Vertaling van "verjaringsregeling wordt voorzien " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Voorziening van collectief belang | Voorziening van openbare diensten
équipement d'intérêt collectif | équipement de service public

zekerheid van voorziening [ moeilijkheden bij de voorziening ]
sécurité d'approvisionnement [ difficulté d'approvisionnement ]

anticiperen op logistieke eisen voor havenwerkzaamheden | logistieke eisen voor havenactiviteiten voorzien | anticiperen op logistieke eisen voor havenactiviteiten | logistieke eisen voor havenwerkzaamheden voorzien
anticiper les besoins logistiques d’opérations portuaires

een voorzien tekort aanmelden | mededeling doen van een voorzien tekort
déclarer un déficit prévu

gemeenschappelijke voorziening | gemeenschappelijke/communautaire voorziening
équipement collectif

voorziening [ bevoorrading | leverantie ]
approvisionnement

dotatie aan een voorziening | toevoeging aan een voorziening
dotation

Residentiële voorziening voor bejaarden
habitation pour personnes âgées

Geschatte maximumschade | Maximum te voorzien schade | Waarschijnlijke maximumschade
sinistre maximum prévisible | SMP

voorziening tegen vervuiling [ catalysator ]
dispositif antipollution [ dispositif anti-pollution | pot catalytique ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

« Schenden de artikelen 19 tot 75 van de wet van 5 mei 2014 betreffende de internering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre zij geen enkele verjaringsregeling voor de tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen tot internering inhouden, terwijl voor de tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen waarbij tot straffen wordt veroordeeld, in een verjaringsregeling wordt voorzien bij de artikelen 91 tot 99 van het Strafwetboek ?
« Les articles 19 à 75 de la loi du 5 mai 2014 relative à l'internement violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils ne comportent aucun régime de prescription pour l'exécution des décisions judiciaires d'internement alors que pour l'exécution des décisions judiciaires condamnant à des peines un régime de prescription est prévu par les articles 91 à 99 du Code pénal ?

« Schenden de artikelen 1792 en 2270 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat deze bepalingen voorzien in een vervaltermijn van tien jaar die afwijkt van de gemeenrechtelijke verjaringsregel voor persoonlijke rechtsvorderingen (destijds artikel 2262 van het Burgerlijk Wetboek en thans artikel 2262bis, § 1, van het Burgerlijk Wetboek), zodat de rechtsvordering van een opdrachtgever die te maken heeft met een ernstig gebrek dat de stevigheid van het gebouw in gevaar brengt, minder gunstig wordt behandeld dan de rechtsvordering van de opdrachtgever die bij de voorlopige oplevering-aanvaarding een opmerking heeft gemaakt over een zichtbaar gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt of van de opdrachtgever die zich beklaagt over een verborgen gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt ?
« Les articles 1792 et 2270 du Code civil violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, interprétés en ce sens que ces dispositions prévoient un délai de forclusion de dix ans qui déroge au droit commun de la prescription pour les actions personnelles (à l'époque l'article 2262 du Code civil et actuellement l'article 2262bis, § 1, du Code civil), de sorte que l'action d'un maître d'ouvrage qui porte sur un vice grave affectant la solidité du bâtiment est traitée moins favorablement que l'action du maître d'ouvrage qui a, lors de la réception provisoire-agréation, fait une observation concernant un vice apparent qui n'affecte pas la solidité du bâtiment ou que l'action du maître d'ouvrage qui se plaint d'un vice caché qui n'affecte pas la solidité du bâtiment ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 28 juni 2016 in zake de nv « Pellikaanbouw » tegen de vereniging van mede-eigenaars « Résidence Jardins de Babylone » en anderen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 11 juli 2016, heeft het Hof van Beroep te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden de artikelen 1792 en 2270 van het Burgerlijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin geïnterpreteerd dat deze bepalingen voorzien in een vervaltermijn van tien jaar die afwijkt van de gemeenrechtelijke verjaringsregel voor persoonlijke rechtsvorderingen (destijds artikel 2262 van het Burgerlijk Wetboek en thans artikel 2262bis, § 1, van het Burgerlijk Wetboek), zodat de rechtsvordering van een opdrachtgever die te maken heeft met een ernstig gebrek dat de stevigheid van het gebouw in gevaar brengt, minder gunstig wordt behandeld dan de rechtsvordering van de opdrachtgever die bij de voorlopige oplevering-aanvaarding een opmerking heeft gemaakt over een zichtbaar gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt of van de opdrachtgever die zich beklaagt over een verborgen gebrek dat de stevigheid van het gebouw niet in gevaar brengt ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 28 juin 2016 en cause de la SA « Pellikaanbouw » contre l'association des copropriétaires « Résidence Jardins de Babylone » et autres, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 11 juillet 2016, la Cour d'appel de Bruxelles a posé la question préjudicielle suivante : « Les articles 1792 et 2270 du Code civil violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, interprétés en ce sens que ces dispositions prévoient un délai de forclusion de dix ans qui déroge au droit commun de la prescription pour les actions personnelles (à l'époque l'article 2262 du Code civil et actuellement l'article 2262bis, § 1, du Code civil), de sorte que l'action d'un maître d'ouvrage qui porte sur un vice majeur affectant la stabilité du bâtiment est traitée moins favorablement que l'action du maître d'ouvrage qui a, lors de la réception provisoire-acceptation, fait une observation concernant un vice apparent qui n'affecte pas la stabilité du bâtiment ou du maître d'ouvrage qui se plaint d'un vice caché qui n'affecte pas la stabilité du bâtiment ?

- Geven de artikelen 3 van de programmawet van 22 december 2008, 22 van de programmawet van 23 december 2009 en 167 van de wet van 29 december 2010 houdende diverse bepalingen [(I)], die artikel 134 van de wet van 22 mei 2003 hebben ingevoegd en vervolgens gewijzigd, door te voorzien in een gefaseerde tenuitvoerlegging (1 januari 2009, 2010, 2011) van de gemeenrechtelijke verjaringsregeling voor schuldvorderingen van de Staat [lees : ten opzichte van de Staat], geen aanleiding tot een niet te verantwoorden discriminatie die de artikelen 10 en 11 van de Grondwet alsook artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens schendt, tussen schuldeisers van de Staat, naargelang zij zich wenden tot het ene of het andere orgaan van de Staat ?
- Les articles 3 de la loi-programme du 22 décembre 2008, 22 de la loi-programme du 23 décembre 2009 et 167 de la loi du 29 décembre 2010 portant des dispositions diverses [(I)], qui ont inséré puis modifié l'article 134 de la loi du 22 mai 2003, en prévoyant une mise en oeuvre séquencée (1 janvier 2009, 2010, 2011) du régime de droit commun de la prescription des créances de l'Etat [lire : à l'égard de l'Etat], ne créent-ils pas une discrimination injustifiable qui viole les articles 10 et 11 de la Constitution ainsi que l'article 26 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques et l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme entre créanciers de l'Etat selon qu'ils s'adressent à l'un ou l'autre organe de l'Etat ?

De tweede prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet is samenhang gelezen met artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, van de artikelen 3 van de programmawet van 22 december 2008, 22 van de programmawet van 23 december 2009 en 167 van de wet van 29 december 2010 houdende diverse bepalingen (I), die artikel 134 van de wet van 22 mei 2003 hebben ingevoegd en vervolgens gewijzigd, door te voorzien in een gefaseerde tenuitvoerlegging (respectievelijk 1 januari 2009, 2010, 2011) van de gemeenrechtelijke verjaringsregeling voor schuldvorderingen van de Staat, en die op die manier aanleiding zouden geven tot een niet te verantwoorden verschil in behandeling tussen schuldeisers van de Staat, naargelang zij zich wenden tot het ene of het andere orgaan van de Staat.
La seconde question préjudicielle porte sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec l'article 26 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme, des articles 3 de la loi-programme du 22 décembre 2008, 22 de la loi-programme du 23 décembre 2009 et 167 de la loi du 29 décembre 2010 portant des dispositions diverses (I), qui ont inséré puis modifié l'article 134 de la loi du 22 mai 2003, en prévoyant une mise en oeuvre séquencée (respectivement le 1 janvier 2009, 2010 et 2011) du régime de droit commun de la prescription des créances de l'Etat, et qui créeraient ainsi une différence de traitement injustifiable entre créanciers de l'Etat selon qu'ils s'adressent à l'un ou l'autre organe de l'Etat.

- Geven de artikelen 3 van de programmawet van 22 december 2008, 22 van de programmawet van 23 december 2009 en 167 van de wet van 29 december 2010 houdende diverse bepalingen [ (I) ] , die artikel 134 van de wet van 22 mei 2003 hebben ingevoegd en vervolgens gewijzigd, door te voorzien in een gefaseerde tenuitvoerlegging (1 januari 2009, 2010, 2011) van de gemeenrechtelijke verjaringsregeling voor schuldvorderingen van de Staat [ lees : ten opzichte van de Staat ] , geen aanleiding tot een niet te verantwoorden discriminatie die de artikelen 10 en 11 van de Grondwet alsook artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens schendt, tussen schuldeisers van de Staat, naargelang zij zich wenden tot het ene of het andere orgaan van de Staat ?
- Les articles 3 de la loi-programme du 22 décembre 2008, 22 de la loi-programme du 23 décembre 2009 et 167 de la loi du 29 décembre 2010 portant des dispositions diverses [ (I) ] , qui ont inséré puis modifié à l'article 134 de la loi du 22 mai 2003, en prévoyant une mise en oeuvre séquencée (1 janvier 2009, 2010, 2011) du régime de droit commun de la prescription des créances de l'Etat [ lire : à l'égard de l'Etat ] , ne créent-ils pas une discrimination injustifiable qui viole les articles 10 et 11 de la Constitution ainsi que l'article 26 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques et l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme entre créanciers de l'Etat selon qu'ils s'adressent à l'un ou l'autre organe de l'Etat ?

De prejudiciële vraag strekt ertoe van het Hof te vernemen of de in het geding zijnde bepalingen een schending inhouden van het legaliteitsbeginsel in strafzaken « in zoverre zij de verjaring regelen en in zoverre de verjaringsregeling van misdrijven inhoudt dat de verjaring is geschorst tijdens de cassatieprocedure vanaf de dag van de bestreden uitspraak tot op de dag van het arrest van het Hof van Cassatie waarin de voorziening ontvankelijk wordt verklaard, en voor zover het cassatieberoep niet manifest onontvankelijk zou zijn ».
La question préjudicielle a pour objet de demander à la Cour si les dispositions en cause violent le principe de légalité en matière pénale « en tant qu' règlent la prescription et en tant que le régime de prescription des infractions implique que la prescription est suspendue pendant la procédure de cassation à partir du jour du jugement attaqué jusqu'au jour de l'arrêt de cassation déclarant le pourvoi recevable, et pour autant que le pourvoi en cassation ne soit pas manifestement irrecevable ».

3. « Schenden de artikelen 21, 22, 23 en 24 V. T.Sv (oud) het grondwettelijk legaliteitsbeginsel zoals verwoord in artikel 12, tweede lid, en artikel 14 van de Grondwet, in zoverre zij de verjaring regelen en in zoverre de verjaringsregeling van misdrijven inhoudt dat de verjaring is geschorst tijdens de cassatieprocedure vanaf de dag van de bestreden uitspraak tot op de dag van het arrest van het Hof van Cassatie waarin de voorziening ontvankelijk wordt verklaard, en voor zover het cassatieberoep niet manifest onontvankelijk zou zijn ?
3. « Les articles 21, 22, 23 et 24 du titre préliminaire du Code de procédure pénale (ancien) violent-ils le principe constitutionnel de légalité formulé dans les articles 12, alinéa 2, et 14 de la Constitution, en tant qu'ils règlent la prescription et en tant que le régime de prescription des infractions implique que la prescription est suspendue pendant la procédure de cassation à partir du jour du jugement attaqué jusqu'au jour de l'arrêt de la Cour de cassation déclarant le pourvoi recevable, et pour autant que le pourvoi en cassation ne soit pas manifestement irrecevable ?