Traduction de «verdrag van luxemburg gekozen oplossing » (Néerlandais → Français) :

In tegenstelling tot de in het Verdrag van Luxemburg gekozen oplossing, kan niet aan iedere lidstaat worden toegestaan om aanvullende voorwaarden te stellen in verband met de in dit lid bedoelde redelijke vergoeding.
En effet, contrairement à la solution retenue dans la convention de Luxembourg, il n'est pas concevable de laisser à chaque Etat membre la faculté de prévoir les conditions supplémentaires auxquelles est soumise l'indemnité raisonnable visée dans ce paragraphe.

Er moet tevens worden onderstreept dat in de goedkeuringswet betreffende het Verdrag van Luxemburg reeds voor deze oplossing is gekozen aangezien in artikel 3 ervan is bepaald dat het openbaar ministerie het verzoekschrift om de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen genomen in het buitenland te bekomen, ondertekent en bij de rechtbank indient en dit wanneer het verzoek uitgaat van de centrale autoriteit.
Il convient aussi de rappeler que la loi d'approbation de la Convention de Luxembourg a déjà retenu cette solution, son article 3 confiant aussi au ministère public le soin de signer et de présenter au tribunal la requête visant à obtenir l'exequatur des décisions rendues à l'étranger, lorsque la demande émane de l'autorité centrale.

23. De aangehaalde moeilijkheid vloeit ook voort uit het feit dat, om uit te maken voor welke oplossing moet worden gekozen ingeval voor een bepaald fundamenteel recht de tekst van de Grondwet niet overeenstemt met die van het Europees Verdrag, de interpretator niet kan volstaan met na te gaan welke van de twee teksten, de Grondwet of het Europees Verdrag, het individu de beste bescherming biedt : hij moet ook rekening houden met de bepalingen van andere internationale verdragen met een algemenere draagwijdte voor het individu, met name sommige bepalingen van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.
23. La difficulté signalée résulte aussi de ce que, pour déterminer la solution à adopter en cas de discordance entre le texte de la Constitution et celui de la Convention européenne au sujet d'un droit fondamental déterminé, l'interprète ne peut pas se contenter de rechercher si c'est la Constitution ou la Convention européenne qui assure la protection la plus favorable à l'individu : il doit en outre avoir égard aux dispositions d'autres traités internationaux plus généraux pour les individus, notamment certaines dispositions du Pacte international relatif aux droits civils et politiques.

Los van de oplossing die in het licht van de voorgaande overwegingen zal worden gekozen om toegang te verlenen tot de gegevens die de identificatie van de moeder mogelijk maken, lijkt het in het licht van artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en artikel 22 van de Grondwet (recht op privacy en gezinsleven) niet gerechtvaardigd om aan te nemen dat een mogelijk veto voor altijd verlengd wordt na de dood van de moeder, zonder enige verdere mogelijkheid van belangenafweging.
Indépendamment de la solution qui, à la lumière des considérations qui précèdent, sera donnée quant à l'accès aux données identifiantes de la mère, il ne paraît pas justifié au regard de l'article 8 de la Convention européenne des droits de l'homme et de l'article 22 de la Constitution (droit à la vie privée et familiale) d'admettre qu'un éventuel veto soit prolongé indéfiniment après le décès de la mère sans autre possibilité de mise en balance des intérêts.

De beste oplossing zou zijn dat het Hof van Justitie te Luxemburg dezelfde jurisprudentie toepast als het Hof van Straatsburg en dat wordt mogelijk als de Europese Gemeenschappen toetreden tot het Europees Verdrag ter bescherming van de rechten van de mens.
La meilleure solution consisterait à lier la Cour de Justice de Luxembourg à la jurisprudence de la Cour de Strasbourg grâce à l'adhésion des Communautés européennes à la Convention européenne des droits de l'homme.

« Aldus, aangezien de wetgever ervoor heeft gekozen het genot van het voordeel slechts aan één enkele belastingplichtige toe te kennen, ongeacht of die gehuwd, wettelijk samenwonend of feitelijk samenwonend is, zou elke andere oplossing in het voordeel van de gehuwde echtgenoten of de wettelijk samenwonenden om reden dat, wanneer de echtgenoot of de wettelijk samenwonende is vrijgesteld op basis van het voormelde artikel 23, § 2, 1°, van de Overeenkomst tussen België en Luxemburg tot het vermijden van dubbele belasting, de echtgenoot met het laagste inkomen het voordeel van de aanrekening verliest, discriminerend zijn ten opzichte van de situatie van de gehuwde koppels en van de wettelijk samenwonenden en ten opzichte van de andere alleenstaande belastingplichtigen, met inbegrip van de feitelijk samenwonenden die alleen inkomsten in België ontvangen.
« Ainsi, dès lors que le choix a été opéré par le législateur de n'accorder le bénéfice de l'avantage qu'à un seul contribuable, qu'il soit marié, cohabitant légal ou cohabitant de fait, toute autre solution en faveur des conjoints mariés ou des cohabitants légaux au motif que, lorsque le conjoint ou le cohabitant légal est exempté sur la base de l'article 23, § 2, 1°, précité de la convention préventive de la double imposition entre la Belgique et le Luxembourg, le conjoint qui touche le revenu le plus faible perd le bénéfice de l'imputation, serait discriminatoire par rapport à la situation des couples mariés et des cohabitants légaux et par rapport aux autres contribuables isolés, y compris les cohabitants de fait qui ne perçoivent que des revenus en Belgique.

Aldus, aangezien de wetgever ervoor heeft gekozen het genot van het voordeel slechts aan één enkele belastingplichtige toe te kennen, ongeacht of die gehuwd, wettelijk samenwonend of feitelijk samenwonend is, zou elke andere oplossing in het voordeel van de gehuwde echtgenoten of de wettelijk samenwonenden om reden dat, wanneer de echtgenoot of de wettelijk samenwonende is vrijgesteld op basis van het voormelde artikel 23, § 2, 1°, van de Overeenkomst tussen België en Luxemburg tot het vermijden van dubbele belasting, de echtgenoot met het laagste inkomen het voordeel van de aanrekening verliest, discriminerend zijn ten opzichte van de situatie van de gehuwde koppels en van de wettelijk samenwonenden en ten opzichte van de andere alleenstaande belastingplichtigen, met inbegrip van de feitelijk samenwonenden die alleen inkomsten in België ontvangen.
Ainsi, dès lors que le choix a été opéré par le législateur de n'accorder le bénéfice de l'avantage qu'à un seul contribuable, qu'il soit marié, cohabitant légal ou cohabitant de fait, toute autre solution en faveur des conjoints mariés ou des cohabitants légaux au motif que, lorsque le conjoint ou le cohabitant légal est exempté sur la base de l'article 23, § 2, 1°, précité de la convention préventive de la double imposition entre la Belgique et le Luxembourg, le conjoint qui touche le revenu le plus faible perd le bénéfice de l'imputation, serait discriminatoire par rapport à la situation des couples mariés et des cohabitants légaux et par rapport aux autres contribuables isolés, y compris les cohabitants de fait qui ne perçoivent que des revenus en Belgique.

Het dictum van hetzelfde arrest nr. 74/98 daarentegen brengt de gekozen oplossing op een kennelijk meer categorische manier tot uitdrukking dan de motieven van hetzelfde arrest, aangezien dat dictum immers stelt : « In zoverre zij de door het parket in de loop van het strafrechtelijk vooronderzoek (opsporingsonderzoek) of door de rechter in de loop van het gerechtelijk onderzoek aangestelde deskundige niet verplichten de regels van het contradictoir karakter, vervat in de artikelen 962 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek, in acht te nemen, schenden de artikelen 43 en 44 van het Wetboek van Strafvordering, artikel 10 van de wet van 1 juni 1849 ' op de herziening van den tarief in lyfstraffelyke zaken ' en de voormelde artikelen van het Gerechtelijk Wetboek niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk of in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens », en zulks zonder te verwijzen naar de temperingen uitgedrukt in het hierboven overgenomen motief B.6.
En revanche, le dispositif du même arrêt n° 74/98 exprime la solution consacrée de manière apparemment plus catégorique que les motifs du même arrêt puisqu'il énonce en effet qu' » en ce qu'ils n'obligent pas l'expert désigné par le parquet dans le cours de l'information pénale ou par le juge dans le cours de l'instruction à respecter les règles de la contradiction contenues dans les articles 962 et suivants du Code judiciaire, les articles 43, 44 du Code d'instruction criminelle, l'article 10 de la loi du 1 juin 1849 sur la révision des tarifs en matière criminelle et les articles précités du Code judiciaire ne violent pas les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme », et ce sans se référer aux tempéraments exprimés au motif B.6 reproduit ci-dessus.