Waar halen we eigenlijk het lef vandaan om de andere kant op te kijken wanneer een lidstaat van de EU grote problemen heeft met het vreedzaam samenleven van twee nationale minderheden, VN-troepen nodig heeft en teveel soldaten op het grondgebied heeft? Het eiland is vol soldaten en wapens.
Comment se fait-il que nous puissions devenir assez indifférents pour ignorer qu’un État membre de l’UE a de sérieux problèmes à faire cohabiter en paix deux groupes ethniques, qu’il a besoin de troupes de l’ONU, qu’il est sur-militarisé et couvert de soldats et d’armes?