Vertaling van "tussenkomende natuurlijke personen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

inkomstenbelasting van natuurlijke personen | inkomstenbelasting voor natuurlijke personen
impôt sur le revenu des personnes physiques

Algemene Overeenkomst inzake de handel in diensten-Bijlage betreffende het verkeer van natuurlijke personen die diensten verlenen die onder het toepassingsgebied van de overeenkomst vallen [ GATS Per | AOHD Per ]
Accord général sur le commerce des services-Annexe sur le mouvement des personnes physiques fournissant des services relevant de l'Accord [ GATS Per ]

aanslagbiljet betreffende de belasting van de natuurlijke personen
avertissement-extrait de rôle sur l'impôt des personnes physiques

Rijksregister van de natuurlijke personen
Registre national des personnes physiques

identificatienummer van het Rijksregister van de natuurlijke personen
numéro d'identification du Registre national des personnes physiques

Besluit betreffende onderhandelingen over het verkeer van natuurlijke personen [ DNNP | BONP ]
Décision sur les négociations sur le mouvement des personnes physiques [ DNNP ]

belasting van natuurlijke personen
impôt des personnes physiques

bevoegdheid van natuurlijke personen
capacité des personnes physiques

staat van natuurlijke personen
état des personnes physiques

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Aangezien de tussenkomende natuurlijke personen en verenigingen voor het overige geen wezenlijke argumenten toevoegen aan de grieven van de verzoekende partijen, bestaat er geen aanleiding om te onderzoeken of hun tussenkomst ontvankelijk is.
Etant donné que les personnes physiques et associations intervenantes n'ajoutent pour le surplus aucun argument essentiel aux griefs formulés par les parties requérantes, il n'y a pas lieu d'examiner la recevabilité de leur intervention.

Na te hebben vastgesteld dat het Beroepsinstituut van vastgoedmakelaars (hierna : BIV) en de vzw « Beroepsverening van verzekeringsinspecteurs en -experts », tussenkomende partij, aanvoerden, enerzijds, dat artikel 13, lid 1, onder d) en g), van de richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens zou toelaten de privédetectives te ontslaan van de verplichting tot het informeren van de personen die zij naspeuren, omdat dat noodzakelijk zou zijn voor het voorkomen, het onderzoeken, het opsporen en het vervolgen van strafbare feiten of schendingen van de beroepscodes voor gereglementeerde beroepen of om de rechten en vrijheden van anderen te beschermen, en, anderzijds, dat die richtlijn is gebaseerd op artikel 100 A van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (EG-Verdrag) (thans artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU)), zodat zij in beginsel ertoe strekt de volledige harmonisatie van de wetgeving van de lidstaten te verwezenlijken, behoudens toepassing van artikel 100 A, lid 4, van het EG-Verdrag (thans artikel 114, leden 4 en 5, van het VWEU), en dat de vraag kon rijzen of de wetgever, door voor de privédetectives niet in de hiervoor vermelde vrijstelling te voorzien, zich heeft gevoegd naar het bij de richtlijn nagestreefde doel van harmonisatie, heeft het Hof, bij zijn arrest nr. 116/2012 van 10 oktober 2012, aan het Hof van Justitie van de Europese Unie de volgende prejudiciële vragen gesteld :
Après avoir constaté que l'Institut professionnel des agents immobiliers (ci-après : IPI) et l'ASBL « Association professionnelle des inspecteurs et experts d'assurances », partie intervenante, soutenaient, d'une part, que l'article 13, paragraphe 1, d) et g), de la directive 95/46/CE du Parlement européen et du Conseil du 24 octobre 1995 relative à la protection des personnes physiques à l'égard du traitement des données à caractère personnel et à la libre circulation de ces données permettrait de dispenser les détectives privés de l'obligation d'information des personnes concernées par leurs investigations en raison de ce que cela serait nécessaire pour la prévention, la recherche, la détection et la poursuite d'infractions pénales ou de manquements à la déontologie des professions réglementées ou pour protéger les droits et les libertés d'autrui, et, d'autre part, que cette directive est fondée sur l'article 100A du Traité instituant la Communauté européenne (TCE) (l'actuel article 114 du Traité sur le fonctionnement de l'Union européenne (TFUE)), de sorte qu'elle tend en principe à réaliser l'harmonisation intégrale de la législation des Etats membres, sauf application de l'article 100A, paragraphe 4, du TCE (actuel article 114, paragraphes 4 et 5, du TFUE) et que la question pouvait se poser de savoir si, en s'abstenant de prévoir, en faveur des détectives privés, la dispense évoquée plus haut, le législateur ne s'est pas conformé à l'objectif d'harmonisation poursuivi par la directive, la Cour a, par son arrêt n° 116/2012 du 10 octobre 2012, posé à la Cour de justice de l'Union européenne les questions préjudicielles suivantes :

De burgerlijke rechtsvordering kan uitgeoefend worden tegen alle daders of medeplichtigen van het misdrijf, tegen de burgerlijk aansprakelijke personen, de tussenkomende partijen, zowel natuurlijke als rechtspersonen, en tegen hun rechtsopvolgers.
L'action civile peut être exercée contre tous les auteurs ou complices de l'infraction, contre les personnes civilement responsables et les parties intervenantes, personnes physiques ou morales, et contre leurs ayants droit.

Wat in het bijzonder de toepassing van het attractiebeginsel betreft voor natuurlijke personen die, zoals te dezen de verzoekende partij en de tussenkomende partij, een onbezoldigd mandaat van bestuurder uitoefenen, lijkt het attractiebeginsel op het eerste gezicht neutraal te zijn : de bezoldigingen van werknemers worden bezoldigingen van bedrijfsleiders, die tegen hetzelfde tarief worden belast.
En ce qui concerne en particulier l'application du principe d'attraction pour des personnes physiques qui, comme en l'espèce la partie requérante et la partie intervenante, exercent un mandat non rémunéré d'administrateur, le principe d'attraction semble à première vue neutre : les rémunérations de travailleur salarié deviennent des rémunérations de dirigeant d'entreprise, qui sont imposées au même taux.