Vertaling van "veroordeelde persoon zijn straf ondergaat krachtens " (Nederlands → Frans) :

Enerzijds moet de staat waarin een veroordeelde persoon zijn straf ondergaat krachtens de relevante bepalingen van de statuten (artikel 28 van het Statuut van het ISTJ, artikel 27 van het Statuut van het ISTR en artikel 26 van het Statuut van het mechanisme) het Tribunaal of het mechanisme op de hoogte brengen indien de veroordeelde voldoet aan de voorwaarden voor een vervroegde invrijheidstelling die zijn bepaald in het geldende nationale recht.
D'une part, en application des dispositions pertinentes des statuts (article 28 Statut du TPIY, article 27 du Statut du TPIR et article 26 du Statut du Mécanisme), l'Etat dans lequel une personne condamnée purge sa peine doit avertir le Tribunal ou le Mécanisme lorsque le condamné remplit les conditions fixées par le droit national en vigueur dans le pays pour bénéficier d'une libération anticipée.

De wet van 22 maart 1996 regelde de voorwaarden waaronder een door een Tribunaal veroordeelde persoon zijn straf volledig of gedeeltelijk kon ondergaan op het nationale grondgebied.
La loi du 22 mars 1996 organisait les conditions dans lesquelles une personne condamnée par un Tribunal pourrait purger tout ou partie de sa peine sur le territoire national.

Deze voorwaarde van formele aard moet worden toegepast zodra de door het ISH veroordeelde persoon zijn straf daadwerkelijk begint te ondergaan in een Belgische strafinrichting.
Cette condition, de nature formelle, trouve à s'appliquer dès que la personne condamnée par la CPI commence à purger sa peine dans un établissement pénitentiaire belge.

De wet van 5 maart 1998 betreffende de voorwaardelijke invrijheidstelling, bepaalt in artikel 4, § 5, derde lid, dat aan de voorwaardelijke invrijheidstelling van de veroordeelde die een straf ondergaat voor aanranding van de eerbaarheid of verkrachting (artikelen 372 tot 378 van het Strafwetboek) de voorwaarde moet worden verbonden van het volgen van een begeleiding of een behandeling, waarvan de praktische uitvoering en de duur worden bepaald in de beslissing tot invrijheidstelling.
La loi du 5 mars 1998 relative à la libération conditionnelle prévoit, en son article 4, § 5, alinéa 3, que la libération conditionnelle d'un condamné pour une infraction d'attentat à la pudeur ou de viol (articles 372 à 378 du Code pénal) doit être « subordonnée à la condition de suivre une guidance ou un traitement, dont la décision de libération détermine les modalités et la durée ».

Artikel 3, § 3, 4º, van diezelfde wet bepaalt dat het voorstel inzake voorwaardelijke invrijheidstelling van een veroordeelde die « een straf ondergaat voor feiten bedoeld in de artikelen 372 tot 378 van het Strafwetboek, of voor feiten bedoeld in de artikelen 379 tot 386ter van hetzelfde Wetboek indien ze gepleegd werden op minderjarigen of met hun deelneming, het gemotiveerd advies » omvat « van een dienst, die in de begeleiding of de behandeling van seksuele delinquenten is gespecialiseerd ».
L'article 3, § 3, 4º, de cette même loi impose que la proposition de libération conditionnelle d'un condamné qui subit « une peine pour des faits visés aux articles 372 à 378 du Code pénal ou pour des faits visé aux articles 379 à 386ter du même code lorsque ceux-ci ont été commis sur des mineurs ou ont impliqué leur participation » comprenne « l'avis motivé d'un service spécialisé dans la guidance ou le traitement de délinquants sexuels ».

De wet van 5 maart 1998 betreffende de voorwaardelijke invrijheidstelling en tot wijziging van de wet van 9 april 1930 tot bescherming van de maatschappij tegen de abnormalen en de gewoontemisdadigers, vervangen door de wet van 1 juli 1964, bepaalt in artikel 4, § 5, derde lid, dat aan de voorwaardelijke invrijheidstelling van de veroordeelde die een straf ondergaat voor aanranding van de eerbaarheid of verkrachting (artikelen 372 tot 378 van het Strafwetboek) de voorwaarde moet worden verbonden van het « volgen van een begeleiding of een behandeling, waarvan de praktische uitvoering en de duur worden bepaald in de beslissing tot invrijheidstelling ».
La loi du 5 mars 1998 relative à la libération conditionnelle et modifiant la loi du 9 avril 1930 de défense sociale à l'égard des anormaux et des délinquants d'habitude, remplacée par la loi du 1 juillet 1964 prévoit, en son article 4, § 5, alinéa 3, que la libération conditionnelle d'un condamné pour une infraction d'attentat à la pudeur ou de viol (articles 372 à 378 du Code pénal) doit être « subordonnée à la condition de suivre une guidance ou un traitement, dont la décision de libération détermine les modalités et la durée ».

De afschaffing van de levenslange gevangenisstraf zou gerechtvaardigd zijn vanuit een oogpunt van reëducatie en reïntegratie van de veroordeelde die de straf ondergaat.
La suppression de la peine d'emprisonnement à perpétuité serait justifiée du point de vue de l'objectif de rééducation et de réinsertion du condamné qui subit la peine.

Op grond van dit verdrag kan de staat van veroordeling slechts om de tenuitvoerlegging van een sanctie door een andere verdragsluitende staat verzoeken, indien aan één of meer van de in artikel 5 genoemde voorwaarden is voldaan: a) de veroordeelde heeft zijn vaste woonplaats in de andere staat, b) de tenuitvoerlegging van de sanctie in de andere staat schept naar verwachting betere kansen voor de reclassering van de veroordeelde, c) het betreft een sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt, die in de andere staat kan worden ten uitvoer gelegd in aansluiting op een andere sanctie die vrijheidsbeneming meebrengt en die de veroordeelde in die staat ondergaat of moet ondergaan, d) de andere staat de staat van herkomst van de veroordeelde is en zich reeds bereid heeft verklaard tot tenuitvoerlegging van de sanctie, e) de staat van veroordeling meent dat hij zelf niet de sanctie ten uitvoer kan leggen, ook niet met behulp van uitlevering, en dat de andere staat dat wel kan. Bovendien moet het vonnis dat in de verzoekende staat is gewezen, onherroepelijk en uitvoerbaar zijn en moet het strafbare feit waarvoor de straf is uitgesproken, eveneens een strafbaar feit zijn volgens de wetgeving van de aangezochte staat (vereiste van "dubbele strafbaarheid" [76]).
Selon cette Convention, l'État de condamnation ne peut demander l'exécution d'une sanction à un autre État contractant que si une ou plusieurs des conditions énumérées à l'art. 5 sont remplies : a) si le condamné a sa résidence habituelle dans l'autre État, b) si l'exécution de la sanction dans l'autre État est susceptible d'améliorer les possibilités de reclassement social du condamné, c) s'il s'agit d'une sanction privative de liberté qui pourrait être exécutée dans l'autre État à la suite d'une autre sanction privative de liberté que le condamné subit ou doit subir dans cet État, d) si l'autre État est l'État d'origine du condamné et s'est déjà déclaré prêt à se charger de l'exécution de cette sanction , ou e) s'il estime qu'il n'est pas en mesure d'exécuter lui-même la sanction, même en ayant recours à l'extradition, et que l'autre État l'est. En outre, la décision prononcée dans l'État requérant doit être définitive et exécutoire et l'infraction en raison de laquelle la sanction a été prononcée doit constituer également une infraction selon la législation de l'État requis (exigence de « double incrimination » [76]).