Vertaling van "verwijzende rechtscollege stelt twee identieke prejudiciële " (Nederlands → Frans) :

Het verwijzende rechtscollege stelt twee identieke prejudiciële vragen over artikel 4, § 3, van de ordonnantie van 23 juli 1992, dat, in de redactie van toepassing op de bodemgeschillen, bepaalt :
La juridiction a quo pose deux questions préjudicielles identiques au sujet de l'article 4, § 3, de l'ordonnance du 23 juillet 1992 qui, dans la version applicable aux litiges soumis à cette juridiction, disposait :

Het verwijzende rechtscollege stelt een prejudiciële vraag over de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet van artikel 46, § 1, 7°, van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971.
La juridiction a quo pose une première question préjudicielle sur la compatibilité de l'article 46, § 1 , 7°, de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail (ci-après : la loi sur les accidents du travail) avec les articles 10 et 11 de la Constitution.

De omstandigheid dat de twee met elkaar vergeleken situaties bij twee onderscheiden bepalingen worden geregeld, laat het Hof niet toe te besluiten dat het verschil in behandeling zijn oorsprong zou vinden in de andere bepaling, die niet van toepassing is op de situatie van de verzoeker voor het verwijzende rechtscollege, en om die reden te weigeren om de prejudiciële vraag te beantwoorden.
La circonstance que les deux situations comparées sont réglées par deux dispositions distinctes n'autorise pas la Cour à conclure que la différence de traitement trouverait sa source dans l'autre disposition, qui n'est pas applicable à la situation du requérant devant la juridiction a quo, et à refuser de répondre à la question préjudicielle pour ce motif.

De verwijzende rechter stelt aan het Hof vier prejudiciële vragen : de eerste twee hebben betrekking op de mogelijke toestemming om te onteigenen door middel van het besluit van de Regering ter goedkeuring van het programma, waarin de in het geding zijnde bepaling zou voorzien, en de andere twee vragen hebben betrekking op de mogelijke vrijstelling om de dringende noodzakelijkheid met redenen te omkleden, waarin de in het geding zijnde bepaling zou voorzien.
Le juge a quo pose à la Cour quatre questions préjudicielles : les deux premières concernent l'éventuelle autorisation d'exproprier par le biais de l'arrêté du Gouvernement approuvant le programme, qui serait prévue dans la disposition en cause, et les deux autres questions concernent l'éventuelle dispense de motivation de l'urgence qu'organiserait la disposition en cause.

Hoewel de Belgische Staat, verwerende partij in het bodemgeschil, in hoofdorde aanvoert dat de prejudiciële vraag geen antwoord behoeft omdat die vraag, zoals geformuleerd door het verwijzende rechtscollege, betrekking heeft op andere situaties dan die van de partijen bij het geschil voor het rechtscollege dat de prejudiciële vraag aan het Hof stelt, doet zijn memorie ervan blijken dat hij zijn verweer eveneens heeft gevoerd in de veronderstelling dat de prejudiciële vraag moet worden begrepen in de in B.4.1 vermelde zin.
Bien que l'Etat belge, partie défenderesse dans le litige au fond, soutienne à titre principal que la question préjudicielle n'appelle pas de réponse parce que cette question, telle qu'elle est formulée par la juridiction a quo, concerne d'autres situations que celle des parties au litige devant la juridiction qui pose la question préjudicielle à la Cour, son mémoire laisse apparaître qu'il présente également sa défense dans l'hypothèse où la question préjudicielle doit être comprise dans le sens mentionné en B.4.1.

De verwijzende rechter stelt twee prejudiciële vragen over de bestaanbaarheid van de wet van 21 december 1998 betreffende de veiligheid bij voetbalwedstrijden (hierna : voetbalwet) met het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie, in zoverre de artikelen 23bis, 24, tweede lid, 26, § 2, en 31, § 2, van die wet het mogelijk maken dat als misdrijf omschreven feiten die door een minderjarige worden gepleegd, aanleiding kunnen geven tot een door een administratieve overheid opgelegde administratieve sanctie, terwijl, enerzijds, de wet van 8 april 1965 betreffende de jeugdbescherming bepaalt welke maatregelen alleen door de jeugdrechter mogen worden genomen ten aanzien van de minderjarige en, anderzijds, diezelfde wet alleen het openbaar ministerie bij de jeugdrechtbank toestaat een zaak bij de jeugdrechter aanhangig te maken om dergelijke maatregelen te nemen.
Le juge a quo pose deux questions préjudicielles concernant la compatibilité de la loi du 21 décembre 1998 relative à la sécurité lors des matches de football (ci-après : loi sur le football) avec le principe d'égalité et de non-discrimination, en tant que les articles 23bis, 24, alinéa 2, 26, § 2, et 31, § 2, de cette loi permettent que des faits qualifiés infraction, commis par un mineur, puissent donner lieu à une sanction administrative infligée par une autorité administrative, alors que, d'une part, la loi du 8 avril 1965 relative à la protection de la jeunesse prévoit quelles mesures peuvent être prises, par le seul juge de la jeunesse, à l'égard du mineur et que, d'autre part, cette même loi autorise le seul ministère public près le tribunal de la jeunesse à saisir le juge de la jeunesse en vue de prendre de telles mesures.

Nu uit de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat het verwijzende rechtscollege de bepaling waarover het een prejudiciële vraag stelt van toepassing acht op het aan dat rechtscollege voorgelegde geschil, dient het Hof de prejudiciële vraag te beantwoorden.
Dès lors qu'il appert de la motivation de la décision de renvoi que la juridiction a quo considère que la disposition au sujet de laquelle elle pose une question préjudicielle est applicable au litige qui lui est soumis, la Cour doit répondre à cette question préjudicielle.

De verwijzende rechter stelt twee prejudiciële vragen over de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van, eensdeels, artikel 1, §§ 1 tot 4, van de wet van 22 juni 1960 tot invoering van een wekelijkse rustdag in nering en ambacht en, anderdeels, de artikelen 1, 2 en 4, § 1, f), van de wet van 24 juli 1973 tot instelling van een verplichte avondsluiting in handel, ambacht en dienstverlening.
Le juge a quo pose deux questions préjudicielles concernant la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de l'article 1, §§ 1 à 4, de la loi du 22 juin 1960 instaurant le repos hebdomadaire dans l'artisanat et le commerce, d'une part, et des articles 1, 2 et 4, § 1, f), de la loi du 24 juillet 1973 instaurant la fermeture obligatoire du soir dans le commerce, l'artisanat et les services, d'autre part.