ses biens, dès lors que l'autorisation préalable du juge a précisément pour objet de vérifier et d'établir si la personne protégée est apte à disposer de ses biens par testament.

Toen de minister van Volksgezondheid en van het Gezin, in antwoord op parlementaire vragen, in 1972 had verduidelijkt dat enkel erkende rustoorden onder de toepassing vielen van de voormelde artikelen 2 en 6 van de wet van 2 april 1965, zoals gewijzigd in 1971, werd een wetsvoorstel ingediend omdat die interpretatie volgens de auteur ervan « regelrecht in strijd was met de bedoeling van de wetgever », « bijkomende lasten met zich [zou] [mee]brengen voor de commissies van openbare onderstand op wier grondgebied een niet-erkend rustoord voor bejaarden gevestigd is » en omdat het « veel billijker [zou] geweest zijn te bepalen dat de inrichtingen die over een voorlopige machtiging beschikken eveneens onder de toepassing vallen van de artikelen 2 en 6 [.] » (Parl. St., Kamer, 1972-1973, nr. 522/1, p. 2).
Lorsque, en réponse à des questions parlementaires, le ministre de la Santé publique et de la Famille eut précisé en 1972 que seules les maisons de repos agréées relevaient de l'application des articles 2 et 6 précités de la loi du 2 avril 1965, modifiés en 1971, une proposition de loi fut introduite parce que, selon son auteur, cette interprétation était « diamétralement opposée à l'intention du législateur », qu'elle « entraînera [it] des charges supplémentaires pour les commissions d'assistance publique sur le territoire desquelles se trouve une maison de repos non agréée pour personnes âgées » et parce qu'« il aurait été bien plus équitable de prévoir que les établissements disposant d'une autorisation provisoire tombent également sous l'application des articles 2 et 6 [.] » (Doc. parl., Chambre, 1972-1973, n° 522/1, p. 2).