Vertaling van "verwijzende rechter heeft eveneens erop " (Nederlands → Frans) :

De verwijzende rechter heeft eveneens erop gewezen dat artikel 45 van het VWEU en artikel 7, lid 2, van de verordening (EEG) nr. 1612/68 van de Raad van 15 oktober 1968 betreffende het vrije verkeer van werknemers binnen de Gemeenschap mogelijk werden geschonden indien vaststond dat een Belgische werknemer in België of in het Groothertogdom Luxemburg wordt bestraft door het feit dat hij in die laatste Staat werkt.
Le juge a quo a également relevé qu'il pourrait y avoir violation de l'article 45 du TFUE et de l'article 7, paragraphe 2, du règlement (CEE) 1612/68 du Conseil du 15 octobre 1968 « relatif à la libre circulation des travailleurs à l'intérieur de la Communauté » s'il était établi qu'un travailleur belge est pénalisé en Belgique ou au grand-duché de Luxembourg par le fait qu'il travaille dans ce dernier Etat.

In punt 16 van de verwijzingsbeslissing wordt gesteld dat „het bewijs dat voor de verwijzende rechter beschikbaar is, erop [duidt] dat de documenten in het Grieks waren gesteld”.
Le point 16 de la décision de renvoi mentionne que « les éléments de preuve dont dispose la juridiction de renvoi laissent entendre que les documents étaient en grec ».

Het geding voor de verwijzende rechter heeft geen betrekking op de toegang van de fiscale administratie tot een particuliere woning.
L'affaire soumise au juge a quo ne porte pas sur l'accès de l'administration fiscale à un domicile privé.

Het geschil voor de verwijzende rechter heeft betrekking op bermbeplantingen die deel uitmaken van de openbare weg.
Le litige soumis au juge a quo porte sur des plantations de protection des talus qui font partie de la voie publique.

Het geschil voor de verwijzende rechter heeft betrekking op de belasting als diverse inkomsten van de occasionele inkomsten die voortvloeien uit de overdracht, in de vorm van een quasi-inbreng, van een handelszaak-apotheek aan een door de overdraagster opgerichte bvba, waarvan het maatschappelijk doel met name bestaat in het exploiteren en verhuren van apotheken.
Le litige devant le juge a quo concerne l'imposition au titre de revenus divers du revenu occasionnel résultant de la cession, sous la forme d'un quasi-apport, d'un fonds de commerce de pharmacie à une SPRL constituée par la cédante et dont l'objet social consiste, notamment, en l'exploitation et la location d'officines pharmaceutiques.

De verwijzende rechter heeft eveneens vastgesteld dat het ging om een arbeidsduurvermindering buiten het wettelijke kader van de herstelwet van 22 januari 1985 houdende sociale bepalingen.
Le juge a quo a également constaté qu'il s'agissait d'une réduction du temps de travail hors du cadre légal de la loi de redressement du 22 janvier 1985 contenant des dispositions sociales.

Het geschil voor de verwijzende rechter heeft evenwel geen betrekking op het onderzoek van de bestaansmiddelen bij de aanvraag, doch wel bij een latere ambtshalve herziening door de Rijksdienst voor Pensioenen van het bedrag van de initieel toegekende tegemoetkoming, doordat onroerende goederen werden afgestaan na de datum waarop de aanvraag uitwerking heeft.
Le litige dont est saisi le juge a quo ne concerne toutefois pas l'examen des ressources lors de la demande mais lors d'une révision ultérieure, par l'Office national des pensions, du montant de l'allocation initialement octroyée, étant donné que des biens immeubles ont été cédés après la date à laquelle la demande a produit ses effets.

79 De verwijzende rechter moet eveneens nagaan of de bevoegde instanties de verwezenlijking van deze doelstelling naar behoren hebben verzoend met de door het recht van Unie gestelde eisen, en, in het bijzonder, met de mogelijkheid voor de uit andere lidstaten afkomstige studenten om toegang te hebben tot het hoger onderwijs, welke mogelijkheid de essentie is van het beginsel van vrij verkeer van studenten (zie in die zin arrest Commissie/Oostenrijk, reeds aangehaald, punt 70).
79 De même, il appartient à la juridiction de renvoi d'examiner si les autorités compétentes ont concilié, d'une manière appropriée, la réalisation dudit objectif avec les exigences découlant du droit de l'Union, et, notamment, avec la faculté pour les étudiants provenant d'autres Etats membres d'accéder aux études d'enseignement supérieur, cette faculté constituant l'essence même du principe de la libre circulation des étudiants (voir, en ce sens, arrêt Commission/Autriche, précité, point 70).

De verwijzende rechter wijst immers erop dat de aanvragers van maatschappelijke dienstverlening die een beslissing ontvangen die alle vermeldingen bevat die zijn opgelegd bij de artikelen 62bis van de organieke OCMW-wet en 14 van het Handvest van de sociaal verzekerde, volledig worden geïnformeerd over de mogelijkheid om beroep in te stellen, de termijn waarover zij daartoe beschikken, de vormvereisten die in acht moeten worden genomen en de rechtbank die te hunnen aanzien bevoegd is, terwijl dat niet het geval is voor diegenen die geen beslissing van het OCMW ontvangen.
Le juge a quo relève, en effet, que les demandeurs d'aide sociale qui reçoivent une décision comportant l'ensemble des mentions imposées par les articles 62bis de la loi organique des CPAS et 14 de la Charte de l'assuré social sont pleinement informés de la possibilité d'introduire un recours, du délai dont ils disposent pour ce faire, des formes à respecter et de la juridiction compétente à leur égard tandis que ce n'est pas le cas pour ceux qui ne reçoivent pas de décision du CPAS

Het geschil voor de verwijzende rechter heeft betrekking op de kwalificatie van de inkomsten die voortvloeien uit de concessie van exploitatierechten van films : terwijl de appellante, die cineaste en scenarioschrijfster van films is, die inkomsten had aangegeven als inkomsten uit roerende goederen en daarop het lastenforfait van 85 pct. had toegepast bedoeld in artikel 4 van het KB/WIB 1992, heeft de administratie die roerende inkomsten geherkwalificeerd als baten, op grond van artikel 37 van het WIB 1992, en heeft ze het kostenforfait dus verworpen.
Le litige devant le juge a quo concerne la qualification des revenus provenant de la concession de droits d'exploitation de films : alors que l'appelante, réalisatrice et scénariste de films, avait déclaré ces revenus au titre de revenus mobiliers et leur avait appliqué le forfait de charges de 85 p.c. prévu par l'article 4 de l'AR/CIR 1992, l'administration a requalifié ces revenus mobiliers en profits, sur la base de l'article 37 du CIR 1992, et a donc rejeté le forfait de frais.