Met het zogenoemde Actieplan van Wenen[35], en zich voornamelijk baserend op de richtsnoeren die door de Europese Raad van Tampere van 1999 zijn gegeven, heeft de Unie hoofdzakelijk gereageerd door middel van wetgevingsmaatregelen, maar ook door middel van programma’s voor het verlenen van financiële steun.
Avec son «plan d’action de Vienne»[35], et se fondant principalement sur les orientations du Conseil européen de Tampere en 1999, l’Union a apporté une première réponse, sous forme d'action législative principalement, mais aussi de programmes de soutien financier.
