Traduction de «verzoek niet kon inwilligen » (Néerlandais → Français) :

Indien de ontvangende partij een dergelijk verzoek niet kan inwilligen, stelt zij de andere partij daarvan in kennis, die vervolgens bepaalt of de informatie toch wordt verstrekt.
Si la Partie destinataire ne peut faire droit à cette demande, elle doit en informer l'autre Partie, qui devra alors déterminer si les informations en question devraient néanmoins être fournies.

Indien de bevoegde autoriteit van de aangezochte lidstaat het tijdens de uitvoering van een rechtshulpverzoek passend acht onderzoek te verrichten waarin oorspronkelijk niet was voorzien of dat bij de indiening van het verzoek niet kon worden gespecificeerd, stelt zij de verzoekende autoriteit daarvan onverwijld in kennis, opdat deze verdere maatregelen kan nemen.
Si, en cours d'exécution d'une demande d'entraide judiciaire, l'autorité compétente de l'État membre requis juge opportun d'entreprendre des enquêtes non prévues initialement ou qui n'avaient pas pu être spécifiées au moment de la demande, elle en informe sans délai l'autorité requérante pour lui permettre de prendre de nouvelles mesures.

Er zij evenwel aan herinnerd, zoals uiteengezet in nr. 40, dat in deze zaak Nylund, gezien de omstandigheden, de ontstentenis van een affectieve band tussen het kind en de persoon die beweerde de vader te zijn het Hof ertoe gebracht heeft om te beslissen dat de verzoeker niet kon beweren dat zijn « gezinsleven » aangetast was, en dat het Hof de klacht bijgevolg onontvankelijk heeft verklaard.
On rappelle toutefois, comme exposé au nº 40 que, dans cette affaire Nylund, compte tenu des circonstances, l'absence de lien affectif entre l'enfant et le père se prétendant tel a conduit la Cour à décider que le requérant ne pouvait se prétendre atteint dans sa « vie familiale », et que la Cour a déclaré en conséquence la requête irrecevable.

In uitvoering hiervan stelde artikel 2 van het koninklijk besluit van 18 december 1986 dat de Commissie de hulp kon verminderen of weigeren wanneer, rekening houdend met de bezittingen en inkomsten, de toekenning ervan in geringe mate of niet nodig zou zijn. c) Noodhulp kan slechts toegekend worden wanneer elke vertraging bij de toekenning van de hulp de verzoeker een ernstig nadeel kan berokkenen, gelet op diens financiële situatie (artikel 36, eerste lid).
En exécution de ces dispositions, l'article 2 de l'arrêté royal du 18 décembre 1986 précisait que la Commission pouvait diminuer ou refuser l'aide si, compte tenu des avoirs et revenus, l'octroi d'une telle aide serait peu ou ne serait pas nécessaire. c) L'aide d'urgence ne peut être octroyée que si tout retard dans l'octroi de l'aide peut causer au requérant un préjudice important, vu sa situation financière (article 36, alinéa 1er).

Naar aanleiding hiervan wil ik de aandacht van het geachte lid vestigen op de conclusies van de bewuste recente arresten van de Raad van State (RvS nr. 219.389, 16 mei 2012, HALIN; RvS. nr. 219.042, 25 april 2012, GANSEMAN; RvS, nr. 218.834, 5 april 2012, GILLET; RvS, nr. 218.820, 4 april 2012, BOLETTE): "[...] de verzoeker kreeg van de tweede tegenpartij,[ ...], dat wil zeggen vóór de indiening van het onderhavige beroep, bijkomende informatie over zijn prestaties, waarmee hij inzicht kon krijgen in de manier waarop zijn competenties werden beoordeeld en over elementen kon beschikken waardoor hij de redenen voor zijn niet-slagen kent [...]".
À cet effet, je tiens à porter l'attention de l'honorable membre sur les conclusions desdits arrêts récents du Conseil d'État (C.E. n°219.389, 16 mai 2012, HALIN ; C.E. n°219.042, 25 avril 2012, GANSEMAN ; C.E., n° 218.834, 5 avril 2012, GILLET ; C.E., n°218.820, 4 avril 2012, BOLETTE): "[...] le requérant a obtenu de la seconde partie adverse, [...], soit avant l'introduction du présent recours, des informations complémentaires relatives à ses prestations, ce qui lui a permis de comprendre la manière dont ses compétences ont été appréciées et de disposer d'éléments lui permettant de connaître les raisons de son échec [...]".

Wanneer er bij de minister van Financiën geen verzoek werd ingediend overeenkomstig artikel 9 van het Regentbesluit van 18 maart 1831, houdt het recht van de fiscale rechter om een administratieve boete met repressief karakter te toetsen (een recht op grond waarvan hij kan oordelen of de straf niet buitensporig is in vergelijking met de inbreuk, rekening houdend met alle omstandigheden van de zaak, en kan nagaan of de administratie redelijkerwijs een zo zware boete kon opleggen), niet in dat hij een boete kan kwijtschelden of verminderen om loutere opportuniteitsredenen of tegen de wettelijke regels in (Cass (1ste kamer), F.11.0142.F, 18 april 2013, J.L.M.B., 2013/32, blz. 1661).
Lorsque le ministre des Finances n'a pas été saisi d'une demande en vertu de l'article 9 de l'arrêté du Régent du 18 mars 1831, le droit du juge fiscal de contrôler une amende administrative ayant un caractère répressif (droit qui lui permet d'apprécier, en prenant en considération l'ensemble des circonstances de la cause, si la peine n'est pas disproportionnée par rapport à l'infraction, de sorte qu'il peut examiner si l'administration pouvait raisonnablement infliger une amende de cette ampleur), n'implique pas que le juge puisse remettre ou réduire une amende pour de simples motifs d'opportunité ou à l'encontre des règles légales (Cass (1re ch.), F.11.0142.F, 18 avril 2013, J.L.M.B., 2013/32, p. 1661).

In punt 27 van dit arrest heeft het Gerecht weliswaar geoordeeld dat, daar de verzoekers geen enkele aanwijzing hadden gegeven die het voor alle handelingen van de instellingen geldende vermoeden van geldigheid kon aantasten, het niet de gevraagde maatregelen van instructie kon gelasten, doch het heeft zich hierbij niet uitgesproken over de opportuniteit om de door de verzoekers gevraagde maatregelen van instructie te treffen.
En effet, il est vrai que, au point 27 dudit arrêt, le Tribunal a estimé que, les requérantes n’ayant pas produit le moindre indice de nature à mettre en cause la présomption de validité qui s’attache aux actes des institutions, il ne lui appartenait pas d’ordonner les mesures d’instruction sollicitées.