Vertaling van "vaak niet mogelijk doordat onduidelijkheid " (Nederlands → Frans) :

— in de praktijk blijkt een minnelijke regeling vaak niet mogelijk doordat onduidelijkheid bestaat over het aantal slachtoffers die zullen gebonden zijn door de regeling en over de aansprakelijke partij.
— en pratique, il n'est souvent pas possible de trouver un règlement à l'amiable, parce que l'on ne sait pas clairement combien de victimes seront liées par le règlement ni qui est la partie responsable.

Bovendien betrof het aantal wervingen dat wel plaats had, vaak zeer operationele functies waar aanpassingen aan de werkposten of arbeidsomstandigheden vaak niet mogelijk zijn.
De plus, le nombre d'engagements qui ont eu lieu concernait souvent des fonctions très opérationnelles où l'adaptation des postes de travail et des conditions de travail étaient souvent impossibles.

Bovendien betrof het beperkt aantal wervingen dat wel plaats had, vaak zeer operationele functies waar aanpassingen aan de werkposten of arbeidsomstandigheden vaak niet mogelijk zijn.
De plus, le nombre limité d'engagements qui ont eu lieu concernait souvent des fonctions très opérationnelles où l'adaptation des postes de travail et des conditions de travail étaient souvent impossibles.

Op dit ogenblik is een dergelijke discussie evenwel niet mogelijk doordat voornamelijk de Franstalige partijen zo dikwijls met begrippen als racisme schermen dat ze deze banaliseren.
Or, à l'heure actuelle, ce type de discussion n'est pas possible parce que les partis francophones, principalement, brandissent si souvent des notions telles que le racisme qu'ils les banalisent.

De plaatsing en het gebruik van bewakingscamera's is mogelijk doordat het recht op privacy niet absoluut is.
Le placement et l'utilisation de caméras de surveillance sont possibles parce que le droit à la vie privée n'est pas absolu.

G. tegen de nv « Axa Belgium », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 21 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Ieper, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-11 § 2 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen, ingevoegd bij artikel 7 van de wet van 22 augustus 2002 - op die manier geïnterpreteerd dat de gelijkmatige (' in gelijke mate ') verdeling van de schadelast onder de verzekeraars tegenstelbaar is ten aanzien van de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt - de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen dat niet op een objectief criterium berust en niet redelijk verantwoord is en meer bepaald tussen enerzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij alle bij het ongeval betrokken voertuigen zijn geïdentificeerd en anderzijds de bestuurders of eigenaars van een voertuig die schade hebben geleden bij een ongeval waarbij het niet mogelijk is om vast te stellen welk voertuig het ongeval heeft veroorzaakt en waarbij één of meerdere bij het ongeval betrokken voertuigen niet zijn geïdentificeerd, terwijl van die laatste voertuigen niet kan worden gezegd dat hun aansprakelijkheid ongetwijfeld niet in het geding komt ?
G. contre la SA « Axa Belgium », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 21 mai 2015, le Tribunal de première instance de Flandre occidentale, division Ypres, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 19bis-11, § 2 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, inséré par l'article 7 de la loi du 22 août 2002 - interprété en ce sens que la répartition par parts égales de l'indemnisation entre les assureurs est opposable aux conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage en cas d'accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident -, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'il est établi une différence de traitement qui n'est ni fondée sur un critère objectif ni raisonnablement justifiée et plus précisément entre, d'une part, les conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage lors d'un accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident et pour lequel tous les véhicules impliqués dans l'accident ont été identifiés et, d'autre part, les conducteurs ou propriétaires d'un véhicule qui ont subi un dommage lors d'un accident pour lequel il n'est pas possible de déterminer quel véhicule a causé l'accident et pour lequel un ou plusieurs véhicules impliqués dans l'accident n'ont pas été identifiés, alors qu'il ne peut être affirmé que la responsabilité de ces derniers véhicules n'est indubitablement pas engagée ?

Dit is doordat de verzekering bij zelfstandigen niet voldoende gekend zou zijn en doordat curatoren de informatie over deze verzekering vaak niet doorspelen aan de gefailleerde.
Cette situation s'expliquerait par le fait que les indépendants connaissent mal cette assurance et que les curateurs omettent souvent d'informer le failli de l'existence de celle-ci.

Terugbetaling geldt vanaf moment van opname (bij onder andere afasie, dysartrie, dysfagie bij neurologische en oncologische aandoeningen, bestralingen, enzovoort), terwijl in veel gevallen behandeling in de eerste dagen niet mogelijk is (doordat de patiënt te zwak of te moe is bijvoorbeeld) of zeker geen 30 minuten duurt, anderzijds hebben sommige patiënten vaak langer dan een half uur logopedie nodig, zeker wanneer therapie nodig is voor bijvoorbeeld zowel dysfagie als afasie.
Le remboursement prend effet à l'admission du patient (notamment en cas d'aphasie, de dysarthrie, de dysphagie liée à des affections neurologiques et cancéreuses, d'irradiations, etc.). Or les premiers jours suivant l'hospitalisation, le traitement s'avère souvent impossible (le patient étant trop faible ou trop fatigué, par exemple) ou n'atteint en tout cas pas 30 minutes. D'autres patients encore, souffrant par exemple de dysphagie ou d'aphasie, requièrent des séances de logopédie de plus de 30 minutes.