Vertaling van "toegestaan aangezien het geen gedragingen strafbaar stelt " (Nederlands → Frans) :

Artikel 216bis van het Wetboek van strafvordering strekt niet ertoe, met toepassing van artikel 12, tweede lid, van de Grondwet, de gevallen te definiëren waarin vervolging is toegestaan aangezien het geen gedragingen strafbaar stelt, noch de vervolging van strafbaar gestelde gedragingen verhindert.
L'article 216bis du Code d'instruction criminelle n'a pas pour objet de définir, en application de l'article 12, alinéa 2, de la Constitution, les cas dans lesquels une poursuite est autorisée dès lors qu'il n'érige pas en infraction certains comportements ni n'empêche la poursuite de comportements incriminés.

De Raad van State zegt het volgende : « De ontworpen wet is dus geen nauwkeurige omzetting van de richtlijn, aangezien, enerzijds deze wet het verstrekken van hulp bij het binnenkomen of bij het doorreizen niet strafbaar stelt, wanneer deze hulp voornamelijk om humanitaire redenen wordt verleend hetgeen verschillend is van de uitzondering waarin door de richtlijn wordt voorzien en die erin bestaat humanitaire bijstand aan de betrokkene te verlenen-, en anderzijds omdat die wet het verstrekken van hulp bij het verblijf bestraft, ook al wordt daarmee geen winstbejag nagestreefd» (stuk Kamer, nr. 51-1560-1).
Selon le Conseil d'État, « la loi en projet n'est donc pas une transposition précise de la directive, puisque, d'une part, elle rend non punissable l'aide à l'entrée ou au transit lorsqu'elle est offerte pour des raisons principalement humanitaires, ce qui est différent de l'exception que prévoit la directive, étant d'apporter une aide humanitaire à la personne concernée, et, d'autre part, parce qu'elle punit l'aide au séjour, même si celle-ci ne poursuit pas de but lucratif» (do c. Chambre, nº 51-1560-1).

Er bestaat momenteel geen reële dwingende maatschappelijke noodzaak om de strafwet te hanteren tegen mensen die discriminatie bedrijven of bepleiten op grond van burgerlijke stand, geboorte, fortuin enz. Ook minister Verwilghen stelt de strafwaardigheid van de door het wetsontwerp strafbaar gestelde gedragingen in vraag : « Teneinde niet te overcriminaliseren, is het een goed uitgangspunt om enkel die gedragingen te bestraffen die een inbreuk vormen op belangrijke maatschappelijke waarden waarover een consensus bestaat.
Il n'y a à l'heure actuelle pas de véritable nécessité sociale contraignante de recourir à la loi pénale contre des personnes qui font de la discrimination ou la préconisent sur la base de l'état civil, de la naissance, de la fortune, etc. Le ministre Verwilghen doute, lui aussi, de l'apportunité de punir les comportements incriminés par le projet de loi : « Afin de ne pas surcriminaliser, il est indiqué de sanctionner uniquement les comportements qui portent atteinte à d'importantes valeurs sociales qui font l'objet d'un consensus.

Het Hof stelt in punt 48: `Aangezien de omvang van de behoeften van persoon tot persoon sterk kan verschillen, moet deze bevoegdheid bovendien aldus worden uitgelegd dat de lidstaten wel een bepaald referentiebedrag kunnen vaststellen, maar niet dat ze een minimuminkomen kunnen bepalen waaronder geen gezinshereniging wordt toegestaan, zonder enige concrete beoordeling van de situatie van iedere aanvrager'. In punt 42 luidt het: `(...) beoordelen de lidstaten (...) de aard en de regelmaat van deze inkomsten en kunnen zij rekening houden met de nationale minimumlonen en -pensioenen, evenals met het aantal gezinsleden'.
Au point 42, il est indiqué : « (...) les États membres évaluent (...) la nature et la régularité des ressources et peuvent tenir compte du niveau des rémunérations et des pensions minimales nationales ainsi que du nombre de membres que compte la famille».