Krachtens de vaste rechtspraak worden de met het zoeken naar een baan gepaard gaande kosten die niet met de huidige beroepstoestand, maar wel met toekomstige beroepsactiviteiten verband houden, in beginsel echter beschouwd als uitgaven van persoonlijke aard, die op grond van artikel 53, 1º, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 niet als beroepskosten worden aangemerkt. Zulks geldt zowel voor de werklozen als voor de andere belastingplichtigen met beroepsinkomsten.
Or, il est de jurisprudence constante que, tant pour les chômeurs que pour les autres contribuables bénéficiant de revenus professionnels, les frais qui sont inhérents à des démarches effectuées en vue d'obtenir un emploi et qui ne se rapportent pas à la situation professionnelle présente mais à une activité future, constituent, en principe, des dépenses personnelles qui sont exclues des frais professionnels, en vertu de l'article 53, 1º, du Code des impôts sur les revenus 1992.
