Vertaling van "tweede onderdeel verwijzen " (Nederlands → Frans) :

In een tweede onderdeel verwijzen zij naar artikel 45 van het VWEU en naar artikel 3, lid 1, tweede alinea, van de voormelde verordening nr. 492/2011, en wijzen zij erop dat krachtens artikel 260, lid 1, van het VWEU, de Belgische Staat gehouden is alle maatregelen te nemen welke nodig zijn ter uitvoering van het arrest van het Hof van Justitie van 5 februari 2015.
Dans une seconde branche, elles se réfèrent à l'article 45 du TFUE et à l'article 3, § 1, alinéa 2, du règlement n° 492/2011 précité et relèvent qu'en vertu de l'article 260, paragraphe 1, du TFUE, l'Etat belge est tenu de prendre toutes les mesures que comporte l'exécution de l'arrêt de la Cour de justice du 5 février 2015.

In het tweede onderdeel van het eerste middel worden een aantal bepalingen aangevochten in zoverre zij naar de bachelor-masterstructuur, ingevoerd bij het structuurdecreet, verwijzen en ze bestendigen.
Dans la deuxième branche du premier moyen sont attaquées un certain nombre de dispositions dans la mesure où elles renvoient à la structure bachelier/master instaurée par le décret structurel et l'entérinent.

In hetzelfde middel (tweede onderdeel) klagen de verzoekende partijen eveneens de kleinere omvang van de zones van het nieuwe P.B.G. aan. Die kritiek, die in het algemeen in B.8 en B.9 is beantwoord, moet hier worden onderzocht door ermee rekening te houden dat, enerzijds, de verzadiging - waarnaar de verzoekende partijen verwijzen om aan te voeren dat het onderscheid tussen het P.B.G. en het O.L.T. onjuist is -, zoals zij zelf aangeven, slechts is bereikt voor een van de drie delen van de periodes van vierentwintig uur waarmee de geluidsindicator L rekening houdt en, anderzijds, de correctiefactor verbonden aan het geluid veroorzaakt door vliegtuigen gedurende bepaalde periodes, die vroeger gold vanaf 22 uur, voortaan geldt vanaf 19 uur; weliswaar is die bestraffing beperkt tot 5 dB (A), terwijl die 10 dB (A) bedraagt vanaf 23 uur (artikel 1bis, § 2, tweede lid, van de wet van 18 juli 1973, gewijzigd bij het bestreden decreet), maar een dergelijke wijziging zou daarom nog niet als een betekenisvolle achteruitgang kunnen worden beschouwd.
Dans le même moyen (seconde branche), les parties requérantes critiquent également le rétrécissement des zones du nouveau P.E.B. Cette critique, à laquelle il a été répondu de manière générale en B.8 et B.9, doit ici être examinée en tenant compte, d'une part, de ce que la saturation - évoquée par les parties requérantes pour soutenir que la distinction entre le P.E.B. et le P.D.L.T. est erronée - n'atteint, comme elles l'indiquent elles-mêmes, qu'une seule des trois parties des périodes de vingt-quatre heures prises en compte par l'indicateur de bruit L et, d'autre part, de ce que les facteurs de correction liés au bruit engendré par les avions durant certaines périodes, antérieurement prévues à partir de 22 heures, sont désormais prévues à partir de 19 heures; sans doute la pénalité est-elle limitée à 5 dB (A) alors qu'elle est de 10 dB (A) à partir de 23 heures (article 1bis, § 2, alinéa 2, de la loi du 18 juillet 1973 modifié par le décret attaqué) mais une telle modification ne saurait pour autant être tenue pour un recul significatif.

De verzoekende partijen doen gelden (tweede onderdeel van het middel) dat de voormelde artikelen 19 en 71 op een discriminerende manier (artikel 172 vormt de toepassing van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet op fiscaal vlak; de verzoekende partijen in de zaak nr. 1998 verwijzen bovendien naar artikel 177, eerste lid, van de Grondwet) het beginsel van de universaliteit van de begroting en van de rekeningen schenden (deze moeten, zonder uitzondering, alle inkomsten en alle uitgaven bevatten), ingeschreven in artikel 174, tweede lid, van de Grondwet en met name bevestigd bij artikel 50 van de bijzondere wet van 16 januari 1989 betreffende de financiering van de gemeenschappen en de gewesten en bij artikel 3 van de wetten op de Rijkscomptabiliteit, gecoördineerd bij het koninklijk besluit van 17 juli 1991; zij zouden ook het daaruit voortvloeiende beginsel van de niet-besteding van de ontvangsten schenden (uitgaven mogen niet afhankelijk worden gemaakt van overeenstemmende ontvangsten), een beginsel waarvan slechts kan worden afgeweken onder de bij artikel 45 van de gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit vastgestelde voorwaarden, en onder meer door de invoering van een begrotingsfonds.
Les requérants font valoir (deuxième branche du moyen) que les articles 19 et 71 précités violent de manière discriminatoire (l'article 172 constituant l'application en matière fiscale des articles 10 et 11 de la Constitution; les requérants dans l'affaire n° 1998 faisant en outre référence à l'article 177, alinéa 1, de la Constitution) le principe d'universalité du budget et des comptes (ceux-ci doivent contenir toutes les recettes et toutes les dépenses sans exception) inscrit à l'article 174, alinéa 2, de la Constitution et confirmé notamment par l'article 50 de la loi spéciale du 16 janvier 1989 relative au financement des communautés et des régions et par l'article 3 des lois sur la comptabilité de l'Etat, coordonnées par l'arrêté royal du 17 juillet 1991; ils violeraient aussi le principe de la non-affectation des recettes qui en découle (une dépense ne peut être subordonnée à une recette correspondante), principe auquel il ne peut être dérogé que dans les conditions fixées par l'article 45 des lois coordonnées sur la comptabilité de l'Etat, et notamment par l'instauration d'un fonds budgétaire.

Door te verwijzen naar het advies van de afdeling wetgeving van de Raad van State voeren de verzoekers in een tweede onderdeel van het middel aan dat het decreet afwijkt van de regels van het Europese gemeenschapsrecht, vastgesteld met het oog op het harmoniseren van het vennootschapsrecht.
Se référant à l'avis de la section de législation du Conseil d'Etat, les requérants invoquent, en une deuxième branche du moyen, que le décret s'écarte de règles de droit communautaire européen prises en vue d'harmoniser le droit des sociétés.

In een tweede onderdeel van het middel betogen de verzoekende partijen dat het Waalse Gewest, na te hebben verklaard te verwijzen naar de gecoördineerde wetten op de handelsvennootschappen, « er toch aanzienlijk van is afgeweken, wat zo leidde tot het terzijde schuiven van de regels aangenomen door de federale wetgever met het oog op het in overeenstemming brengen van het Belgische juridische systeem van het vennootschapsrecht met de hogere regels van het gemeenschapsrecht die directe werking en voorrang op het nationale recht genieten ».
Dans la seconde branche du moyen, les parties requérantes affirment que, après avoir déclaré s'en référer aux lois coordonnées sur les sociétés commerciales, la Région wallonne « s'en est néanmoins écartée de manière considérable, aboutissant ainsi à mettre entre parenthèses des règles adoptées par le législateur fédéral en vue de mettre le système juridique belge du droit des sociétés en conformité avec les règles supérieures du droit communautaire bénéficiant de l'effet direct et de la primauté sur le droit interne ».

Met betrekking tot het eerste en tweede deel van de vraag kan ik het geacht lid verwijzen naar mijn antwoord op onderdeel drie van parlementaire vraag nr. 335 van 30 augustus 1996 (Vragen en Antwoorden, Kamer, 1996-1997, nr. 71, blz. 9552). Met betrekking tot het derde deel van de vraag kan ik meedelen dat in geval van schending van de Belgische wetten het aan de gerechtelijke overheden toekomt om tot gerechtelijke vervolgingen over te gaan.
En ce qui concerne la première et deuxième parties de la question, je peux renvoyer l'honorable membre à la partie trois de ma réponse à la question parlementaire no 335 du 30 août 1996 (Questions et Réponses, Chambre, 1996-1997, no 71, p. 9552.) En ce qui concerne la troisième partie de la question, je peux communiquer qu'en cas de transgression des lois belges, il appartient aux autorités judiciaires d'entamer des poursuites judiciaires.