Als Frankrijk niet de moed en de vastberadenheid had getoond – want zo moeten we het stellen – om de rebellen te erkennen, door de minister van Buitenlandse Zaken naar de Veiligheidsraad te sturen, de top in Parijs te organiseren en de resolutie toe te passen, mevrouw de Voorzitter, dan waren de troepen van Khadafi nu Benghazi al binnengevallen.
Sans le courage, la détermination et la cohérence de la France – il faut le dire ainsi – qui a reconnu les rebelles, envoyé le ministre des affaires étrangères au Conseil de sécurité, demandé le sommet de l’Élysée et appliqué la résolution, Madame Ashton, les troupes du colonel Khadafi auraient déjà atteint Benghazi.
