Vertaling van "uitdrukkelijke motiveringsplicht tevens haar " (Nederlands → Frans) :

Bovendien zou de uitdrukkelijke motiveringsplicht tevens haar doel voorbijschieten indien die bestuurde de motieven die de beslissing verantwoorden pas te weten kan komen nadat hij beroep heeft ingesteld (Parl. St., Vlaams Parlement, 2014-2015, nr. 354/1, p. 21).
En outre, l'obligation de motivation formelle manquerait également son objectif si cet administré ne parvenait à connaître les motifs justifiant la décision qu'après avoir introduit un recours (Doc. parl., Parlement flamand, 2014-2015, n° 354/1, p. 21).

Tevens voorziet de Europese Grondwet duurzame ontwikkeling ook uitdrukkelijk als een doelstelling van haar buitenlands beleid : « In de betrekkingen met de rest van de wereld handhaaft de Unie haar waarden en belangen en zet zich ervoor in.
La Constitution européenne cite aussi explicitement le développement durable comme étant l'un des objectifs de la politique extérieure de l'Union: « Dans ses relations avec le reste du monde, l'Union affirme et promeut ses valeurs et ses intérêts.

In dit verband moet erop worden gewezen dat artikel 26 van het Verdrag onder meer bepaalt dat elke centrale autoriteit bij de toepassing van het Verdrag haar eigen kosten zal dragen, alsook dat zij en de andere openbare diensten van de Verdragsluitende Staten geen kosten in rekening zullen brengen voor verzoeken ingediend op grond van het Verdrag, waarbij tevens uitdrukkelijk wordt bepaald dat daaronder de kosten voor bijstand door een advocaat zijn begrepen.
Il importe, à cet égard, de rappeler que l'article 26 de la Convention prévoit notamment que chaque Autorité centrale supportera ses propres frais en appliquant la Convention, qu'elle et les autres services publics des États contractants n'imposeront aucuns frais en relation avec les demandes introduites en application de la Convention et que parmi ces frais sont expressément visés ceux entraînés par le recours à un avocat.

71. veroordeelt krachtig de voortdurende slavernij, vaak via overerving, in de Sahelregio en met name in Mauritanië, waar naar verluidt een aanzienlijke minderheid van de bevolking het slachtoffer van slavernij is; merkt op dat slavernij onderdeel is van een rigide kastenstelsel en ondanks de officiële afschaffing ervan in 1981 en de uitdrukkelijke strafbaarstelling in 2007 nog altijd voortbestaat; maakt zich ernstige zorgen over het feit dat deze praktijk zelfs binnen het overheidsbestuur is geïnstitutionaliseerd; wijst tevens op de extreme onwil van de regering van Mauritanië om het voortdurende wijdverbreide bestaan van slavernij te erkennen, en merkt op dat voor zover bekend tot op heden slechts één rechtszaak tegen een slaveneigenaar heeft geresulteerd in succesvolle vervolging; dringt er bij de Mauritaanse regering op aan om haar nationale en internationale juridische verbintenissen en verplichtingen na te komen om alle vormen van slavernij effectief te beëindigen en om antislavernijwetgeving aan te nemen die, onder meer, voorziet in compensatieregelingen; roept de Mauritaanse autoriteiten bovendien op om maatschappelijke activisten die ijveren voor beëindiging van slavernij, niet langer lastig te vallen en zelfs gevangen te zetten, onder meer op grond van afvalligheid; dringt er in dit verband bij de Commissie en de lidstaten op aan het werk van zowel Mauritaanse als internationale antislavernijorganisaties, met inbegrip van de speciale VN-rapporteur voor hedendaagse vormen van slavernij en de Internationale Arbeidsorganisatie, te blijven ondersteunen;
71. condamne de la manière la plus ferme l'esclavage qui perdure, souvent par tradition, dans la région du Sahel, et en particulier en Mauritanie, où il affecterait une importante minorité de la population; note que l'esclavage existe dans le cadre d'un système rigide de castes et persiste malgré son abolition officielle dans le pays en 1981 et sa criminalisation explicite en 2007; exprime sa plus profonde inquiétude quant au caractère institutionnalisé, jusqu'aux sphères de l'administration publique, de cette pratique; remarque en outre l'extrême réticence du gouvernement mauritanien à l'idée de reconnaître l'existence toujours répandue de l'esclavage et qu'à ce jour, une seule procédure judiciaire entamée à l'encontre d'un propriétaire d'esclave a abouti; exhorte le gouvernement mauritanien à respecter ses engagements et ses obligations juridiques nationales et internationales visant à mettre réellement fin à toute forme d'esclavage et à promulguer des lois anti-esclavage prévoyant entre autres des procédures de dédommagement; presse en outre instamment les autorités mauritaniennes d'arrêter de harceler voire d'emprisonner les activistes de la société civile militant pour la fin de l'esclavage, notamment en les accusant d'apostasie; appelle la Commission et les États membres, dans ce contexte, à continuer à soutenir le travail des organisations mauritaniennes et internationales de lutte contre l'esclavage et notamment celui du rapporteur spécial des Nations unies sur les formes contemporaines d'esclavage et de l'Organisation internationale du travail;

72. veroordeelt krachtig de voortdurende slavernij, vaak via overerving, in de Sahelregio en met name in Mauritanië, waar naar verluidt een aanzienlijke minderheid van de bevolking het slachtoffer van slavernij is; merkt op dat slavernij onderdeel is van een rigide kastenstelsel en ondanks de officiële afschaffing ervan in 1981 en de uitdrukkelijke strafbaarstelling in 2007 nog altijd voortbestaat; maakt zich ernstige zorgen over het feit dat deze praktijk zelfs binnen het overheidsbestuur is geïnstitutionaliseerd; wijst tevens op de extreme onwil van de regering van Mauritanië om het voortdurende wijdverbreide bestaan van slavernij te erkennen, en merkt op dat voor zover bekend tot op heden slechts één rechtszaak tegen een slaveneigenaar heeft geresulteerd in succesvolle vervolging; dringt er bij de Mauritaanse regering op aan om haar nationale en internationale juridische verbintenissen en verplichtingen na te komen om alle vormen van slavernij effectief te beëindigen en om antislavernijwetgeving aan te nemen die, onder meer, voorziet in compensatieregelingen; roept de Mauritaanse autoriteiten bovendien op om maatschappelijke activisten die ijveren voor beëindiging van slavernij, niet langer lastig te vallen en zelfs gevangen te zetten, onder meer op grond van afvalligheid; dringt er in dit verband bij de Commissie en de lidstaten op aan het werk van zowel Mauritaanse als internationale antislavernijorganisaties, met inbegrip van de speciale VN-rapporteur voor hedendaagse vormen van slavernij en de Internationale Arbeidsorganisatie, te blijven ondersteunen;
72. condamne de la manière la plus ferme l'esclavage qui perdure, souvent par tradition, dans la région du Sahel, et en particulier en Mauritanie, où il affecterait une importante minorité de la population; note que l'esclavage existe dans le cadre d'un système rigide de castes et persiste malgré son abolition officielle dans le pays en 1981 et sa criminalisation explicite en 2007; exprime sa plus profonde inquiétude quant au caractère institutionnalisé, jusqu'aux sphères de l'administration publique, de cette pratique; remarque en outre l'extrême réticence du gouvernement mauritanien à l'idée de reconnaître l'existence toujours répandue de l'esclavage et qu'à ce jour, une seule procédure judiciaire entamée à l'encontre d'un propriétaire d'esclave a abouti; exhorte le gouvernement mauritanien à respecter ses engagements et ses obligations juridiques nationales et internationales visant à mettre réellement fin à toute forme d'esclavage et à promulguer des lois anti-esclavage prévoyant entre autres des procédures de dédommagement; presse en outre instamment les autorités mauritaniennes d'arrêter de harceler voire d'emprisonner les activistes de la société civile militant pour la fin de l'esclavage, notamment en les accusant d'apostasie; appelle la Commission et les États membres, dans ce contexte, à continuer à soutenir le travail des organisations mauritaniennes et internationales de lutte contre l'esclavage et notamment celui du rapporteur spécial des Nations unies sur les formes contemporaines d'esclavage et de l'Organisation internationale du travail;

3. benadrukt tevens dat het beleid van de Unie consistent moet zijn en een voorbeeldfunctie moet hebben in de EU, maar dat dit ook coherent moet zijn en in overeenstemming met fundamentele waarden en beginselen om de geloofwaardigheid van de EU in de wereld en de doeltreffendheid van het mensenrechtenbeleid te maximaliseren; dringt erop aan dat een duidelijke verwijzing wordt opgenomen dat de aanbevelingen van het verslag-Fava uit 2007 over het vervoer en illegaal vasthouden van gevangenen worden uitgevoerd, en is verheugd over het initiatief om een parlementair follow-upverslag op te stellen; betreurt dat een aantal lidstaten, ondanks de uitdrukkelijke oproep van het Parlement in het bovengenoemde verslag, heeft verzuimd hun medeplichtigheid aan de wereldwijde schending van mensenrechten die plaatsvond in het kader van het Amerikaanse programma voor uitlevering en geheime gevangenhouding, en de daarmee gepaard gaande schending van de mensenrechten in de lidstaten zelf, volledig en openlijk aan de orde te stellen; is van mening dat deze situatie een zware en ernstige belemmering vormt van de wereldwijde bevordering van de mensenrechten door de EU en van haar aanspraken op moreel gezag; roept alle instellingen van de EU op om de lidstaten onder druk te blijven zetten totdat ze de kwestie volledig en openlijk hebben onderzocht; benadrukt het belang van aanhoudende aandacht voor het afleggen van verantwoording met betrekking tot geheime detentie in de context van terrorismebestrijding;
3. souligne également que les politiques de l'Union doivent non seulement être cohérentes, mais aussi exemplaires au sein de l'Union elle-même afin de maximiser sa crédibilité dans le monde et l'effectivité des politiques menées en matière de droits de l'homme; tient à ce qu'il soit clairement indiqué que les recommandations faites dans le rapport Fava de 2007 sur le transport et la détention illégale des prisonniers doivent être mises en œuvre et salue l'initiative visant à élaborer un rapport de suivi du Parlement; juge regrettable que, en dépit de l'appel explicitement formulé par le Parlement dans le rapport susmentionné, un certain nombre d'États membres de l'Union n'aient pas abordé pleinement et ouvertement la question de leur complicité dans la violation des droits de l'homme commise dans le cadre du programme de restitution et de détention au secret des États-Unis et dans les violations des droits de l'homme qui ont accompagné celui-ci sur leur territoire; estime que cette situation constitue une grave et préoccupante entrave à la défense des droits de l'homme par l'Union européenne dans le monde et à la prétention de celle-ci d'être une autorité morale; demande aux institutions de l'Union européenne de continuer d'exercer des pressions sur les États membres pour la réalisation d'enquêtes complètes et transparentes; souligne l'importance de poursuivre le travail sur les responsabilités dans le recours à la détention au secret au titre de la lutte contre le terrorisme;

In die resolutie pleit het Europees Parlement er onder meer voor dat de Commissie – los van haar verplichting uit hoofde van artikel 22 van het EG-Verdrag om de drie jaar verslag uit te brengen over het burgerschap van de Unie – de Raad onverwijld voorstelt gezamenlijke concepten en dwingende richtlijnen vast te stellen om tot gemeenschappelijke normen op het gebied van consulaire bescherming te komen. Voorts verzoekt het Parlement de Commissie om de instelling van één Europees noodnummer, dat samen met artikel 20 van het EG-Verdrag in het paspoort van de burgers van de Unie wordt afgedrukt en waarmee elke burger van de Unie in verbinding kan worden gebracht met een inlichtingenbureau waar hij alle nodige informatie kan ontvangen ingeval hij in een kritieke situatie komt te verkeren waarin hij consulaire bescherming moet inroepen, en dan met name de bijgewerkte lijst met gegevens van de ambassades en consulaten van de lidstaten waartoe hij zich mag richten; voor dit alarmnummer zou in Brussel een centrale kunnen worden ingericht. Het Parlement verzoekt de Commissie tevens om haar na ratificatie van het Verdrag van Lissabon een voorstel tot wijziging van Besluit 95/553/EG voor te leggen, teneinde daarin uitdrukkelijk op te nemen: de diplomatieke bescherming; de identificatie en repatriëring van stoffelijke resten; een vereenvoudiging van de procedures voor financiële voorschotten.
Dans cette résolution, le Parlement suggère entre autres à la Commission «de proposer sans délai au Conseil - en dehors de son obligation de rapport triennal sur la citoyenneté de l'Union conformément à l'article 22 du traité CE - l'adoption de concepts communs et de lignes directrices contraignantes permettant l'élaboration de normes communes en matière de protection consulaire; demande à la Commission d'intensifier son effort en matière de communication et d'information, notamment par le biais de la mise en place d'un numéro de téléphone d'urgence européen unique, figurant dans le passeport des citoyens de l'Union à côté de l'article 20 du traité CE, et permettant à tout citoyen de l'Union d'être relié à un centre de renseignement lui permettant d'obtenir toutes les informations utiles en cas de situation critique déclenchant le processus de protection consulaire, et notamment la liste à jour des coordonnées des ambassades et consulats des États membres auxquels il est en droit de s'adresser; ce numéro pourrait être centralisé à Bruxelles; demande à la Commission, une fois le traité de Lisbonne ratifié, de lui soumettre une proposition de modification de la décision 95/553/CE afin d'y inclure expressément: la protection diplomatique, l'identification et le rapatriement des dépouilles, une simplification des procédures d'avances pécuniaires».

Tevens heeft het Adviescomité Gelijke Kansen van de Senaat in haar verslag (Stuk Senaat 2-1487, 27 maart 2003) uitdrukkelijk gepleit voor een versterkte samenwerking met UNIFEM: dat België naar het voorbeeld van Italië, het Verenigd Koninkrijk en Nederland een samenwerkingsovereenkomst zou sluiten met UNIFEM op basis van een Institutional Strategic Planning, een meerjarenplanning, gekoppeld aan het eigen buitenlandse beleid en het beleid inzake ontwikkelingssamenwerking; en ten tweede dat ons land in dit kader haar vaste financiële bijdrage aan UNIFEM gevoelig verhoogt.
En outre, le Comité pour l'Égalité des Chances du Sénat a expressément plaidé dans son rapport (Do c. Sénat 2-1487, 27 mars 2003) pour une coopération renforcée avec l'UNIFEM : comme l'Italie, le Royaume-Uni et les Pays-Bas, la Belgique devrait d'abord conclure un accord de coopération avec l'UNIFEM sur la base d'un « Institutional Strategic Planning », un plan pluriannuel, lié à la politique étrangère et à la politique en matière de coopération au développement ; ensuite, notre pays devrait augmenter sensiblement, dans ce cadre, sa contribution financière à l'UNIFEM.

- Van de minister van Migratiebeleid had ik een vollediger antwoord verwacht, temeer daar ik uitdrukkelijk de cijfers had gevraagd over het aantal mensen die een regularisatieaanvraag hebben ingediend en die tevens voldoen aan de criteria van haar instructie.
- J'espérais une réponse plus complète de la part de la ministre de la Politique de migration et d'asile, d'autant plus que j'avais demandé expressément les chiffres relatifs au nombre de personnes qui ont introduit une demande de régularisation et qui satisfont aux critères repris dans son instruction.