Traduction de «uitzondering er hoeft geen prejudiciële » (Néerlandais → Français) :

— eerste uitzondering : er hoeft geen prejudiciële vraag te worden gesteld wanneer een arrest van een internationaal rechtscollege (het gaat hoofdzakelijk om het Europees Hof voor de Rechten van de Mens) of een arrest van het Grondwettelijk Hof aan het licht brengt dat de bepalingen van het Verdrag of van de Grondwet duidelijk worden geschonden : om tijd te besparen, om de procedure in te korten met het oog op een goede rechtsbedeling.
— première exception: pas besoin de poser une question préjudicielle lorsque un arrêt d'une juridiction internationale (il s'agit essentiellement de la Cour européenne des Droits de l'Homme) ou un arrêt de la Cour constitutionnelle fait apparaître que les dispositions de la Convention ou de la Constitution sont manifestement violées: économie de temps, de procédure dans l'intérêt d'une bonne administration de la justice.

— tweede uitzondering : er hoeft evenmin een prejudiciële vraag te worden gesteld wanneer het gewone of administratieve rechtscollege meent dat het grondwettelijk grondrecht duidelijk niet wordt geschonden — dat geldt vooral voor het Hof van Cassatie en de Raad van State die in principe, zelfs in dit geval, altijd de prejudiciële vraag moeten stellen.
— deuxième exception: pas besoin non plus de poser une question préjudicielle lorsque la juridiction judiciaire ou administrative estime que le droit fondamental constitutionnel n'est manifestement pas violé — ceci vaut spécialement pour la Cour de cassation et le Conseil d'État qui, en principe, étaient, même dans cette hypothèse, toujours tenus de poser une question préjudicielle.

Zo hoeft het Hof van Cassatie geen prejudiciële vraag te stellen wanneer het een beslissing van het Hof van Justitie niet noodzakelijk acht voor het wijzen van zijn arrest, bijvoorbeeld omdat de toepassing van het gemeenschapsrecht evident is en er geen ruimte voor interpretatie bestaat (de zogenaamde acte clair-theorie), of wanneer er een precedent bestaat.
Ainsi, la Cour de cassation ne doit pas poser de question préjudicielle si elle juge qu'une décision de la Cour de justice n'est pas nécessaire pour rendre son arrêt, par exemple parce que l'application du droit communautaire est évidente et qu'il n'y a aucune marge d'interprétation (c'est la théorie dite de l'acte clair) ou lorsqu'il existe un précédent.

Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût en T. Giet, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van rechter A. Alen, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 18 december 2014 in zake Mr. F. Van Vlaenderen, handelend in zijn hoedanigheid van voogd van N.Y., tegen Famifed (voorheen de Rijksdienst voor Kinderbijslag voor Werknemers), waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 12 januari 2015, heeft de Arbeidsrechtbank te Gent, afdeling Gent, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt het artikel 1 van de wet van 20 juli 1971 tot instelling van een gewaarborgde gezinsbijslag de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat het personen die zich in een ogenschijnlijk identieke of vergelijkbare situatie bevinden, niet op dezelfde manier behandelt, nu dit artikel geen uitzondering voorziet op het principe dat een kind hoofdzakelijk of uitsluitend ten laste moet zijn van een in België verblijvende natuurlijke persoon, wanneer dit kind wees is geworden, terwijl voor kinderen die wees zijn geworden en voor wie de toepassing geldt van het K.B. van 19 december 1939 inzake de samengeordende wetten betreffende de kinderbijslag voor loonarbeiders, daarentegen wel een specifieke wezenbijslagregeling geldt ?
Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût et T. Giet, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le juge A. Alen, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 18 décembre 2014 en cause de Me F. Van Vlaenderen, agissant en qualité de tuteur de N.Y., contre Famifed (antérieurement : Office national d'allocations familiales pour travailleurs salariés), dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 12 janvier 2015, le Tribunal du travail de Gand, division Gand, a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 1 de la loi du 20 juillet 1971 instituant des prestations familiales garanties viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec l'article 14 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'il ne traite pas de la même manière des personnes qui se trouvent dans une situation apparemment identique ou comparable, dès lors que cet article ne prévoit pas d'exception au principe selon lequel un enfant doit être principalement ou exclusivement à la charge d'une personne physique qui réside en Belgique, lorsque cet enfant est devenu orphelin, alors que, pour les enfants qui sont devenus orphelins et auxquels s'applique l'arrêté royal du 19 décembre 1939 coordonnant les lois relatives aux allocations familiales pour travailleurs salariés, un régime spécifique d'allocations d'orphelin est en revanche applicable ?

Een voorbeeld van een dergelijke uitzondering krachtens EU-recht is dat een lidstaat geen steun voor levensonderhoud of leningen hoeft te verstrekken aan EU-studenten uit andere lidstaten tenzij zij een duurzaam verblijfsrecht hebben verworven, werknemer zijn dan wel gezinsleden van een werknemer (Richtlijn 2044/38, artikel 24, lid 2).
À titre d’exemple, l’une des exceptions prévues par le droit de l’UE est la règle qui permet à un État membre de ne pas accorder de bourses d’étude ou de prêts à des étudiants de l’UE à moins qu’ils n’aient acquis un droit de séjour permanent ou qu’ils ne soient des travailleurs salariés ou des membres de la famille d’un travailleur salarié (directive 2004/38, article 24, paragraphe 2).

Onverminderd eventuele verzoeken van de Autoriteit om aanvullende informatie overeenkomstig artikel 8, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1831/2003, hoeft de aanvrager geen beschrijving te geven van overige bestanddelen die geen veiligheidsrisico's inhouden, met uitzondering van werkzame stoffen en agentia voor toevoegingsmiddelen die niet tot de categorieën zoötechnische toevoegingsmiddelen, coccidiostatica en histomonostatica behoren en niet binnen de werkingssfeer van Verordening (EG) nr. 1829/2003 vallen.
Sous réserve d'une éventuelle demande de renseignements complémentaires de la part de l'Autorité en vertu de l'article 8, paragraphe 2, du règlement (CE) no 1831/2003, le demandeur n'est pas tenu de décrire les autres composants qui ne présentent pas de risque pour la sécurité, pour autant qu'il ne s'agisse pas de substances ou de matières actives, pour les additifs qui n'appartiennent pas aux catégories des additifs zootechniques, des coccidiostatiques et des histomonostatiques, et qui ne relèvent pas du règlement (CE) no 1829/2003.

Voor de toepassing van deze bijlage wordt een parfum, een essentiële olie of een kleurstof als één bestanddeel beschouwd en geen van de daarin opgenomen stoffen hoeft te worden vermeld, met uitzondering van de allergene geurstoffen die zijn opgenomen in de lijst van stoffen in bijlage III, eerste deel, van Richtlijn 76/768/EEG indien de totale concentratie van de allergene geurstof in het detergens hoger is dan de in punt A vermelde limiet.
Aux fins de la présente annexe, un parfum, une huile essentielle ou un colorant doit être considéré comme un composant à part entière et aucune des substances qu'il contient ne doit être reprise dans la liste, à l’exception des fragrances allergisantes mentionnées dans la liste des substances de l’annexe III, partie 1, de la directive 76/768/CEE si la concentration totale de la substance allergisante dans le détergent dépasse la limite indiquée à la section A.

Een parfum, een essentiële olie of een kleurstof wordt als één bestanddeel beschouwd en geen van de daarin opgenomen stoffen hoeft te worden vermeld, met uitzondering van de allergene geurstoffen die zijn opgenomen in de lijst van stoffen in bijlage III, eerste deel, van Richtlijn 76/768/EEG indien de totale concentratie van de allergene geurstof in het detergens hoger is dan de in punt A vermelde limiet.
Un parfum, une huile essentielle ou un colorant doit être considéré comme un composant à part entière et aucune des substances qu'il contient ne doit être reprise dans la liste, à l’exception des fragrances allergisantes mentionnées dans la liste des substances de l’annexe III, partie 1, de la directive 76/768/CEE si la concentration totale de la substance allergisante dans le détergent dépasse la limite indiquée à la section A.